Του Κ. Α. Ναυπλιώτη Αν και το θέμα μας μοιάζει ανεπίκαιρο, εν τούτοις αυτό θα παραμένει επίκαιρο σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα – πολίτη αυτού του τόπου, καθότι είναι διαρκές. Ίσως θα ήταν ανάξιο λόγου αν αυτό περιοριζόταν στο πλαίσιο κάποιας πολιτικής αντιπαράθεσης. Εδώ όμως πρόκειται για μια προσβλητική, προκλητική, διχαστική, φανατική και εν τέλει απαράδεκτη ενέργεια ενός λειτουργού ο οποίος προφανώς και δεν έχει επίγνωσιν της αποστολής του. Εκτός εάν νομίζει, λόγω του σχήματός του, ότι είναι ικανός «εμβατεύειν ένα τόπο» δηλ. να αναμειγνύεται σε υποθέσεις που δεν του πέφτει…
ΠερισσότεραΜε αφορμή τα…«τριάκοντα αργύρια»
