Του Νίκου Γεωργούλη
Τα ερεθίσματα ήταν πολλά. Κερασάκι στην τούρτα η συνάντηση του δημάρχου Χίου με το προεδρείο του νεοσύστατου Συλλόγου “Ομήρου Νόστος”. Ένα σωματείο με πρωταρχικό σκοπό να πιέσει προς κάθε κατεύθυνση για τη σύσταση του Κέντρου ταύτησης του Ομήρου με το νησί μας. Ως μέλος της διοίκησης πληροφορήθηκα ότι ο δήμαρχος έδειξε πλήρως ενήμερος για κάθε πτυχή της υπόθεσης. Οι προθέσεις καλύτερες από οποιαδήποτε δημοτική αρχή των τελευταίων ετών. Αρκεί κάτι τέτοιο για το αποτέλεσμα;
Στην επίσημη ανακοίνωση του Δήμου Χίου για τη συνάντηση περιγράφονται όλα τα δεδομένα που θα οδηγήσουν τις καλές προθέσεις σε ναυάγιο. Ο Γιάννης Μαλαφής μόνος κι έρημος, χωρίς να συνοδεύεται καν από τους συναρμοδίους αντιδημάρχους Ομηρούπολης και Πολιτισμού. Απουσία ως και της εξωτερικής συνεργάτιδος επί των πολιτιστικών. Και η κατάληξη; Ο Δήμος Χίου θα συμπεριφερθεί στο αίτημα του Συλλόγου, όπως σε όλα τα υπόλοιπα. Που πάει να πει να το εντάξει στον κατάλογο των χρηματοδοτούμενων συλλόγων.
Τί δημιουργεί όλη αυτή την παθογένεια;
Γενικευμένη αίσθηση στην τοπική κοινωνία, έχοντας πλέον μια ολοκληρωμένη εικόνα διοίκησης πάνω από ενός έτους, είναι πως ούτε αυτή τη φορά ευστοχήσαμε στην επιλογή μας στην κάλπη. Μια άχρωμη δημοτική θητεία, χωρίς σχεδιασμό και κυρίως χωρίς στελεχιακό δυναμικό για να πετύχει να τον δρομολογήσει ακόμα και στην πορεία της θητείας της.
Μοιραία και με αδυναμία να επικοινωνήσει στόχους που θα διεγείρουν αντανακλαστικά συμμετοχικότητας της κοινωνίας βυθίζεται στην ανυπαρξία πόρων, στην πολυπλοκότητα της καθημερινότητας και στο βαλτωμένο επίπεδο των υπηρεσιακών παραγόντων. Μοναδικό σημείο που διασώζει ως τώρα το προφίλ της η αίσθηση όσων γνωρίζουν προσωπικά το δήμαρχο ότι δεν δείχνει τάσεις να βάλει το δάχτυλο στο μέλι.
Είναι απρόβλεπτη αυτή η εξέλιξη; Μάλλον νομοτελειακά οδηγηθήκαμε εκεί. Ο Γιάννης Μαλαφής ακολούθησε την κλασσική συνταγή αυτοδιοικητικής επιτυχίας. Τόνισε και τελικά εισέπραξε τη θετική γνώμη της κοινωνίας για την επαγγελματική – ατομική του πορεία κι αντί να δημιουργήσει μια πολυπληθή ομάδα έτοιμη να διοικήσει έκρινε ότι η προσωπική του αδιαμφισβήτητη αυτοδιοικητική εμπειρία είναι υπεραρκετή για να οδηγήσει σε μια επιτυχή θητεία. Η υπέρμετρη εμπιστοσύνη των επικεφαλής στις ατομικές δυνατότητες τους είναι διαχρονικά ένας καταστροφικός παράγοντας για την εξέλιξη της θητείας τους.
Εν γνώση του ότι ο δημοτικός συνδυασμός του δεν διέθετε επαρκή προσωπικό να στηρίξει μια τουλάχιστον εικοσαμελή αναγκαία ομάδα κρούσης την επόμενη μέρα, αποφεύγει, για ανεξήγητους ως τώρα λόγους, να εμπιστευτεί και πρόσωπα εκτός του ψηφοδελτίου του. Έχει κενές σχεδόν όλες τις θέσεις των ειδικών συνεργατών, την κρίσιμη θέση του γενικού γραμματέα του Δήμου και πέτυχε σχεδόν από την πρώτη μέρα της θητείας του να κόψει τις γέφυρες επαφής με το σύνολο των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων.
Η αιτιολόγηση “δεν υπάρχουν πόροι” ή “η δημοτική μηχανή δεν παράγει” δεν μπορεί να συνοδεύει μια πενταετή θητεία. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να προφέρεται από έναν έμπειρο αυτοδιοικητικό, που όφειλε να γνωρίζει σε ποιό Δήμο θέτει υποψηφιότητα.
Ο Γιάννης Μαλαφής έχει τη δυνατότητα να το γυρίσει πριν ξοδέψει ολόκληρη την προίκα του ατομικού του κεφαλαίου. Φτάνει να αρχίσει να λειτουργεί σαν δήμαρχος Χίου κι όχι ως κοινοτάρχης Τρυπών, όπως συμβαίνει ως τώρα. Ο δήμαρχος Χίου έχει την ανάγκη μιας πολυπληθούς και σοβαρής ομάδας διοίκησης, υποστηρικτικής των στόχων του εντός κι εκτός Δημοτικού Συμβουλίου. Αν δεν πετύχει να τη συνθέσει και να δράσει ο ίδιος ως ο προπονητής της, πολύ δύσκολα θα δαμάσει το ήδη βεβαρυμένο για αυτόν κλίμα.
