“Χριστός Ανέστη” συμπατριώτες και συμπατριώτισσες ό,που γης. Χρόνια Πολλά”. Περί Κανάρη ξανά ο λόγος. Σήμερα όμως θα γίνει αναφορά και σε μας, τους νεοέλληνες απογόνους του ιδίου και των λοιπών ΗΡΩΩΝ του 1821.
΄Ολοι οι αγωνιστές εκείνης της δοξασμένης περιόδου, στρατεύθηκαν εθελοντικά στον “υπέρ Πίστεως και Πατρίδος” αγώνα, υπακούοντας σε “εντολή” της συνέίδησής τους, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τα μεγάλα ρίσκα της επαναστατικής και αντιστασιακής τους δράσης κατά της παντοδύναμης τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εορτάζοντας φέτος τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, τίθεται συχνά σε δημόσιο διάλογο το ερώτημα αν υπάρχουν σήμερα ΗΡΩΕΣ που, υπό τις διαμορφωμένες δύσκολες, ειδικές και πρωτόγνωρες συνθήκες λόγω κορωνοϊού, επιτελούν άψογα με ζήλο και αυταπάρνηση, το χρέος τους προς την Πατρίδα και τον Ελληνικό Λαό. Προσωπικά, συμφωνώντας με την πλειοψηφία, όπως αυτή εκφράζεται δια των δημοσκοπήσεων, αναγνωρίζω στο πρόσωπο των γιατρών και νοσηλευτών κυρίως του Ε.Σ.Υ. αλλά και του ιδιωτικού τομέα, τους νέους, σύγχρονους ήρωες ενός ιδιόμορφου και άκρως φονικού πολέμου που διεξάγεται στη Χώρα μας και σ’ ολόκληρη την Υφήλιο, εδώ και δεκαπέντε μήνες. Είναι όμως όλοι και όλες τους ήρωες και ηρωίδες;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Δεν μπορεί να λογίζεται ήρωας εκείνος που, από φόβο για τη ζωή του, αρνείται να εμβολιασθεί κατά του κορωνοϊού θέτοντας έτσι σε κίνδυνο τις ζωές αυτών που καλείται να προστατεύσει ως ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ του Εθνικού Συστήματος Υγείας και κατά τον όρκο που έχει δώσει.
΄Ηρωες πρέπει να χαρακτηρισθούν-γιατί είναι- και οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων αφού, έξω από τα καθιερωμένα και γνωστά πλαίσια, κλήθηκαν να μορφώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες.
Είναι όμως ήρωας ο εκπαιδευτικός που δηλώνει αρνητής της μάσκας και του εμβολίου, ακόμη και της ανώδυνης και ακίνδυνης αυτοεξέτασης μέσω του self- test;
Επιτελεί το χρέος του ως ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ της Παιδείας ή δίνει την εντύπωση και την εικόνα ενός δήθεν “αντιστασιακού” του “γλυκού νερού”; Μπορεί ένας αντικοινωνικός και ανεύθυνος άνθρωπος να εμπνεύσει και να μορφώσει παιδιά;
΄Ηρωες όμως αναδείχθηκαν και οι ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ του Υψίστου όλων των βαθμίδων, κυρίως όμως οι ιερείς μας, οι ταπεινοί παπάδες των Χωριών και των Ενοριών όλης της Χώρας που πρέπει να “ισορροπίσουν” αριστοτεχνικά πάνω στο, διαρκώς τεντωμένο, σχοινί της θρησκευτικής τους συνείδησης από τη μια και της κοινωνικής ευθύνης τους από την άλλη, προς διασφάλιση της υγείας και της ζωής των πιστών της Εκκλησίας μας. Στον κρίσιμο αυτόν Χώρο της “Ζώσης Εκκλησίας” ευτυχώς τα κρούσματα “επαναστατικότητας”, “ανυπακοής” και υπονόμευσης της κοινής προσπάθειας αντιμετώπισης της πανδημίας, είναι απειροελάχιστα, όπως τουλάχιστον αυτά προβλήθηκαν από τα Μ.Μ.Ε.
Αναφέρθηκα μόνο σε όσους-όσες επιτελούν ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, μιάς και ανέκαθεν, η Ελληνική Κοινωνία, είχε (και έχει) τοποθετήσει τον ιερέα, τον δάσκαλο και τον γιατρό, πολύ ψηλά στην Κοινωνική κατάταξη, αυτό δε είναι ευεξήγητο και πλήρως δικαιολογημένο. Καλό λοιπόν θα είναι, το σύνολο των Λειτουργών όπως περιγράφησαν ανωτέρω, “να μετρούν τα λόγια τους”, να “ζυγίζουν τη συμπεριφορά τους” και να ενεργούν πάντα με γνώμονα το ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΛΟ και το πραγματικό συμφέρον όλων των συνανθρώπων τους.
Προφανώς δεν έκρινα ότι πρέπει να καυτηριάσω και τη συμπεριφορά λίγων σχετικά νέων μας που, άκριτα, νόμισαν (και νομίζουν) ότι, με μία μπύρα στο χέρι, παρέα με δεκάδες ή και εκατοντάδες που χοροπηδούν σε πλατείες και σπιτικά πάρτυ, κάνουν “αντίσταση” ή και “επανάσταση”.
Οι αληθινοί επαναστάτες και οι πραγματικοί αντιστασιακοί, αναλαμβάνουν ρίσκα και δεν δρουν ΕΚ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΟΥΣ εν μέσω Δημοκρατίας. Σε καθεστώς τύπου Κίνας ή Χούντα στρατιωτική ή εχθρική Κατοχή (π.χ. Γερμανική ή Τουρκική), θα βλέπαμε πόσοι θα το “έπαιζαν” μπροστά στο φακό των τηλεοράσεων “επαναστάτες” και “αντιστασιακοί….”
Του Κανάρη και των λοιπών ηρώων της Επανάστασης του 1821, το “έλεγε η καρδούλα” τους. Όπως και των αντιστασιακών της Γερμανικής Κατοχής αλλά και του Στάθη Παναγούλη που έδρασε κατά την περίοδο της Χούντας των συνταγματαρχών, όχι βέβαια εκ του ασφαλούς.
Όλοι οι άλλοι, όλοι εμείς οι τελείως “άκαπνοι”, οι καλομαθημένοι-κακομαθημένοι της μεταπολεμικής περιόδου, οι “μαμόθρευτοι”, καλοπερασάκηδες, ας πάψουμε να ευτελίζουμε λέξεις και έννοιες ιερείς όπως “αντιστασιακός”, “επαναστάτης” και “αγωνιστής”,μιάς και αυτές δεν ταιριάζουν στις συμπεριφορές μας.
Τους πραγματικούς αγωνιστές και τους αληθινούς αντιστασιακούς, θα τους καταγράψει η αδέκαστη Ιστορία, αν ποτέ η Πατρίδα κινδυνεύσει και χρειασθεί τη βοήθεια των παιδιών της. Τότε θα φανεί πόσων και ποιών το “λέει η καρδούλα τους”. Του Κανάρη πάντως, η “άφοβη καρδιά” φυλάσσεται ταριχευμένη από το 1877 έως σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο εντός ληκύθου και μαρμάρινης λάρνακας. Επί της ληκύθου είναι χαραγμένη η φράση “Χαίρε καρδία ναυάρχου Κανάρη”, ενώ, επί της λάρνακας, είναι χαραγμένα με χρυσά γράμματα τα ονόματα της γεννέτειράς του, των Ψαρών, καθώς και της Χίου, του Τσεσμέ και της Αλεξάνδρειας, δηλαδή των περιοχών όπου ο Κανάρης έκανε τα πλέον παράτολμα και θαυμαστά κατορθώματά του.
Μεγάλε Κων/νε Κανάρη θα παραμείνεις ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Είθε, κάποιοι νεώτεροι, αν η Πατρίδα κινδυνεύσει, να σου μοιάσουν
Επ’ αυτού όμως, δηλαδή για τους σημερινούς ήρωες και τις ηρωίδες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, θα γίνει ειδική αναφορά σε επόμενο κείμενό μου μιάς και το αξίζουν.
