Ο Παγχιακός Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρία με την ανακοίνωσή του γίνεται η φωνή των καταγγελλόντων για την απαράδεκτη καθυστέρηση ανταπόκρισης των ΚΕΠΑ στα αιτούντα άτομα τα οποία δεν έχουν τα αυτονόητα ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους πολίτες:
“Γινόμαστε και πάλι αποδέκτες καταγγελιών στη Χίο για τη λειτουργία και το ρόλο των ΚΕΠΑ. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ο συνάδελφος ΜΠ με ένα νεφρό, που αναμένει περίπου ένα χρόνο να περάσει από ΚΕΠΑ, αφού η επιτροπή συνεδριάζει μόνο εφόσον συγκεντρωθούν οι απαραίτητες συναφείς αιτήσεις αλλά και το απαραίτητο ειδικευμένο προσωπικό!
Επίσης, ο συνάδελφος ΣΦ που είχε ποσοστό αναπηρίας 85%,με πάνω από 67% στο κινητικό, που είναι η κύρια πάθησή του, πέρασε από την επιτροπή η οποία μείωσε το ποσοστό του στο προκλητικό 57%στο κινητικό, αφαιρώντας του το δικαίωμα να εξασφαλίσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τις διευκολύνσεις σε ΑμεΑ, όπως φθηνότερα εισιτήρια, δωρεάν τέλη κυκλοφορίας, άλλες διευκολύνσεις, ενώ του ανέβασε το συνολικό ποσοστό στο 84%, το οποίο όμως δεν του διασφαλίζει κανένα δικαίωμα, από εκείνα που μέχρι τώρα στήριζαν τον ίδιο και την οικογένειά του. Σημειωτέον ο ανωτέρω συνάδελφος έχει δύο μικρά παιδιά και αναμένει το τρίτο.
Ο ΠΣΑμεΑ διαχρονικά αγωνίζεται και ενημερώνει από την πρώτη στιγμή για το ρόλο των ΚΕΠΑ ως “κόφτες” των αναγκών των ΑμεΑ, στο όνομα των “αντοχών” της οικονομίας.
Απαιτούμε εδώ και τώρα να πάψουν να παίζουν με τη υγεία και τη ζωή των ΑμεΑ, των χρονίως πασχόντων και των οικογενειών τους στα νησιά όσοι έχουν προωθήσει αυτές τις πολιτικές. Κάθε μείωση ποσοστού αναπηρίας, και δικαιωμάτων σε συνθήκες ακρίβειας, ανεργίας και περιθωριοποίησης, είναι τουλάχιστον προκλητική όταν μάλιστα στα νησιά η κατάσταση στην Υγεία, οδηγεί σε συνεχή ταξίδια και έξοδα για διαγνώσεις, και θεραπείες.
– Άμεσα να συνεδριάζουν οι επιτροπές των ΚΕΠΑ για όσους έχουν ανάγκη όταν εκκρεμούν αιτήσεις ΑμεΑ και χρονίως πασχόντων εξασφαλίζοντας το απαραίτητο προσωπικό.
– Να δημιουργηθεί άμεσα ΚΕΠΑ στη Λήμνο και την Ικαρία.
– Να μετατραπούν αυτόματα όλες οι αποφάσεις των ΚΕΠΑ στις αναγνωρισμένες ανίατες παθήσεις, σε ποσοστό αναπηρίας 80% και πάνω, και “εφ’όρου ζωής” και έτσι να χορηγούνται από δω και στο εξής.
– Να γίνεται επανεξέταση μόνο εφόσον σε συγκεκριμένες παθήσεις υπάρχει επίσημη και οριστική θεραπεία.”
