Κρίμα… Στην καθημερινότητα ξοδεύεται όλη μου η ζωή… Ο χρόνος μου ο ληξιπρόθεσμος, σαν χείμαρρος κυλάει και του μυαλού μου η περιορισμένη ικανότητα με εμποδίζει να φύγω ελεύθερος και εύκαιρος να ζήσω, ν’ απολαύσω, να κερδίσω, δικά μου να τα κάμω, να τα χαρώ και να τα δω, όλα όσα υπέροχα και άγνωστα και σπάνια ποτέ μου δε θα τα γνωρίσω… Τις απερίγραπτες τις φυσικές τις ομορφιές, τι κρίμα… Δεν θα τις χαρώ. Των φωτισμένων των πνευμάτων τη σοφία, Αλίμονο… Δεν θα αξιωθώ. Του έρωτα και της αγάπης…
ΠερισσότεραAγγελική Συρρή-Στεφανίδου: Κρίμα.
