Τα Σαράντα κορίτσια από την Θράκη… μάρτυρες των πρωτοχριστιανικών χρόνων.
Οι Σαράντα αυτές γυναίκες, μάρτυρες, ήταν άσκήτριες, και καταγόνταν από την Αδριανούπολι της Θράκης. Ζούσαν εκει ως μαθήτριες του Διακόνου Αμμούν. Την εποχή έκείνη, το έτος 305 μ.Χ., βασίλευε ο αύτοκράτορας Λικίνιος στό ανατολικό μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, φοβερός διώκτης των Χριστιανών. Ο Λικίνιος λοιπόν είχε εκδώσει διάταγμα γιά την έξόντωση των Χριστιανών, και η τυραννική του διαταγή έφτασε σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά, με αποτέλεσμα, οι Χριστιανοί έπεφταν στον ιερό αγώνα της πίστεως μέ αυτοθυσία, διότι δεν υπετάχθησαν στην απειλή του και δεν προσκύνησαν τα είδωλα.
Σ’ αυτήν την φοβερή εποχή για τους Χριστιανούς, έζησαν και μαρτύρησαν οί Σαράντα παρθένες – ασκήτριες, μαθήτριες του Διακόνου Αμμούν, τα όνόματα των οποίων είναι τα εξής:
Αδαμαντινή, Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Μαριάνθη, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Κοραλία, Καλλίστη, Θεανόη, Θεανώ, Ασπασία, Πολυνίκη, Διόνη, Θεοφάνη, Ερασμία, Ερμηνεία, Αφροδίτη, Μαργαρίτα, Αντιγόνη, Πανδώρα, Χάιδω, Λάμπρω, Μόσχω, Αριβοία, Θεονύμφη, Ακριβή, Μελπομένη και Ελπινίκη.
Τα σαράντα κορίτσια δεν υπέκυψαν λοιπόν στις προκλήσεις του τυράννου Λικινίου, ώστε να προσκυνήσουν τα είδωλα και μαρτύρησαν με φρικτά βασανιστήρια την 1ην Σεπτεμβρίου, ημέρανκατά την οποίαν εορτάζεται και η μνήμη τους, όπως γράφεται στο Μηναίο του Σεπτεμβρίου:
«Μνήμη των αγίων Τεσσαράκοντα γυναικών μαρτύρων, παρθένων και άσκητριών και Αμμούν διακόνου του διδασκάλου αυτών».
Με απόφαση λοιπόν του τυράννου Λικινίου, τα βασανιστήρια πού υπέστησαν οι Σαράντα μάρτυρες παρθένες και ασκήτριες ήσαν φοβερά, όπως αναφέρουν τα επίσημα στοιχεία που βρήκαμε στο Μηναίον του Σεπτεμβρίου. Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ο δάσκαλος τους Διάκονος Αμμούν, έξεδήμησαν εις Κύριον και τώρα ακτινοβολούν στο στερέωμα της Εκκλησίας.
Η πνευματική ζωή είναι άνύψωσις πνεύματος, και οι σαράντα μάρτυρες το είχαν βάλει στήν αγνή τους καρδιά για τα καλά, γι’ αυτό δενλογάριασαν πλούτη και υλικά αγαθά, ούτε στολίδια και κοσμική ζωή, που τους προσέφερε ο άρχοντας της Άδριανουπόλεως. Προτίμησαν τα στολίδια της αγάπης και της πίστεως στόν Λυτρωτή του κόσμου. Έμειναν ασυμβίβαστες με τους Νόμους της ειδωλολατρίας και αγωνίσθηκαν τον καλόν αγώνα της πίστεως με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος, πού είχαν για οδηγό τους. Η καρδιά τους ήταν καθαρή από λογισμούς, και με κατάνυξι πνευματική, προσηύχοντο στον μόνο αληθινό Θεό, για να τους δώση δύναμι να μη λυγίσουν ποτέ μπροστά στα μαρτύρια πού τις περίμεναν. Είχαν επιλέξει για επίγεια πνευματική τροφή την πνευματική άγαλλίασι και την ουράνια ευφροσύνη. Η αγάπη σ’ όλους τους ανθρώπους ήταν η μοναδική. Με αυτά τα βασανιστικά μαρτύρια οι σαράντα παρθένες και ο δάσκαλος τους Διάκονος Αμμούν, έξεδήμησαν εις Κυριον και τώρα ακτινοβολούν στο στερέωμα της Εκκλησίας.
Πηγή: «Οι Άγιες Σαράντα Παρθενομάρτυρες»της Βασιλικής Σ.Βασιλοπούλου εκδ.Αποκάλυψις.
Κλειώ, Μαριάνθη, Αθηνά, Ασπασία, Θεανώ, Πολύμνια κλπ είναι ονόματα αρκετά διαδεδομένα και στην Χίο.
Να σημειωθεί ότι προκαλεί εντύπωση και πιθανόν έχουν αναγραφεί λανθασμένα ονόματα όπως Χάϊδω και Λάμπρω που παρουσιάστηκαν πολλούς αιώνες αργότερα στην κοινωνία μας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις εορτάζουσες.
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
