του Αριστείδη Ζαννίκου
Ο Μάρκος “έφυγε” για το ταξείδι της αιωνιότητας το πρωί της Δευτέρας 8 Ιουλίου 2019. Δέχθηκε τον τελευταίο ασπασμό το απόγευμα της επομένης στον κατάμεστο (εντός και εκτός) Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βροντάδου τον οποίον είχε υπηρετήσει στο παρελθόν ως εκκλησιαστικός επίτροπος. Με λόγια καρδιάς, όλα αληθινά και χωρίς ίχνος υπερβολής, τον αποχαιρέτησαν ο Μητροπολίτης μας, ο Δήμαρχος κ. Βουρνούς, ο Αντ/ρχης και νεοεκλεγμένος Δήμαρχος κ. Κάρμαντζης, ο Πρόεδρος του Τ.Σ. Βροντάδου κ. Μάρκος Κοσμάς, εκπρόσωποι Σωματείων Βροντάδου και Χίου καθώς και ο επιστήθιος φίλος του, συνταξιούχος Γυμνασιάρχης κ. Λιανεζίδης.
Επιθυμία και πρόθεσή μου ήταν να πω κι εγώ λίγα λόγια για το φίλο και συνεργάτη μου στον Δήμο Ομηρούπολης. Ψυχολογικά δεν το μπόρεσα. Γι’ αυτό το αποτολμώ σήμερα ως σύντομη παράθεση λίγων σελίδων τοπικής ιστορίας.
Τον Μάρκο τον γνώρισα από πολύ κοντά το 1975. Τότε ήταν 25 χρονών. Του “έριχνα” τρία (3) χρόνια,άρα ηλικιακά ήμασταν πολύ κοντά, Τότε, με ευάριθμη ομάδα συμπολιτών όλων των ηλικιών και από όλον τον Βροντάδο, είχαμε συγκροτήσει κίνηση για την ανόρθωση του Δήμου μας μετά τη λαίλαπα της Χούντας των Συνταγματαρχών. Με κόπο και αρκετές δυσκολίες, πετύχαμε τελικά να συγκροτηθεί ενωτικό και υπερκομματικό ψηφοδέλτιο με τον πατέρα του Μάρκου, αείμνηστο εργολάβο Νικολή Ψώρρα, επικεφαλής υποψήφιο Δήμαρχο.
Η εντυπωσιακή επικράτηση του συνδυασμού, με είχε καταστήσει τότε άτυπο “σύμβουλο” και συνεργάτη του Δημάρχου Νικολή Ψώρρα στο σπίτι του οποίου βρισκόμουνα τακτικά (με άλλους συνεργάτες του) για εξέταση διαφόρων θεμάτων. Έτσι μπόρεσα να γνωρίσω τον χαρακτήρα του πατέρα Ψώρρα αλλά και του Μάρκου που, στα επόμενα χρόνια, θα γινόταν ένας εκ των καλύτερων συνεργατών μου.
Ο Νικολής Ψώρρας, πέρα από την εξυπνάδα και την ενεργητικότητα που τον διέκριναν, ήταν ένας ισχυρός χαρακτήρας, με έντονο “ΕΓΩ”, σπάνιο ήθος, χαρακτηριστική εντιμότητα και ευθύτητα αλλά και άριστος εργολάβος ιδιωτικών και δημόσιων έργων. Λόγω αυτών των ιδιοτήτων που τον χαρακτήριζαν, πολλοί Εφοπλιστικοί μας Οίκοι (κυρίως οι Λώδες και οι Φαφαλιοί), τον είχαν επιλέξει για την εκτέλεση έργων που οι ίδιοι χρηματοδοτούσαν (ιδιωτικά ή ως δωρεές τους).
Ήταν αυτοί ακριβώς οι πλοιοκτήτες που βοήθησαν και στήριξαν τον Νικολή να σταθεί ξανά (επαγγελματικά) στα πόδια του όταν, η Χούντα τον οδήγησε στην χρεοκοπία αρνούμενη να του εξοφλήσει οφειλές για την εκτέλεση δημόσιων έργων, όχι βέβαια λόγω κακοτεχνιών αλλά επειδή, λόγω της παλαιάς συμμετοχής του στο ΕΑΜ, τον θεωρούσε “αμετανόητο αριστερό”. Κάτι που βεβαίως δεν ίσχυε, απόδειξη δε αυτού αποτελούσε το γεγονός ότι τόσο ο Νικολής όσο και ο Μάρκος, ήταν φανερά τοποθετημένοι υπέρ της Καραμανλικής Παράταξης.
Γεγονός είναι ότι, ο Νικολής Ψώρρας, μετά τη χρεοκοπία του, βρέθηκε να εργάζεται σε διάφορες δουλειές στην Αθήνα για να θρέψει (επί Χούντας) τη σύζυγο, τα παιδιά του (πέντε κορίτσια και δύο αγόρια) και για να εξοφλήσει διάφορες οφειλές του.
Όπως ήταν φυσικό, η περιπέτεια αυτή είχε “σφραγίσει” και τον ίδιο το Νικολή αλλά και τον Μάρκο που, αμέσως μετά την πτώση της Χούντας, βρέθηκε δίπλα στον πατέρα του (επαγγελματικά) για να καταστεί τα επόμενα χρόνια άξιος συνεχιστής του.
Πέραν αυτού όμως, στον Μάρκο “μπήκε” το μικρόβιο της ανάμειξης στα κοινά στα δύο μόλις χρόνια της Δημαρχίας του πατέρα του, μιάς και ο Νικολής, λόγω έντονης διαφωνίας του με το σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου, παραιτήθηκε τότε για να ακολουθήσει, λίγα χρόνια μετά, ο θάνατός του.
Αυτό ακριβώς το “μικρόβιο” αλλά και τα χαρακτηριστικά που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του (εντιμότητα, ήθος, εργατικότητα, υπευθυνότητα), έκαναν την τοπική ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας να προτείνει τον Μάρκο ως υποψήφιο Δήμαρχο Βροντάδου με αντίπαλο τον, επίσης πρωτάρη, Μάρκο Μεννή που, τότε (1982), υποστηριζόταν από το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ.
Ο Μάρκος Ψώρρας, ήταν φυσικό να χάσει από τον Μάρκο Μεννή κάτι που όμως δεν τον έκαμψε. Τότε ο Μάρκος Ψώρρας ήταν 32 χρονών.
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1986, το σκηνικό δείχνει να έχει αλλάξει. Ο Μεννής έχει διαγραφεί από το ΠΑΣΟΚ το οποίο πλέον στηρίζει, ως υποψήφιο Δήμαρχο, τον Αντώνη Τριπολίτη, υπάλληλο του ΟΤΕ. Ο Μάρκος Ψώρρας ξανατολμά την “κόντρα”. ΄Ομως, ο Μ. Μεννής, με προίκα την επιτυχημένη πρώτη θητεία, κερδίζει τις εκλογές και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή.
Κάπως έτσι, και με τον Μάρκο Μεννή να έχει εγκαταλείψει το Δήμο προ της λήξης την θητείας του για να γίνει Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου και Νομάρχης Λέσβου (συγκυβέρνηση Ν.Δ-Αριστεράς και ακολούθως Κυβέρνηση Ζολώτα Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-Αριστεράς), οι Μάρκος Ψώρρας και Αντώνης Τριπολίτης, δέχονται το 1990 να ενταχθούν σε νέο σχήμα υπό την ηγεσία μου για συμμετοχή στις πρώτες εκλογές του νέου Δήμου (από εθελοντική συνένωση) Ομηρούπολης (Βροντάδος-Καρυές-Αυγώνυμα-Ανάβατος).
Η Παράταξή μας, με αντίπαλο τον Μάρκο Μεννή, κερδίζει αυτήν την πρώτη αναμέτρηση καθώς και την επόμενη του 1994 πάλι με τον Μ.Μεννή απέναντι.
Στην δύσκολη προσπάθεια “στησίματος” και σωστής λειτουργίας του νέου Δήμου, ο Μάρκος Ψώρρας, δέχεται πρότασή μου να ορισθεί Αντιδήμαρχος, υπεύθυνος έργων.
Λίγο καιρό μετά, παραιτούμενος από τη θέση αυτή, δέχεται να αναλάβει, την ευθύνη διάσωσης της “ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗΣ” την οποίαν, με σωστές κινήσεις και επιλογές, καθιστά βιώσιμη και κερδοφόρα.
Ο Μάρκος Ψώρρας, αν και ιδιόρρυθμος και ενίοτε άκαμπτος στις απόψεις του, κατά γενική ομολογία, πέρα από έντιμος και ηθικός χαρακτήρας, ήταν πράος και συνεργάσιμος, αυθόρμητος και ομιλητικός (ενίοτε υπερβολικά) αλλά και εργασιομανής και τελειομανής γι’ αυτό και τα έργα που εκτέλεσαν τα συνεργεία του, ήταν και παραμένουν τέλεια. Κοντά του “έφαγαν” ψωμί εκατοντάδες συμπατριώτες πολλούς των οποίων είδα δακρυσμένους στην κηδεία του.
Είχε άπειρα χόμπυ, όμως ιδιαίτερη φροντίδα έδειχνε, επί χρόνια, για τα σκυλιά του, τα πουλάκια του και τον κήπο του. Τελευταία, όσο τον ταλαιπωρούσε η επάρατος (που τελικά τον κατέβαλε), είχε επιλέξει, ως νέο χόμπυ, την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική.
Εκεί όμως που τα “έδωσε όλα” ήταν η φροντίδα σωστής συντήρησης και λειτουργίας του “ΦΑΦΑΛΙΕΙΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ” όχι μόνο επειδή του το είχαν ζητήσει οι ιδρυτές Φαφαλιοί αλλά και επειδή συναισθηματικά είχε δεθεί με το περίλαμπρο αυτό έργο που είχε φτιαχθεί πριν σαράντα (40) χρόνια από τον πατέρα του και τα συνεργεία αυτού.Βέβαια ο Μάρκος, δεν αρνήθηκε ποτέ τη βοήθεια σε όποιον-οιους την ζητούσαν. ΠΕΚΕΒ, Όρμος Λω, Πρόσκοποι,ΑΜΕΑ, ομάδα “ΟΜΙΚΡΟΝ” και άλλοι,έτυχαν της στήριξης του Μάρκου.
Αυτός ήταν ο Μάρκος Νικολάου Ψώρρας που, επί χρόνια, αντιμετώπισε (όπως και ο πατέρας του) την επάρατο με καρτερία, παλληκαριά και φιλοσοφική διάθεση. Αν κάτι σημαντικό θα μείνει, θα είναι η ΑΓΑΘΗ μνήμη του που ταυτίζεται με το σύνολο της ανιδιοτελούς προσφοράς του.
Η σύζυγός του, η αγαπητή Κατερίνα, τα παιδιά τους Νικολής και Γιακουμής, τα εγγόνια και τα αδέλφια του (κορίτσια και Δημήτρης) μετά των οικείων τους, ας δεχθούν ξανά τα συλλυπητήριά μου. Η μνήμη του θα είναι ΑΙΩΝΙΑ.
Βροντάδος 12 Ιουλίου 2019
