Του Γιώργου Φωτ. Παπαδόπουλου
* Την παρελθούσα Τετάρτη 23/02 ε.ε. (οπότε και συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από την ημέρα που, η ανεκδιήγητη κυβέρνηση -στην οποία συμμετέχει ως υπουργός ο βουλευτής Χίου- έστειλε τους τραμπούκους των ΜΑΤ να δείρουν ειρηνικά διαμαρτυρόμενους Χιώτες), πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο που διοργάνωσε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και στο οποίο συμμετείχαν ΟΛΟΙ οι φορείς της Χίου, ενάντια στις ετσιθελικές ορέξεις ορισμένων να δημιουργήσουν στα νησιά μας ΄΄φυλακές ψυχών΄΄ μεταναστών. Το μεσημέρι της ημέρας εκείνης, υπήρξε στιγμή που δεν ΄΄έπεφτε καρφίτσα΄΄ στην κεντρική πλατεία της Χίου. Ο χιώτικος λαός δεν επιθυμεί την δημιουργία δομής για την παραμονή μεταναστών, αλλά μικρή εγκατάσταση ολιγοήμερης διαμονής με σκοπό την απογραφή και ταυτοποίησή τους και ακολούθως την αναχώρησή τους. Λυπάμαι, πραγματικά, που κάποιοι (κυρίως πολιτικά βολεμένοι) δεν είδαν την ενθουσιώδη αντίδραση του κόσμου, αλλά έβαλαν το κομματικό τους συμφέρον πάνω από το εθνικό. Ας τους κρίνει ο κόσμος. Μάτια και αυτιά έχει και βλέπει και ακούει ! Εκείνο που μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση είναι το ότι, τοπικό μέσο ενημέρωσης, σε πρωτοσέλιδο άρθρο του, χρησιμοποίησε -προφανώς τεχνηέντως- φωτογραφία από το συλλαλητήριο πριν αυτό ξεκινήσει και όπου φαίνεται ωσάν να μην συμμετείχε πλήθος κόσμου, ενώ είναι εύκολο να υπολογίσει κάποιος πόσοι πολίτες συμμετείχαν (μέσω ηλεκτρονικών εφαρμογών στο διαδίκτυο) κατά την εξέλιξή του. Το μόνο που έχω να πω είναι: Ντροπή ! Οι αυλοκόλακες πολιτικών προσώπων ας αντιληφθούν ότι, αργά ή γρήγορα θα φύγουν οι τελευταίοι από τον τόπο μας (όταν περατώσουν το πολιτικό τους έργο ή αποδοκιμαστούν από τον λαό) και θα μείνουμε εμείς, μεταξύ μας και πάλι, εδώ. Τότε θα δούμε πως θα αντικρίζουν τους συμπολίτες τους ! Ως φαίνεται, έχουμε αρκετούς ΄΄αόμματους΄΄ ή/και ΄΄αλλήθωρους΄΄ στο νησί μας…, που βλέπουν μόνο ότι θέλουν ή ότι τους συμφέρει να δουν !!!
*Με αφορμή την πρόσφατη -δημόσια- έκκλησή μου, ως Περιφερειακός Συμπαραστάτης του Πολίτη, για την επαναλειτουργία του μικροβιολογικού εργαστηρίου στο Κέντρο Υγείας Πυργίου, με μεγάλη χαρά διάβασα σχετική ανάρτηση του Κέντρου Υγείας, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ότι το εργαστήριο λειτουργεί ήδη κάθε Τρίτη και οι ενδιαφερόμενοι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν με το Κέντρο Υγείας Πυργίου (στο τηλέφωνο 2271072465) προκειμένου να κλείνουν ραντεβού για μικροβιολογικές εξετάσεις. Ίσως δεν το γνωρίζει αυτό ο περισσότερος κόσμος, αλλά και οι αιρετοί της περιοχής -που το έχουν θέσει κατ΄ επανάληψη- ώστε να το γνωστοποιήσουν στο ευρύτερο κοινό. Γι΄ αυτό και δεν θεωρείται πρόσφορη η γνωστοποίηση του γεγονότος μόνο σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, διότι οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής δεν κάνουν χρήση αυτών των μέσων. Ευχαριστούμε όσους ενεργοποιούνται για την παροχή των εξαιρετικών υπηρεσιών που παρέχονται στο Κέντρο Υγείας Πυργίου, το προσωπικό και τη διοίκησή του.
*Οι αυξημένοι λογαριασμοί ηλεκτρικού ρεύματος έχουν ήδη φθάσει στους αποδέκτες τους-καταναλωτές. Νομίζω ότι, οσονούπω έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια. Μου έλεγε, πριν λίγες ημέρες, κάποιος φίλος οικογενειάρχης (που μένει στο ενοίκιο, εργάζεται ο ίδιος και η σύζυγός του μεγαλώνει τα δυο μικρά παιδιά τους) ότι ο λογαριασμός της ΔΕΗ ισοδυναμεί με το 70 % του μηνιαίου μισθού του. Και διερωτάτο: <<Να πληρώσω το ρεύμα ή να πάμε στο σούπερ μάρκετ να πάρουμε τρόφιμα; Να ψωνίσουμε ρούχα; Τι να κάνω; Να ανάβω κλιματιστικά και αερόθερμα και να έλθει το ρεύμα στα ύψη ή να βάλω πετρέλαιο για το καλοριφέρ που έχει διπλάσια τιμή από το ρεύμα;>>. Ακόμη κι ένας καφές στο χέρι κοστίζει 2 Ευρώ (δηλαδή περίπου 680 δρχ.) !!!, όταν κάποτε τον αγοράζαμε 50-100 δρχ. ! Επάνω σε αυτά τα ζητήματα να σκύψει η κυβέρνηση και να βοηθήσει τον μέσο Έλληνα πολίτη, εργαζόμενο ή άνεργο και οικογενειάρχη. Ας αφήσουν τις δομές των μεταναστών. Μην το γελάτε, σε λίγα χρόνια οι ίδιοι θα είμαστε σαν μετανάστες στον τόπο μας, εάν δεν έχουμε τη δυνατότητα να κρατήσουμε τα σπίτια μας, προκειμένου να θρέψουμε την οικογένειά μας ! Οδηγούμαστε στην καταστροφή και οι κυβερνόντες έχουν το δικό τους ΄΄χαβά΄΄… Σε 2-3 χρόνια θα τρώμε, όπως στο παρελθόν, ΄΄τις σάρκες μας΄΄, εάν συνεχιστεί αυτή η μιζέρια, υστέρηση και κακομοιριά ! Ίδιον της εποχής και τούτο !
*Τελέσθηκε, Αρχιερατικώς, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου, το καθιερωμένο -από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Μάρκο- την Κυριακή της Απόκρεω, Μνημόσυνο των προκατόχων του, κεκοιμημένων Αρχιερέων της Μητροπόλεως Χίου. Φέτος, την ίδια ημέρα και στον ίδιο Ιερό Ναό, ο Δήμος Χίου πραγματοποίησε την ετήσια επιμνημόσυνη δέηση, που διοργανώνει, εις μνήμην των θυμάτων του πλοίου <<Wiril>> που, ενώ βρισκόταν στο λιμάνι της Χίου, τον Φεβρουάριο του 1944 προκειμένου να διανείμει τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στον λιμοκτονούντα Χιακό λαό, χτυπήθηκε από αέρος με πυρά και υπήρξαν θάνατοι και τραυματισμοί δεκάδων αθώων ανθρώπων. Επιμνημόσυνη δέηση, με κατάθεση στεφάνων, πραγματοποιήθηκε και στον χώρο της αναθηματικής στήλης, που αναγράφει τα ονόματα των θυμάτων, στον χώρο της νυν Χημικής Υπηρεσίας Χίου (πρώην Τελωνείο) στο λιμάνι, ενώ η Φιλαρμονική του Δήμου παιάνιζε κατά το έθος ανάλογους ρυθμούς. Ας είναι η μνήμη όλων αιωνία !
*Ορισμένοι φίλοι με ρώτησαν, ποια είναι η άποψη μου για τα προβαλλόμενα στην τηλεόραση σίριαλ (τηλεοπτικές σειρές) που αναδεικνύουν τη ζωή Αγίων της Εκκλησίας μας (Άγιος Νεκτάριος, Άγιος Παίσιος, κλπ.) και τούτο διότι, άλλοι τα επαινούν και άλλοι όχι. Το να μην τα επαινούν άθεοι και αρνητές της πίστης μας, το αντιλαμβάνομαι κι εγώ και εκείνοι. Αλλά υπήρξαν και πνευματικοί άνθρωποι (Κληρικοί, θεολόγοι, κ.α.), οι οποίοι μίλησαν για εκκοσμίκευση και προτεσταντισμό στην τακτική της προβολής των σίριαλ αυτών και έχουν κι αυτοί δίκιο, υπό την έννοια ότι ανάγουν τη βιοτή ενός Αγίου σε ΄΄προιόν΄΄, που -κατά τους επιχειρηματίες- ΄΄πουλάει΄΄…!!!, αποστεωμένο από την πνευματικότητα και τη χάρη του Θεού. Οι ισορροπίες εδώ βρίσκονται σε λεπτό σημείο. Και υπάρχει κίνδυνος παρεξήγησης.
Εκείνο που έχω να πω εγώ είναι το εξής: Τα σίριαλ αυτά είναι θετικό να προβάλλονται και συμβάλλουν στην πνευματική αναβάθμιση των ανθρώπων, αλλά υπό δυο προϋποθέσεις: α) να αποτυπώνουν τα πραγματικά περιστατικά και γεγονότα της βιοτής των Αγίων, χωρίς ΄΄σάλτσες΄΄ και προσθήκες ή εσκεμμένες αφαιρέσεις και παρανοήσεις εκ μέρους των σεναριογράφων και σκηνοθετών & β) να μην νομίζει κάποιος ότι, επειδή είδε το σίριαλ, ούτω πως τίμησε τον Άγιο ή υποκατέστησε δια του θεάματος τα λατρευτικά του καθήκοντα ενώπιον του Θεού.
Πολλοί άνθρωποι φωτίστηκαν και αναζήτησαν την αλήθεια (και ακολούθως σώθηκαν, μέσα από τον αγώνα τους για πνευματική ζωή και συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας) με αφορμή ένα εκκλησιαστικό βιβλίο που διάβασαν, μια ομιλία που άκουσαν από κασέτα κάποιου ιεροκήρυκα (π. Αυγουστίνος Καντιώτης, Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Δημήτριος Παναγόπουλος, π. Ανανίας Κουστένης, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, π. Γεώργιος Μεταλληνός, κ.α.), μια εκπομπή που είδαν στην τηλεόραση ή το άκουσμα ενός φωτισμένου δασκάλου ή κατηχητή. Αυτά όλα είναι η αφορμή να ξυπνήσει ο άνθρωπος, να αναζητήσει την αλήθεια και να ξεκινήσει την πορεία του προς τον Θεό και τον πλησίον του. Όμως, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Μόνο η μετάνοια, η πνευματική ζωή, η έμπρακτη εφαρμογή του λόγου του Θεού στη ζωή μας και κυρίως και πάνω από όλα η τακτική συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας (πρωτίστως στη Θεία Κοινωνία, που γίνεται κατόπιν προετοιμασίας μας προς τούτο) σώζουν, τίποτε άλλο. Τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα.
Από εκεί και πέρα η προβολή της ζωής των Αγίων μας είναι θετικότατο σημάδι. Σε μια εποχή κρίσης αποτελούν τους φωτεινούς φάρους, για την ελπίδα και τη στήριξη των χειμαζομένων και εμπερίστατων ανθρώπων. Ει ο Θεός μεθ΄ ημών, ουδείς καθ΄ημών ! Όσοι άθεοι, αρνητές ή αμφισβητίες έχουν άλλη άποψη, ας την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Η αλήθεια πονά και δεν είναι πάντα αποδεκτή, ιδιαίτερα από όσους έχουν ιδιοτελείς και ευτελείς σκοπούς. Να μην παρασυρόμαστε, ούτε να αρκούμαστε μόνο στη θέαση των τηλεοπτικών σειρών, αλλά όταν ακούμε το πρωί της Κυριακής την καμπάνα της Ενορίας μας να κτυπά, να έχουμε <<φτερά στα πόδια>> (έλεγε ο αοίδιμος Μητροπολίτης π. Αυγουστίνος Καντιώτης) και να πηγαίνουμε στη Θεία Λειτουργία, συμμετέχοντας -ψυχή και σώματι- στο Μυστήριο.
*Σε λίγες ημέρες και πάλι μαζί. Μέχρι τότε, χαίρετε και έρρωσθε !
