Του Γιάννη Παληού:
Ο ορυκτός πλούτος του τόπου μας ήταν και, πρέπει να παραμείνει, δημόσια λαϊκή περιουσία. Κάθε απόφαση παράδοσής του στα μονοπώλια (επενδυτές), που θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη, είναι προκλητική και απαράδεκτη. Ως συνήθως σε μια δεκαετία θα σηκωθούν να φύγουν, αφού εξαντλήσουν τα ορυκτά αποθέματα. Για τη διαχείριση των αποβλήτων φυσικά ούτε λόγος, καθώς το μεγάλο κόστος της δεν το έχουν αναλάβει πουθενά, όπου έχουν δραστηριοποιηθεί. Με πρόσχημα λίγες θέσεις εργασίας, θα τσακίσουν τα δικαιώματα και την υγεία των εργαζομένων τους, για όσο τους εκμεταλλεύονται.
Είναι απάτη λοιπόν να εμφανίζονται ως “σωτήρες” οι επενδυτές, οι οποίοι τάχα θα δώσουν δουλειές με σεβασμό στο περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια η εμπειρία από άλλες εξορύξεις, που έγιναν στη χώρα μας, μαρτυρούν πως οι επιχειρηματίες δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τη φύση και τους ανθρώπους. Ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος, που απομυζούν από τον ιδρώτα και το αίμα κυριολεκτικά των μεταλλωρύχων καταπατώντας ωράρια και συμβάσεις και παραβιάζοντας κανόνες ασφάλειας και υγιεινής.
Οι όποιες εξορύξεις μπορούν να είναι προς όφελος του λαού μόνο όταν εξαλειφθεί το καπιταλιστικό κέρδος, μόνο όταν ο μόνος υπεύθυνος είναι ο εργατικός – λαϊκός παράγοντας και η εξουσία του, μόνο όταν ο ορυκτός πλούτος γίνει δική του περιουσία. Ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και εργατικός έλεγχος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση, ώστε να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες, η προστασία της φύσης και όχι τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Μόνο τότε ο ορυκτός πλούτος δεν θα αποτελεί κατάρα αλλά ευχή για τον ίδιο το λαό.
Σε αυτό τον δρόμο μπορούμε και πρέπει να βαδίσουμε, ώστε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι νοικοκύρηδες στον τόπο μας.
Αφιερωμένο στον φίλο και σύντροφο Βασίλη «Για τους σεισμούς που μέλλονται να ‘ρθούν» και θα βρίσκεται πάντα παρών!
