Θυμάμαι να μην ξεχνώ.. Ξημερώνει 17 Φεβρουαρίου ημέρα μνήμης για ζωντανά γεγονότα που ζούσαμε και βιώναμε μία παρέα από τριαντάχρονα έως σαραντάχρονα ζευγάρια της Χιώτικης κοινωνίας όλων των επαγγελμάτων απαρτιζόμενη από το συνηθισμένο οκτώ έως είκοσι τεσσάρων ατόμων !
Και αναφέρομαι στις 17 Φεβρουαρίου ημέρα γενεθλίων της Ιουλίας που θα έκλεινε τα εβδομήντα της σήμερα!
Συνήθως οι διασκεδάσεις ξεκινούσαν από το σπίτι μας με το σβήσιμο της τούρτας και εν συνεχεία ξεκινούσε η ενδυμασία του μασκαρέματος από την προσωπική μας γκαρνταρόμπα με ότι ρούχα και αξεσουάρ υπήρχαν μέσα στις ντουλάπες μας !
Υπήρχαν φυσικά και οι μάσκες που διέθετε το μαγαζί παιχνιδιών της Ιουλίας.
Όλα γινόταν σχεδόν πρόχειρα και αυθόρμητα, υπήρχε η αγνότητα και το κέφι για διασκέδαση ! Χωρίς ντροπή και προκαταλήψεις !
Γυρνούσαμε μασκαρεμένοι όλα τα κέντρα διασκέδασης μπαίναμε μέσα στις πίστες χορεύαμε σκορπούσαμε κέφι και ζωντάνια και έπαιρναν φωτιά οι πίστες! Όλα τα τραπέζια μας κερνούσαν για να μην φύγουμε, αλλά ποτέ δεν βγάζαμε τις μάσκες αν και πολλοί μας αναγνώριζαν !
Και δεν είμαστε μόνοι μας υπήρχαν και άλλες παρέες σαν την δική μας !.
Μετά πηγαίναμε σε διάφορα φιλικά σπίτια και μας καλοδεχόντουσαν γινόταν ο σχετικός τζερτζελές μας κερνούσαν και μετά σε άλλα ! Εδώ θα αναφέρω ότι σε ένα φιλικό σπίτι ίσως φοβήθηκαν και δεν μας άνοιγαν πάνω στο τέταρτο όροφο πολυκατοικίας τους είπαμε να μας ανοίξουν γιατί διαφορετικά θα τους κατουρούσαμε την πόρτα όπερ και εγένετο γιατί δεν άνοιγαν !
Αυτός που κατουρούσε είχε τόσο μεγάλη ποσότητα που άρχισε να πηγαίνει μέσα στο σπίτι και να βρέχονται τα χαλιά και άρχισαν να τα σηκώνουν !
Λυπήθηκα την καημένη την Ιωάννα που χάλασε πολύ χλωρίνη για να φύγει η κατρουλλήλα !
Την άλλη μέρα έγινε ο χαμός έμαθαν τον ένοχο , που τους είπε ότι του χρόνου εάν δεν ανοίξετε θα υπάρχει και το σχετικό χέσιμο !
Το πάθημα έγινε μάθημα !
Την επόμενη χρονιά η πόρτα άνοιξε αμέσως με τα σχετικά κεράσματα !
Την χρονιά του Αγίου Πρεβέζης είχαμε στην παρέα μας τον Γιάννη και την Δέσποινα ντυμένος κανονικός παπάς Κακλάνης !
Θυμάμαι ότι κάθε χρονιά με έπαιρναν τηλέφωνο οι πρόεδροι συλλόγων που διοργάνωναν χοροεσπερίδες να πάρω την παρέα και να τους τιμήσουμε γιατί δημιουργούσαμε κέφι και ζωντάνια και έπαιρναν φωτιά οι πίστες και είχαν μεγάλη επιτυχία οι εκδηλώσεις τους όπως ο Αξέχαστος Κώστας Ξενιός πρόεδρος της ΠΕΚΕΒ ο Αντώνης Σπινάρης πρόεδρος των αξιωματικών εμπορικού Ναυτικού καθώς και ο Αριστείδης Τσικνής πρόεδρος της Περιηγητικής και πολλοί άλλοι!
Θα πηγαίναμε κάποια φορά στο Κάραβελ κοσμικό κέντρο της εποχής του Γιάννη Λεοντάρα που διέθετε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με ταμπλ ντοτ δηλαδή προπληρωμένο το μενού φαγητού και τα ποτά έξτρα !
Φρόντιζε και είχε μόνο ακριβά ποτά με το δίκιο του βέβαια γιατί υπήρχαν έξοδα καλλιτεχνών ! Ούζο έλεγε ότι δεν υπάρχει επειδή δεν ήταν δυνατόν να πιούμε πολλά μπουκάλια !
Ο κυρ Παντελής που έπινε μόνο ούζο όπως και εγώ μου λέει Λευτέρη εγώ παίρνω δύο καραφάκια μαζί μου εάν θέλεις πάρε και εσύ γιατί ούζο το Κάραβελ δεν έχει !
Αφού πήγαμε μια παρέα είκοσι άτομα και ήρθαν για παραγγελία ποτών γιατί το μενού ήταν καθορισμένο οι υπόλοιποι παραγγείλανε κρασιά και μπύρες εμείς οι δύο ζητήσαμε ούζο!
Ο σερβιτόρος λέει ότι δεν υπάρχει !
Τότε του λέω φώναξε το αφεντικό σου γιατί εμείς θα πιούμε ούζο και βγάζω τα καραφάκια πάνω στο τραπέζι !
Ήρθε ο Γιάννης και του λέω είμαι επαγγελματίας και ξέρω τι γίνεται στείλε μας ούζο και χρέωσε το μπουκάλι όσο θέλεις αλλά εμείς μόνο ούζο πίνουμε !
Σε δύο λεπτά έφθασε μια μεγάλη φιάλη ούζο ! Πάντως οπότε ξανά πηγαίναμε το ούζο υπήρχε ! Από την παρέα θα αναφερθώ μόνο σε μικρά ονόματα αυτών που μας βλέπουν απ’ τούς ουρανούς και έφυγαν όλοι τους πολλοί νέοι πάνω στο άνθος της ηλικίας τους και της δράσης τους !
Ξεκινώ φυσικά από την Ιουλία μου την καρδιά και την Ψυχή της παρέας τον Ανδρέα τον Βαγγέλη τον Γιώργο τον Γιάννη κουνιάδο του Γιώργου του κυρ Παντελή πατέρα του Βαγγέλη του Χριστόφορου που είχε βρεθεί απ’ ότι θυμάμαι στο κατούρημα γιατί δεν ερχόταν συχνά μαζί μας και φυσικά των γονιών μας που πάρα πολλές φορές ήταν μαζί μας !
Ένα αφιέρωμα τιμής ένεκεν για τις αξέχαστες και αλησμόνητες χαρούμενες και ζωντανές στιγμές που για πολλά χρόνια περάσαμε παρέα τρώγοντας και πίνοντας και χορεύοντας.!
Η Ιουλία από μαθήτρια του δημοτικού είχε την έφεση να ντύνεται πάντοτε τις απόκριες,οι φωτογραφίες είναι του 1961 και 1962 Πέμπτη και έκτη τάξη !
Ίσως τώρα όλοι μαζί από τους ουρανούς να μας βλέπουν και να θυμούνται αυτά που εξιστόρησα !
Εγώ τους θυμάμαι πάντα όλους ζωντανούς !
Λες και ήταν χθες !
Εύχομαι σε όλους παρά την συναισθηματική μου φόρτιση Καλή διασκέδαση με Υγεία και Χαρά ! Χίος 17 Φεβρουαρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
