Η κυβέρνηση ανακοίνωσε νέα αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία όμως απέχει πολύ από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Τα επιπλέον 34 ευρώ το μήνα θεωρούνται σταγόνα στον ωκεανό, καθώς η ακρίβεια, η βαριά φορολογία και οι συνεχείς ανατιμήσεις εξανεμίζουν κάθε αύξηση.
Μισθός που εξαφανίζεται πριν το τέλος του μήνα
Παρά τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς ότι ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί κατά 35,4% από το 2019, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: σήμερα, ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να καλύψει ούτε τις μισές ανάγκες που κάλυπτε πριν 15 χρόνια. Μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του μήνα, ο μισθός έχει ήδη εξανεμιστεί.
Η κυβέρνηση συνεχίζει το «θέατρο του παραλόγου», ζητώντας αναγνώριση για δήθεν φιλεργατικές πολιτικές, την ώρα που οι αντεργατικοί νόμοι που έχουν ψηφιστεί εδώ και χρόνια κρατούν τον κατώτατο μισθό σε εξευτελιστικά επίπεδα.
Οι εργαζόμενοι δεν ξεχνούν
Οι οικοδόμοι και συνολικά οι εργαζόμενοι θυμούνται πολύ καλά:
-
Το 2012, ο κατώτατος μισθός μειώθηκε έως και 32% μέσα σε μία νύχτα.
-
Οι τριετίες παραμένουν παγωμένες, στερώντας πολύτιμα εισοδήματα.
-
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ διέγραψαν, με κοινή πολιτική, 12 χρόνια εργασιακού βίου από το 2012 έως το 2024.
-
Ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας, εξυπηρετώντας τη μεγαλοεργοδοσία.
-
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις παραμένουν παγωμένες, με την κυβέρνηση να αρνείται να κηρύξει υποχρεωτικές τις κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.
Η πραγματική απάντηση: Συλλογικές διεκδικήσεις
Παρά την κυβερνητική πολιτική, οι οικοδόμοι πέτυχαν με αγώνα μια νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) στις 26 Φεβρουαρίου 2025, με αυξήσεις από 48% έως 73% στα κατώτατα ημερομίσθια του κλάδου από το 2022 μέχρι σήμερα.
Αυτή η νίκη αποδεικνύει ότι η διέξοδος δεν βρίσκεται σε κυβερνητικές εξαγγελίες, αλλά στον οργανωμένο αγώνα των εργαζομένων.
Η απεργία της 9ης Απριλίου: Ώρα για δυναμική απάντηση
Οι εργαζόμενοι ετοιμάζουν τη δική τους απάντηση στην πανεργατική απεργία στις 9 Απριλίου. Ο αγώνας τους είναι ο μόνος δρόμος για να σπάσει ο φαύλος κύκλος της λιτότητας και των χαμηλών μισθών.
Οι μάχες κερδίζονται στους δρόμους, με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών, όχι τα κέρδη των λίγων.
