To Επιμελητείον Περιβάλλοντος & Πολιτισμού Χίου – επποχι ανακοινώνει ότι:
Όπως φαίνεται στην σχετική φωτογραφία η λεγόμενη δημόσια διαβούλευση για τις εξορύξεις αντιμονίου στη Χίο “ολοκληρώθηκε”.
Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε κάποια σημαντικά συμπεράσματα που βγήκαν από αυτήν. Στην εκδήλωση της Πρωτοβουλίας την Τετάρτη 6/11 ώρα 18.30, στο Εργατικό Κέντρο Χίου, θα παρουσιαστούν μαζί με πολλές ακόμη εισηγήσεις πολιτών, φορέων, επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων και άλλων αιρετών. Να είστε εκεί. Πληροφορίες στην αφίσα.
Συμπεράσματα:
1. Η δημόσια διαβούλευση είναι ακυρωτέα, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην αίτηση ακύρωσης του Συλλόγου Βολισσιανων Αττικής και μπορείτε να τα διαβάσετε στο σχετικό τους σχόλιο στην διαβούλευση
2. Η δημόσια διαβούλευση δεν θα έπρεπε να είναι επί του ζητήματος που φέρει στον τίτλο της αλλά επί του ουσιαστικού ζητήματος, δηλ. της ύπαρξης ή όχι κοινωνικής συναίνεσης για λειτουργία μεταλλείου εξόρυξης και παραγωγής αντιμονίου στην Κεραμο, όχι προφανώς για το ζήτημα των τεχνικών όρων μιας μονομερώς ειλημμένης απόφασης που δεν πήρε υπόψη της την βούληση της τοπικής κοινωνίας.
3. Στην δημόσια διαβούλευση το ΥΠΕΝ δεν απάντησε σε βασικά, πρωτογενή, πρωταρχικά, αγωνιώδη ερωτήματα της τοπικής κοινωνίας, που αφορούσαν αυτή καθαυτή την “επένδυση” εξόρυξης σε σχέση με τον τόπο, τη μορφολογία, τη φύση, τα νερά υπόγεια και επιφανειακά, πόσιμα, αρδευτικά και ιαματικά, τις ασχολίες και ιδιοκτησίες των κατοίκων, την υγεία των ανθρώπων, τον τρόπο που θα επηρεάσει την περιοχή, το νησί ολόκληρο, το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων του. Δεν απαντήθηκε τίποτε από αυτά προφανώς επειδή ο τίτλος της δημόσιας διαβούλευσης εστιάζει επί των τεχνικών θεμάτων μιας μονομερώς από το ΥΠΕΝ ειλημμενης απόφασης που προφανεστατα αγνοεί την τοπική κοινωνία.
4. Παρόλα αυτά σε αυτή την εκτός τόπου και κοινωνικών αναγκών λεγόμενη “δημόσια διαβούλευση” καταρρίφθηκαν και αποδομήθηκαν τα όσα μας παρουσίασε το ΥΠΕΝ κατά την επίσκεψη εδώ των στελεχών του τον Ιούλιο, επίσης εντοπίσθηκαν λάθη, ανακρίβειες και ατέλειες τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά, που καθιστούν την υπόθεση αυτή από ακυρωτέα έως φαιδρή αλλά και ύποπτη, σε κάθε περίπτωση όμως εξοργιστική για τον τρόπο που πολιτεύεται αυτή η κυβέρνηση και αυτή η δημοτική αρχή ενάντια στην κοινωνία των πολιτών, κάνοντας μία τόσο αήθη, ανόητη και καταστροφική επίθεση στο νησί.
4.1 Καταρχάς τα 63τ.χλμ που μας είχαν δείξει στον χάρτη και αποτελούσαν την περιοχή αξιοποίησης, όπως την παρουσίαζαν, η οποία θα παρήγαγε 10.000 τόνους αντιμονίου ετησίως με εξόρυξη υπόγεια αποκλειστικά και επεξεργασία υπόγεια αποκλειστικά, που θα απαιτούσε περι τα 100.000 κυβικά βουνού μέσα από γαλαρίες 3,5 χλμ το χρόνο , μειώθηκαν δραματικά στη διαβούλευση και έγιναν 9 τ.χλμ, με παραγωγή 2.000 τόνων αντιμονίου ετησίως, με εξόρυξη όμως υπόγεια και επιφανειακή, με επί τόπου επεξεργασία για παραγωγή και εξαγωγή συμπυκνώματος.
4.2 Η επένδυση με τα νέα αυτά δεδομένα και με την αρχική 5ετια της έρευνας που προβλέπεται κρίθηκε από την κυβέρνηση “μη συμφέρουσα για κάθε επενδυτή”.
4.3 Εντός των 9 τ.χλμ υφίστανται 4 χωριά, των οποίων το υπέδαφος παραχωρείται στον επενδυτή, με ο,τι σημαίνει αυτό για την επιφανειακή ιδιοκτησία, γη και ζωή των κατοίκων σύμφωνα με τον μεταλλευτικό νόμο που ευνοεί σε κάθε περίπτωση τον επενδυτή και προβλέπει υποχρεωτικές απαλλοτριώσεις όπου υπάρχει διαφωνία ή ενόχληση ή κίνδυνος. Για απαλλοτριώσεις μιλάει φυσικά και η εν λόγω σύμβαση στα σχετικά άρθρα της.
4.4 Ένα μεγάλο λάθος της σύμβασης ήταν η αντιγραφή επικόλληση προφανώς άρθρου από άλλη σύμβαση που συντάχθηκε για την περίπτωση άλλης εξόρυξης άλλων ορυκτών στους Μολάους Λακωνίας, γεγονός που δείχνει την προχειρότητα την αήθη και αντιδημοκρατική πολιτική του ΥΠΕΝ.
Επίσης λάθη και ανακρίβειες εντοπίσθηκαν και στις μαθηματικές συναρτήσεις υπολογισμού των μισθωμάτων, παγίων και αναλογικών, με τραγικότερη όλων την μη απλοποίηση του τελικού κλάσματος, το οποίο άφησαν σε μορφή 500/5 αντί να το κάνουν απλώς 100. Μετά από παρατηρήσεις μας επί των συναρτήσεων, το ΥΠΕΝ υιοθέτησε τις δικές μας συναρτήσεις και έβγαλε αφενός το μίσθωμα διπλάσιο , αφετέρου μας απέδειξε ότι έχουμε δίκιο που ως πολίτες δεν εμπιστευόμαστε ένα κράτος του οποίου η επίσημες υπηρεσίες υπουργείων δεν είναι σε θέση ούτε να απλοποιήσουν ένα κλάσμα.
4.5 Με την μείωση των αρχικών 63 τ.χλμ σε 9 τ.χλμ και με την μείωση της προβλεπόμενης παραγωγής από 10.000 τόνους σε 2.000 αντιμονίου ετησίως , μειώνονται προφανώς και τα αναλογικά μισθώματα της εταιρείας προς το ελληνικό δημόσιο, αφού ο τζίρος θα φτάσει σε ετήσιο υψηλό 49εκ€ μονο. Έτσι φυσικά μειώνονται και τα ανταποδοτικά προς τον Δήμο Χίου, τα οποία σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ΥΠΕΝ, που βασίζονται όπως καταλαβαίνει κανείς στο πιο ελκυστικό σενάριο θα είναι μηδενικά από το πάγιο ενοίκιο κατά τα 5 πρώτα έτη της έρευνας, και κατόπιν, όταν αρχίσει η παραγωγή και η επεξεργασία του μεταλλεύματος επί τόπου, με ο.τι σημαίνει αυτό για το φυσικό περιβάλλον και τους κινδύνους για την υγεία των κατοίκων, ο δήμος Χίου θα λαμβάνει 320.000 € ετησίως, ήτοι το 20% του αναλογικού Μισθώματος που θα εισπράττει το ελληνικό κράτος.
Αν ο δήμαρχος δεν ήταν συναινετικός προς την κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή αλλά έκανε λίγο τον δύσκολο, τότε θα μπορούσε να διεκδικήσει το 30% , δηλ 480.000€/έτος. Την περίπτωση να διεκδικούσε παραπάνω, έως το 40%, που μπορεί όπως προβλέπει ο νόμος την έχει ήδη κάψει ο ίδιος ο δήμαρχος με την στάση του εξαρχής.
5. Όλες αυτές οι ανακρίβειες, οι μισές αλήθειες και τα ψεύδη της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ που αποκαλύφθηκαν στην δημόσια διαβούλευση, με κυριότερο το βασικό ψεύδος περί δηλώσεων σεβασμού της τοπικής κοινωνίας, την οποίαν όμως αγνόησαν εντελώς προχωρώντας μονομερώς στο σχέδιο αυτής διάτρητης και αήθους σύμβασης, που δεν μπορεί να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον ούτε προφανώς την κοινωνική βούληση, ενισχύουν τις υποψίες της τοπικής κοινωνίας για το ότι η πολυεθνική αν πατήσει πόδι στο νησί, με τις ευλογίες κυβέρνησης και δημοτικής αρχής , θα λειτουργήσει αποικιοκρατικά, με στόχο να παράξει το μέγιστο κέρδος κάνοντας κερδοφόρα για την ιδίαν αυτή την επένδυση που το ίδιο το ΥΠΕΝ χαρακτηρίζει ασύμφορη για κάθε επενδυτή.
Ένα είναι το βέβαιο. Με αυτούς τους όρους όχι μόνον ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει στην βόρεια Χίο αλλά μόνο καταστροφή ολοκληρωτική θα συμβεί.
Κανείς λοιπόν στη Χίο δεν μπορεί να είναι ήσυχος για το ότι τα νούμερα που κατατέθηκαν όσον αφορά στα όρια της έκτασης που θα εκχωρηθεί, στην παραγωγή του αντιμονίου και στο ύψος του ετήσιου τζίρου της πολυεθνικής, που το ΥΠΕΝ με σημερινές τιμές ιστορικού υψηλού υπολογίζει σε 40εκ.€ μόνο , κανείς λοιπόν δεν μπορεί να είναι ήσυχος και να πιστέψει ότι θα παραμείνουν, αν εγκατασταθούν, μόνον σε αυτά και δεν θα φτάσουν στο αρχικό σχέδιο τους την περιοχή αξιοποίησης μέχρι την Χωρή Βολισσού μετατρέποντας όλη την ΒΔ Χίο σε κρατήρα δίχως ζωή.
Αυτά είναι κάποια από τα βασικά στοιχεία που ανέκυψαν μέσα από τις ερωτήσεις των πολιτών , τις απαντήσεις αλλά κυρίως τις μη απαντήσεις του ΥΠΕΝ στην δημόσια διαβούλευση που μόλις έληξε.
Η τοπική κοινωνία έχει εκφραστεί αρνητικά και δεν παρέχει την απαιτούμενη κοινωνική συναίνεση στο ΥΠΕΝ για να προβεί σε προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού και σε σύμβαση με κάποια εταιρία, απορρίπτει φυσικά το παρόν σχέδιο σύμβασης και κάθε άλλο τέτοιο που τυχόν θα παρουσιαστεί δίχως την απαραίτητη διαβούλευση και κοινωνική συναίνεση για την ουσία του ζητήματος, που είναι η λειτουργία ή όχι μεταλλείου στον ΔΜΧ Κεράμου.
Η τοπική κοινωνία δηλώνει μέσα από φορείς εκπροσώπους της κινήματα πολιτών ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν επιθυμεί την περιοχή Κεράμου Αγιασμάτων μεταλλευτική αλλά περιοχή ήπιας ανάπτυξης όπως προβλέπεται στα ΣΧΟΑΠΠ και όπως προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια οι κάτοικοι της να την αναπτύξουν με τις μικρές επιχειρήσεις τους, την αγροτοκτηνοτροφικη παραγωγή τους, την Κοινσεπ Θέρμαι Αγιασμάτων, τους περιοατητικους, φυσιολατρικούς συλλόγους του νησιού. Μια περιοχή απαράμιλλου φυσικού κάλλους, που μόνο με μικρης κλίμακας επεμβάσεις και επιχειρήσεις από τον πρωτογενή , δευτερογενή και τριτογενή τομεα της οικονομίας έχει προοπτικές να προσφέρει στην τοπική κοινωνία και στο νησί ολόκληρο τα μέγιστα.
Μετά από όλα αυτά :
Χρέος του ΥΠΕΝ να αποσύρει το ζήτημα της εξόρυξης αντιμονίου στην Κέραμο και να ακυρώσει το παρόν σχέδιο.
Χρέος της δημοτικής αρχής, αφού είναι ανίκανη για διαχείριση τόσο σημαντικών ζητημάτων και επικίνδυνη για τη Χίο, είναι στο εξής να παραιτηθεί από κάθε σκέψη και απόφαση του δόγματος αναπτυξιακού σοκ, που πλάσαρε μόλις ανέλαβε και να μαζεύει τουλάχιστον τα απορρίμματα στην πόλη και στα χωριά του νησιού, να ανάβει τα λαμπάκια Χριστούγεννα και Πάσχα μέχρι να φτάσει στο τέλος η θητεία της και να περάσει κι αυτή στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της Χίου.
