Ταινία μικρού μήκους: « Σμύρνη… Αίμα… Αγωνία… Σιωπή…»

Το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020, στην Κοινοτική αίθουσα της Κοινής και στα πλαίσια σειράς προβολών ταινιών μικρού μήκους, που είναι κυρίως αφιερωμένες σε ιστορικές μνήμες της Χίου, μεταξύ των άλλων, έγινε και η πρεμιέρα της ταινίας «Σμύρνη: Αίμα… Αγωνία… Σιωπή…» που επιμελήθηκαν σκηνοθετικά η Βάσω Κριτάκη και ο Μπάμπης Κοιλιάρης. Η ταινία θα προβληθεί και σε άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις που εμπλουτίζονται με ομιλίες και συζητήσεις επί του θέματος.

Αρχής γενομένης από την εμπεριστατωμένη ομιλία του Κοινούση Δασκάλου Κωνσταντίνου Ε. Μονιώδη και πρώην προέδρου της Ένωσης Μαστιχοπαραγωγών, που έγινε μετά το πέρας της προβολής. Ο ομιλών αναφέρθηκε μεταξύ των άλλων στην σύνδεση των γεγονότων της ταινίας αυτής για την καταστροφή της Σμύρνης το 1922 με την άλλη προβαλλόμενη «Σιγησάτω πάσα σαρξ» που αφορά τη σφαγή της Χίου το 1822 με 100 χρόνια διαφορά μεταξύ τους.

Παραθέτοντας το σκεπτικό της συνεργασίας μας με την Βάσω Κριτάκη σας στέλνουμε την ταινία μικρού μήκους στην οποία συμπράξαμε και παρακαλούμε για την προβολή της στο ευρύτερο κοινό. Ευχαριστούμε.

Μπάμπης Κοιλιάρης

Ταινία μικρού μήκους: « Σμύρνη… Αίμα… Αγωνία… Σιωπή…»

Συμβάλλοντας στην προσπάθεια να διατηρηθεί ζωντανή και αναλλοίωτη η ιστορική μνήμη της Μικρασιατικής καταστροφής και προσφυγιάς, υπερασπιζόμενοι παράλληλα την Εθνική μας αξιοπρέπεια χωρίς να γκρεμίζουμε τείχη επικοινωνίας, δημιουργήσαμε από κοινού αυτήν την ταινία μικρού Μήκους με τίτλο: «Σμύρνη… Αίμα… Αγωνία… Σιωπή…».

Ιδιαίτερα εμείς οι απόγονοι αυτής της τεράστιας κληρονομιάς των Μικρασιατών, που ως Έλληνες είμαστε φορείς των ίδιων παραδόσεων, αξιών και πολιτισμού, θεωρούμε ότι ο καθένας και η κάθε μία από εμάς μεμονωμένα ή μέσω συλλογικών φορέων, έχουμε την ηθική υποχρέωση να καταγράφουμε με κάθε πρόσφορο τρόπο τις ιστορικές μνήμες και τις βιωματικές εμπειρίες τους.

Ευελπιστούμε ότι έτσι δημιουργούμε την κιβωτό της διαδρομής του μικρασιατικού ελληνισμού, διδάσκουμε και συγχρόνως προσπαθούμε να φτιάξουμε μια καινούρια κοινωνία απαλλαγμένη από τα λάθη του παρελθόντος και την επανάληψη καταστάσεων τέτοιων, που ίσως θα ήταν γόνιμες για αντίστοιχες καταστροφές. Έτσι λοιπόν, αφήνουμε τούτη την κοινωνία ως παρακαταθήκη στους δικούς μας απογόνους.