Στρατοδικείο Εκεί που πεθαίνουν τα χαμόγελα πριν ακόμα κοντέψουν το κτίριο, με το θάνατο να κρέμεται αράχνη, στο εδώλιο, δεμένοι του κατηγορούμενου, οι μόνοι χαμογελαστοί κι αδιάφοροι, τα χέρια δώσανε, αν ζήσουν, στη Χίο να γυρίσουνε και να φυτέψουνε τα πόδια τους καταβολάδες, να μη ξαναφύγουνε ποτέ. Ο Μιχάλης εκτελέστηκε δε γύρισε κι ο Φώτης αποδιωγμένος, με τις πληγές του, πέθανε στο βαπόρι. Τ.Μ. Χίος. Μάρτης του 1948 .Ένα πηγάδι … στο χωριό Βροντάδο κρυψώνα και παράνομο τυπογραφείο αγωνιστών της Αριστεράς… αδειάζει… προδοσία; Τυχαία σύμπτωση; Οι χωροφύλακες αιφνιδιάζουν τους …
Περισσότερα
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.