Κάποτε στο Άγιο Γάλας. Γράφει ο Νίκος Γεωργούλης

   Ένα σύμπλεγμα μνημείων της φύσης, της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής και του ανθρώπινου μόχθου πνίγονταν στην απομόνωση του. Είχε εγκαταλειφθεί απ’ τους ανθρώπους του και η φύση το έπνιγε με την άναρχη άνθηση της. Τα βάτα επιβλήθηκαν στις άλλοτε καλλιεργήσιμες αναβαθμίδες κι όλο το «σύστημα ζωής» κατοχυρώνονταν σταδιακά στους καταλόγους της λήθης. Η αποκοτιά μιας επιχειρηματικής παρουσίας στην «πινέζα» της Χίου έθεσε προσωρινό φράγμα στην επέλαση της εγκατάλειψης. Ο τόπος ημέρεψε, μποστάνια απ’ το παρελθόν ξανακαλλιεργήθηκαν, εκθέσεις δεν επέτρεψαν στη λήθη να επιβληθεί απόλυτα της μνήμης. Παιδικά χαμόγελα ακούστηκαν, προσευχές και…

Περισσότερα

ΜΑ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ;

Γράφει ο Νίκος Γεωργούλης Σε επισκέπτεται η αναπληρώτρια γενική διευθύντρια Μετανάστευσης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε.. Σαν να λέμε ο ιεραρχικά αμέσως επόμενος από τον γενικό γραμματέα Μετανάστευσης, Μ. Λογοθέτη. Κι εσύ, ως θεσμικός εκπρόσωπος ενός τόπου, αρχίζεις να της υποβάλεις αίτημα για το μόνιμο μειωμένο ΦΠΑ στα νησιά και την ανάγκη χρηματοδότησης του λιμενικού σου master plan. Πως το εκλαμβάνει η συνομιλήτρια σου; Ή σε αντιμετωπίζει ως άσχετο με τις διαδικασίες ευρωπαϊκής χρηματοδότησης και κοιτάει το ρολόι της πότε θα περάσει η ώρα να σηκωθεί να φύγει ή πιάνει…

Περισσότερα