Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω πως προέκυψε η πανδημία, δεν είμαι ειδικός.
Δεν γνωρίζω αν ο ιός προήλθε από τις νυχτερίδες, αν ξέφυγε από τα εργαστήρια της Γουάν, αν είναι μέρος ενός ανηλεούς και ακήρυκτου πολέμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας , ένα σχέδιο αρρωστημένων εγκεφάλων για τον ευρύτερο έλεγχο του νου και των συναισθημάτων μας ή αν απώτερος στόχος είναι η στέρηση της ελευθερίας και των κεκτημένων. Σημασία έχει ότι ο κορονοϊός είναι εδώ και θρηνούμε μέχρι στιγμής σε όλο τον κόσμο πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς. Θα έλεγα μάλιστα ότι ο ιός στοχοποιεί ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες , λες και απώτερος στόχος είναι η «εξυγίανση» ασφαλιστικών οργανισμών και συστημάτων υγείας. Εδώ κατά την ταπεινή μου άποψη μπαίνει θέμα ατομικής και συλλογικής ευθύνης για την προστασία του πληθυσμού. Είναι χρέος του καθενός μας να λαμβάνει τα μέτρα που συνιστούν οι ειδικοί επιστήμονες όχι από τον φόβο των προστίμων και της αστυνομοκρατίας , αλλά από σεβασμό στον εαυτό του και στον συνάνθρωπο προστατεύοντας ότι πιο ιερό υπάρχει , την ίδια μας την ζωή. Από την άλλη είναι ευθύνη της πολιτείας να προστατεύει τους πολίτες με μέτρα που διευκολύνουν την καθημερινότητα, όπως για παράδειγμα περισσότερα λεωφορεία και συρμούς , για να μη συνωστίζονται στις στάσεις και στις αποβάθρες αυτοί που μοχθούν για τον επιούσιο σε αυτή την δύσκολη συγκυρία καθώς επίσης να φροντίζει για την περίθαλψη με περισσότερους γιατρούς, ΜΕΘ και νοσηλευτικό προσωπικό . Μέσα από αυτό το κείμενο όμως θέλω να απευθυνθώ κυρίως στους νέους και να τους πω. Καθίστε απέναντι από τους γονείς και τους παππούδες σας , κοιτάξτε τους βαθιά στα μάτια και αναρωτηθείτε. Αξίζει να πεθάνουν , γιατί κάποιοι ανεύθυνοι δεν τήρησαν τα μέτρα προστασίας; Αξίζει αυτοί οι άνθρωποι να περάσουν μέσα από μια εντατική χωρίς ένα χέρι να τους κρατάει , μια κουβέντα παρηγοριάς , ένα χάδι; Αξίζει να φύγουν ασυνόδευτοι από αυτόν τον κόσμο; Κοιτάξτε βαθιά μέσα σας και αναρωτηθείτε. Αξίζει εσείς να είστε τόσο μακριά από τους αγαπημένους σας , από αυτούς που σας έδωσαν ζωή , αγάπη , στοργή , φροντίδα και να μη μπορείτε να τους πείτε ένα αντίο , να τους δώσετε ένα φιλί; Μπορούν οι ανεύθυνοι να στερούν από τους ανθρώπους μας την ζωή; Εύχομαι ολόψυχα να περάσει όλο αυτό το συντομότερο και ει δυνατόν με τις λιγότερες απώλειες . Είθε επίσης να βγούμε πλουσιότεροι σε αγάπη και αλληλεγγύη , γιατί την επόμενη μέρα θα μας περιμένουν τα δύσκολα της καθημερινής επιβίωσης.
Κώστας Βασιλάκος
Συγγραφέας-ποιητής.
