Γράφει ο Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός Ψυχών (ολίγον) και Σωμάτων
Λίγο το κρύο (είμαι 80 ετών και τέτοιο χιόνι δεν έχω ξαναδεί, παρ’ότι έχω φθάσει μέχρι… την Αλάσκα)[1], λίγο ο κορωνοϊός, μας κράτησαν μέσα στα σπίτια μας, με αποτέλεσμα οι… στατιστικές μας να είναι πολύ σωστές! Και θα σας εξηγήσω αμέσως πιο κάτω τι εννοώ.
Ας πούμε λοιπόν ότι εγώ δεν αισθάνομαι τόσο καλά, όμως θέλω και κάποια γνώμη ειδικού! Έτσι ετοιμάζομαι (πλένομαι, ντύνομαι κλπ.) και ανοίγω την πόρτα μου να επισκεφθώ το πλησιέστερο νοσοκομείο. Όμως ανοίγοντας βλέπω στα σκαλοπάτια μου… χιόνι από 60 πόντους και πάνω(!) και συγχρόνως η παγωνιά παγώνει την ανάσα μου! Ακόμα στα αυτιά μου ακούω τις ειδήσεις περί κορωνοϊού, οι οποίες ειδήσεις είναι ολίγον… περίεργες.
Δηλαδή, ακούω ότι «εμειώθησαν μεν οι προσελεύσεις εις τα νοσοκομεία, αυξήθηκαν όμως οι θάνατοι από κορωνοϊό»! Κι εγώ ως γιατρός μπορώ να το εξηγήσω. Εμειώθησαν οι προσελεύσεις των ασθενών, όχι γιατί ελαττώθηκε ο αριθμός τους, αλλά διότι με αυτές τις καιρικές συνθήκες δεν τολμούν (ή δεν έχουν τα μέσα) να κυκλοφορήσουν και να επισκεφθούν νοσοκομεία. Σήμερα π.χ. (28/1/2022) τηλεφωνώντας στο Γραφείο Κινήσεως Ασθενών του «Δρομοκαϊτείου», ο εκλεκτός Προϊστάμενός του κ. Κωστόπουλος, με ενημέρωσε ότι στην προχθεσινή εφημερία είχαμε 8 (ΜΟΝΟ!!!) εισαγωγές, όχι λόγω βελτιώσεως της υγείας του ελληνικού λαού, αλλά λόγω κακών καιρικών συνθηκών! Αφού και η Εισαγγελεύς της βάρδιας για τον έλεγχο ρουτίνας που γίνεται μηνιαίως, για τους «ποινικά» εισαχθέντες ψυχασθενείς, δεν εδυνήθη να προσέλθει για τον ίδιο λόγο[2].
Για να επανέλθω στις εισαγωγές και τα στατιστικά δεδομένα, αφορμή για να γράψω το παρόν άρθρο μου, είναι ένα παρόμοιο άρθρο μου το οποίο έγραψα και δημοσιεύθηκε στον Ημερήσιο Τύπο της εποχής (Χιώτικη Διαφάνεια, 13/2/2020), εις το οποίο αναφερόμενος στην επίσκεψη του φιλότιμου τότε Υπουργού Υγείας κ. Βασίλη Κικίλια ανήμερα τα Χριστούγεννα στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής «Δαφνί» (σ.σ. περί το 1 έως 1,5 χιλιόμετρο πλησίον του «Δρομοκαϊτείου»), γράφω ότι με την επίσκεψη ενός Υπουργού ΔΕΝ λύνεται το πρόβλημα ούτε της Ψυχικής ούτε της Σωματικής Υγείας!…
Και (αντιγράφω): «Προσωπικό χρειάζεται, επιστημονικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό, δηλαδή χρειάζονται χρήματα. Τα όποια χρήματα πηγαίνουν στις φρεγάτες, στα αεροπλάνα και στους πυραύλους. Δηλαδή πηγαίνουν εκεί που μας αναγκάζουν οι “φίλοι” μας να τα στέλνουμε, τουτέστιν στα εργοστάσιά τους». Και συνεχίζω (13/2/2020): «Όσον αφορά την αύξηση των ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ: Το 2012 είχαμε 1.930 εισαγωγές, το 2019 είχαμε 2.756 εισαγωγές, δηλ. 826 εισαγωγές παραπάνω, τουτέστιν αύξηση 42,79%!!». Στο ίδιο άρθρο μου καταλήγω ότι «…μαζί με τους ψυχασθενείς εγκληματίες που εισάγονται με εισαγγελική εντολή (άρθρο 69 του ΠΚ) εισάγονται και νοσηλεύονται αυτιστικά άτομα, άτομα με νοητική υστέρηση, και άλλα άτομα που δεν είναι ψυχοπαθείς με την επιστημονική έννοια που γνωρίζουμε! Ευτυχώς που ακόμα δεν έβαλαν πόδι στο “Δρομοκαΐτειο” οι ΜΚΟ (με τα “καλά” τους και τα “κακά” τους – πολλά λέγονται)!».
Κλείνω το άρθρο μου τότε, αναφέροντας το ιστορικό της ιδρύσεως του Σωματείου «Οι Φίλοι του Δρομοκαϊτείου Θεραπευτηρίου» κατά το πρότυπο των «Φίλων του Νοσοκομείου Χάμερσμιθ». Το Σωματείο αυτό – πλην των «υλικών αγαθών» – προσφέρει εις τους ψυχασθενείς παρέα και κουβέντα που κυρίως τους λείπει, διότι οι περισσότεροι εξ αυτών είναι εγκαταλελειμμένοι[3]!…
Τελειώνω με μία σκέψη μου, την οποία σκέψη μου φαντάζομαι κι ελπίζω την έκαναν και πολλοί Αναγνώστες μου. Αν (επαναλαμβάνω, αν) τα 3,5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ που δίνομε για τις φρεγάτες, τα Rafale κλπ. εξοπλιστικά προγράμματα, τα δίδαμε στην Υγεία (κτήρια, προσωπικό, φάρμακα κλπ. κλπ.), πόσο καλύτερα θα περνούσε ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα αυτοί που «δεν έχουν ούτε στον ήλιο μοίρα», όπως π.χ. οι ανασφάλιστοι. Το ίδιο πρόβλημα φαντάζομαι θα έχουν και οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, οι οποίοι βέβαια δεν είναι πιο πλούσιοι από εμάς!
Κλείνω με το επιχείρημα που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας: «Αν επιθυμείς την ειρήνη, προετοιμάσου για τον πόλεμο»!…
Σ.σ.: ΑΣΧΕΤΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ. Το σπίτι του Δρομοκαΐτη στην «καρδιά» (εις το κέντρο) της Χίου. Πότε θα πέσει και θα σκοτώσει κόσμο; Μήπως πρέπει κάποιος – επιτέλους – να ενδιαφερθεί; Θα ζω όταν «κάτι» γίνει;
Με εκτίμηση,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Αγγειοχειρουργός
[1] Υπάρχει και εκεί… Ομηρούπολη!!! Δυστυχώς την πλησίασα, αλλά δεν την πάτησα (μεγάλη ιστορία)!…
[2] Η οποία εκ συμπτώσεως, είναι και αυτή… Χιώτισσα.
[3] Το άρθρο μου αυτό το αφιερώνω στη μνήμη της αειμνήστου Ανδρονίκης Σκαρβέλη, επί σειρά ετών Προέδρου του Δ.Σ. του ως άνω Σωματείου, την οποία χάσαμε προσφάτως!…
