ΠΑΛΙΟ ΤΡΕΝΟ Τόσοι άνθρωποι μαζί, συντροφιά μ’ ένα σκοτάδι σ’ ένα τρένο παλιό ξεκινήσαμε, πάνω στις κρυφές ράγες της γης αυτές που δεν έχουν πια σταθμούς. Πόσες φορές έτσι θα κάνουμε το γύρω αυτού του κόσμου τραγουδώντας τις κρύες νύχτες μας χωρίς προοπτική, απ’ τα ανύπαρκτα παράθυρα. Της ερημιάς τ’ αηδόνια μαζί μας πετούν εδώ, στο σούρουπο της μοναξιάς. Ούτε στα ονειρά μας δεν έρχεται ανατολή, και ένα σύννεφο πάντα σκεπάζει εκείνο το αστεράκι που προσπαθεί δειλά να προβάλει στης ψυχής μας τον ουρανό. Κρατήσου καρδιά μου δυνατά! Κάπου θα…
ΠερισσότεραΜαρίνα Μάρκου. Παλιό τρένο.
