Γεώργιος Διλμπόης γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1932.
Ο Ογκόλιθος του πνεύματος, του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών, ο Αετός της Χριστιανοσύνης πέταξε με τσακισμένα τα φτερά από τον Όλυμπο στούς Ουρανούς και παρέδωσε την ψυχή του στον Ύψιστον σήμερα 15 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 17,55.
Ο Καθηγητής των Θρησκευτικών που δίδαξε σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια της Χίου και ως Σχολικός Σύμβουλος αλώνισε νησιά και όλη την Ελλάδα ο δάσκαλος της Χίου άφησε τεράστιο έργο με δεκάδες βιβλία, ποιητικές Συλλογές, διαλέξεις, εκδηλώσεις, συνεντεύξεις, πέρασε από όλους τους πολιτιστικούς συλλόγους και σωμάτια της Χίου υπήρξε καθοριστική η παρουσία του σε όλα τα δρώμενα της Χίου και όχι μόνο.
Θα δούμε αυτές τις μέρες να προβάλλονται από τα περισσότερα ΜΜΕ της Χίου η ζωή και η πορεία του στους χώρους της παιδείας των γραμμάτων των τεχνών, του πολιτισμού και προπαντός της Χριστιανοσύνης.
Θα δούμε βέβαια να γίνεται από ορισμένους και καπήλευση του ονόματος του.
Εγώ θα αναφέρω την δική μου προσωπική γνωριμία και φιλία που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στην καθημερινή εφημερίδα ” ΧΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ” όπου εγώ πήγαινα από το 1964 τα βράδια και βοηθούσα στις διορθώσεις στο τυπογραφείο με αρχισυντάκτη τον τελειόφοιτο της Νομικής Στέφανο Τσουρή και έγραφα και τα αθλητικά της Χίου και ως ανταποκριτής της Αθλητικής εφημερίδος Σούπερ Σπορ έδινα τηλεφωνικά όλα τα αθλητικά νέα της Χίου. Περίπου το 1965 ο Γεώργιος Διλμπόης ξεκίνησε κάθε Πέμπτη να παρουσιάζει την φιλολογική σελίδα όπου έγραφαν τα νιάτα της εποχής εκείνης ποιήματα σκετσ, αινίγματα, και φιλολογικά κείμενα.
Σ αυτή την δεύτερη σελίδα του Χιακού Λαού έγινε η γνωριμία μας με τέσσερα από τα καλύτερα κείμενα μου όπως το Γέρικο Κυπαρίσσι, Πρόσωπο και Ψυχή, Νέοι στους Νέους, Επαγγελματικός προσανατολισμός κλπ
Στις 19 Απριλίου 1967 τό Γυμνάσιο Θυλέων Χίου πήγε εκδρομή στην Νέα Μονή και εγώ σφόδρα ερωτευμένος με την μαθήτρια Ιουλία νοίκιασα ένα αυτοκίνητο και πήγα να κάνω την φιγούρα μου, αλλά στην τελευταία στροφή της Νέας Μονής καθώς χάζευα δεξιά και αριστερά να δω την Ιουλία μου γκρεμοτσακίστικα με τέσσερις τούμπες και το αμάξι ανάσκελα.
Αυτός που με έβγαλε έξω από το αυτοκίνητο ήταν ο Γιώργος Διλμπόης μαζί με την φίλη της Ιουλίας Κική Σπανού.
Εγώ με κρανίο εγκεφαλικές κακώσεις, κάταγμα βάσεως κρανίου και πολλά τραύματα βρέθηκα για 48 ώρες σε πλήρη κώμα και αφασία στην κλινική Αυγουστή όπου εργαζόμουνα.
Ο Γιώργος Διλμπόης ήρθε μερικές φορές και με είδε και έκτοτε χαθήκαμε εγώ με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις μου και την εκπαίδευση μου στην νάρκωση κλπ και ο Δάσκαλος μας με όλες τις δραστηριότητες του.
Ξαναβρεθήκαμε μαζί με τον Βαγγέλη Ρουφάκη στην Δασκαλόπετρα στην παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου Ενθύμιο ενός μεγάλου έρωτα της δεκαετίας 1960 στις 15 Ιουλίου 2014 και από τότε σχεδόν καθημερινά βρισκόμαστε ή στην πλατεία Βουνακίου ή στον Δαφνώνα στο σπίτι του Βαγγέλη και αρκετές φορές στο σπίτι της Αντωνίας Χαλλιορή ανασκαλεύοντας τις παλιές αναμνήσεις.
Την άνοιξη του 2015 έγινε το μεγάλο δέσιμο της φιλίας μας μέσα στο Νο 104 δωμάτιο στο Λάτσειο Νοσοκομείο Εγκαυμάτων στο Θριάσιο Νοσοκομείο όπου μείναμε παρέα με τον εγκαυματία Βαγγέλη για 70 μέρες.
Εκεί έγινε στην πραγματικότητα και το δεύτερο βιβλίο μου Λευτέρης Ιουλία Έρωτας Δημιουργία όπου ο δάσκαλος μία ημέρα μου έφερε και τον πρόλογο που μου έγραψε.
Έκτοτε κάθε καλοκαίρι μέχρι και το 2019 είμαστε σχεδόν κάθε μέρα μαζί, πολλές φορές και με ευρύτερη παρέα.
Αλλά δυστυχώς ήρθε η πανδημία του Κορωνοϊού και έκτοτε ο δάσκαλος μας δεν ξανάρθε στην Χίο. Και ενώ το είχε πάρει απόφαση από το καλοκαίρι του 2024 να έρθει πλέον μόνιμα στην Χίο. Όλα αυτά τα χρόνια μιλούσαμε σχεδόν καθημερινά και οι τρεις μας Βαγγέλης Δάσκαλος κι εγώ.
Αρχές Οκτωβρίου 2024 άρχισαν κάποια προβλήματα της υγείας του και άμεσα σχεδόν τα ανήψια του τον έφεραν στην Χίο αλλά το πρόβλημα τεράστιο και όπως γράφω ο Αετός της Χριστιανοσύνης πέταξε με τσακισμένα τα φτερά από τον Όλυμπο στους Ουρανούς και παρέδωσε την ψυχή του στον Ύψιστον.
Καλό ταξίδι και καλό παράδεισο αγαπημένε μας φίλε.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια σε όλους τους συγγενείς φίλες και φίλους του.
Με μεγάλη θλίψη και πόνο στην καρδιά και την ψυχή μου!
Καλό Παράδεισο αγαπημένε μου φίλε.
Χίος 15 Φεβρουαρίου 2025
Λευτέρης Πυκνής
(Μαλλιάς) Καλλιμασιώτης
