Ο Σύλλογος «Φίλοι της Βιβλιοθήκης Κοραή» στα πλαίσια της σειράς ομιλιών «Ψηφίδες Μνήμης» φιλοξενεί την Κυριακή 24 Μαρτίου 2024 στις 19.00 στο κτήριο Β΄ της Βιβλιοθήκης Κοραή(είσοδος από Αμάντου) τον υποψήφιο διδάκτορα Δημήτρη Γαρρή. Η ομιλία του θα πραγματοποιηθεί έχει τίτλο: «Πολυτεχνείο 1973 -ιστορία, μνήμη, μαρτυρία, λογοτεχνία. Οι πολλαπλές (εγ)γραφές της εξέγερσης στο μάκρος μισού αιώνα.»
Σύντομο βιογραφικό.
Ο Δημήτρις Γαρρής γεννήθηκε το 1994 στη Χίο. Προπτυχιακά σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Στο ίδιο πανεπιστήμιο, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας με κατεύθυνση: Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Εκπόνησε μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία με τίτλο: «Αλέκος Παναγούλης: η συγκρότηση ενός ήρωα [1968-1981]», (2019). Αυτόν τον καιρό εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την ιστοριογραφία και τη μνήμη του αντιδικτατορικού αγώνα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν την πτώση της χούντας και επιβλέποντα καθηγητή τον Βαγγέλη Καραμανωλάκη. Στις πρόσφατες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται: άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό Πόλις άπολις, άρθρο στον συλλογικό τόμο Human Rights, Trade and Diplomacy in Greek-German Relations, 1967-1974 (Βόννη, Dietz, 2022), καθώς και βιβλιοκρισίες στον Μνήμονα και στον ηλεκτρονικό Τύπο (Ο αναγνώστης). Έχει εργαστεί σε ερευνητικά προγράμματα σχετικά με τη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού (ΕΜΝΕ-Μνήμων). Για την εκπόνηση της διδακτορικής του διατριβής έχει λάβει υποτροφία από το ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. στο πλαίσιο της 3ης προκήρυξης ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. για υποψήφιους/ες διδάκτορες. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα συμπεριλαμβάνονται: η σύγχρονη ελληνική ιστορία (20ός αι.), ζητήματα πολιτισμικής μνήμης, η ιστορία της ιστοριογραφίας, η ιστορία της δικτατορίας 1967-1974 & του αντιδικτατορικού αγώνα.
Περίληψη ομιλίας
Μισό αιώνα μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τι ξέρουμε για αυτήν; Πώς και από ποιους και ποιες έχει γραφτεί η ιστορία της κορυφαίας συλλογικής αντιδικτατορικής ενέργειας; Αμέσως μετά την πτώση της χούντας, ακολούθησε μια πλημμυρίδα εκδόσεων με θεματικές σχετικές με τον αντιδικτατορικό αγώνα: μαρτυρίες, χρονικά, δημοσιευμένα ντοκουμέντα, αυτοβιογραφίες και ετεροβιογραφίες, προσωπικές καταθέσεις βιωμένων ατομικών και συλλογικών εμπειριών, αφηγηματοποιήσεις μνημών, ιστορίες του εγχώριου φοιτητικού κινήματος και λογοτεχνικά έργα συνθέτουν ένα ποικιλόχρωμο μωσαϊκό ευρέος εμβαδού εντός του οποίου αρθρώθηκαν πολυάριθμα και συχνά ετερόκλητα αφηγήματα για την αντιδικτατορική αντίσταση.
Στην παρούσα εισήγηση, μέσα από την κριτική επισκόπηση του παραπάνω corpus κειμένων, θα παρουσιαστεί η πορεία της μνήμης και οι διαδρομές της ιστορικοποίησης του αντιδικτατορικού αγώνα γενικά και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ειδικότερα, καθώς και η μεταξύ τους συνομιλία, κατά τον πρώτο αιώνα ζωής της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, από τη Μεταπολίτευση του 1974 έως τις μέρες μας. Κεντρικά ερωτήματα γύρω από τα οποία δομείται η εισήγηση είναι τα ακόλουθα: πώς η αντίσταση κατά της στρατιωτικής δικτατορίας αφηγηματοποιείται και «επανανακαλύπτεται» μετά την πτώση της χούντας; Πώς αυτή πλάθεται και αναπλάθεται σε κάθε διαφορετική ιστορική συγκυρία της μεταπολιτευτικής περιόδου; Εν ολίγοις, πώς φτιάχνεται η ιστορία του αντιδικτατορικού αγώνα στη μακρά διάρκεια;
