Ήταν μια γειτονιά φτωχή γειτονιά που ήταν τα σπίτια πέτρινα και χαμηλά στην Πατέλα ή Παντέλα δίπλα στον Κισσό στην πάνω γειτονιά της Καλλιμασιάς της Χίου
στο χωριό μου που μεγάλωσα και έμαθα τα πρώτα και σπουδαία γράμματα του δημοτικού σχολείου!
Ήμουνα ίσως από τους λίγους τυχερούς που γνώρισα τα πέτρινα εκείνα χρόνια σπουδαίους ανθρώπους που μεγαλούργησαν ανά τον κόσμο!
Ένας από αυτούς ήταν και ο εκλιπών ” ΜΑΞΙΜΟΣ ” Δημήτρης Αγιωργούσης το πρώτο από τα πέντε παιδιά του παπά Βαγγέλη Αγιωργούση και της πρεσβυτέρας Λεμονιάς!
Η οικογένεια του παπά Βαγγέλη Αγιωργούση δεν ζούσε στην Καλλιμασιά αλλά η πατρική οικογένεια του, η μητέρα του η Πλουμού και ο πατέρας του Γιώργος Αγιωργούσης!
Ο παπά Βαγγέλης από το 1948 που χειροτονήθηκε παπάς έγινε Εφημέριος στο Βασιλειώνικο μέχρι το 1954 που μετατέθηκε και πήγε στην Αγία Παρασκευή της Καλαμωτής όπου έμεινε μέχρι το 1963 που επίσης μετατέθηκε στην Παναγία της Αγιοδεκτινής στον Κάμπο της Χίου και μετά πολλά χρόνια πήγε αστην Καλλιμασιά!
Ο παπά Βαγγέλης έφτιαξε πολύτεκνη οικογένεια όπως συνήθως συνέβαινε τα χρόνια εκείνα αποτελούμενη από πέντε παιδιά κατά σειρά γεννήσεως:
1) Δημήτριος που γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1935 και ήταν διάνοια ως μαθητής πάντοτε αριστούχος!
2 ) Γιάννης που τον θυμάμαι ως ηλεκτρολόγο να φτιάχνει την νέα ηλεκτρική εγκατάσταση στο σπίτι της γιαγιάς του Πλουμού μόλις είχε έρθει το ρεύμα το 1956-57 στο χωριό μας την Καλλιμασιά!
3) Ελένη που έφυγε από την ζωή πρίν λίγα χρόνια
4) ο Κώστας…και τελευταία…..
5) η μικρή Πλουμή που έχουμε την ίδια ηλικία δηλαδή το 1947 και ζεί παντρεμένη στην Ελβετία με τον σύζυγό της επίθετο Ιωσηφίδης.
Η Πλουμή λόγω των μεταθέσεων του παπά Βαγγέλη άλλαξε πολλά σχολεία Βασιλειώνικο.. Καλαμωτή και δημοτικό και γυμνάσιο και τέλος τις δύο τελευταίες τάξεις στο Λιβάνειο Θηλέων Χίου όπου όταν τελείωσε το 1965 πήγε μαζί με τον Μάξιμο στην Ρώμη και εν συνεχεία στην Ελβετία!
Επειδή τα χρόνια που θυμάμαι πολύ καλά και είναι έντονες οι αναμνήσεις…… θυμάμαι όλα τα αδέλφια όταν ερχόντουσαν από την Καλαμωτή στον παππού και την γιαγιά περισσότερο τα καλοκαίρια και τις αργίες!
Θυμάμαι το πώς καμαρώναμε όλοι στην γειτονιά το 1957 όταν έγινε Διάκος ο Μάξιμος και επειδή δεν παντρεύτηκε θα γίνει Δεσπότης και όπως έδειξε η συνέχεια της πορείας του στην ιεροσύνη!
Τον Ιούλιο του 1959 δύο μήνες προτού φύγει η οικογένεια μου από το χωριό για την πόλη της Χίου ο Μάξιμος χειροτονήθηκε ιερέας στην Αγία Παρασκευή της Καλαμωτής και ήρθαν όλοι παππούς και γιαγιά χαρούμενοι συνοδεία από την Καλαμωτή στην Καλλιμασιά μαζί και ο Μάξιμος και όλα τα παιδιά!
Ήταν η τελευταία φορά που τον είδα από κοντά αλλά όλα τα χρόνια πάντοτε παρακολουθούσα και μάθαινα όλα τα νέα της πορείας του στην ιεραρχία της ιερωσύνης!
Δεν είχα ποτέ την τύχη να τον δώ ως Δεσπότη από κοντά όσες φορές ήρθε στην Καλλιμασιά!
Το βιογραφικό του είναι καταγεγραμμένο με τις σπουδές και την ανάδειξη του ως Επισκόπου και καθηγητής Θεολογίας και Ακαδημαϊκός κοσμήτορας της θεολογικής σχολής!
Στο διαδίκτυο υπάρχει όλη η πορεία της ζωής του στην ιεροσύνη!
Από το 1966 εξελέγη Επίσκοπος και πήγε σε διάφορα μέρη του πλανήτη όπου το 1979 έγινε Μητροπολίτης του Πίτσμπουργκ απ’όπου και παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 2011 για λόγους υγείας!
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη του και Καλό Παράδεισο διότι σίγουρα δικαιούται εξέχουσα θέση!
Όπως όλοι ξέρουν και γνωρίζουν στο χωριό μας υπάρχουν τα παρατσούκλια για όλους και όλες τις οικογένειες!
Τον παππού Γιώργο και την γιαγιά Πλουμού τους έλεγαν με το παρατσούκλι “Μπουντούρης “…
Η ιστορία γι’ αυτό το παρατσούκλι έχει μια ιδιαιτερότητα που την έχω δημοσιεύσει στο περιοδικό ΕΡΜΗΣ το 1964 της Εμπορικής Σχολής Χίου.
Δεν είμαι βέβαιος 100% εάν ήταν η γιαγιά Πλουμού ή η προγιαγιά όταν στο Δημοτικό σχολείο ως μαθήτρια την ρώτησε ο Δάσκαλος ” για πες εσύ Πλουμού ποιός έκτισε τον κόσμο; ” Δεν την ρώτησε ποιος έφτιαξε τον κόσμο αλλά ποιος τον έκτισε!
Η Πλουμού που γνώριζε την εποχή εκείνη έναν κτίστη στην γειτονιά της που τον έβλεπε καθημερινά με το σκεπάρνι στον ώμο να πηγαίνει στην δουλειά του ονόματι Μπουντούρης, απάντησε ξερά ξερά και αμέσως στον Δάσκαλο ότι τον έκτισε ο “Μπουντούρης ” και όταν στην συνέχεια την ρώτησε με τί τον έκτισε, η Πλουμού απάντησε με το σκεπάρνι κύριε!
Από τότε έμεινε το παρατσούκλι του Μπουντούρη που όταν εγώ ως μαθητής το δημοσίευσα στο περιοδικό ΕΡΜΉΣ της Εμπορικής Σχολής Χίου άρχισαν να μου κάνουν πλάκα φίλοι και γνωστοί και να με φωνάζουν με το παρατσούκλι “ΜΠΟΥΝΤΟΎΡΗΣ “!
Βέβαια με αυτό το επίθετο έχουμε δει σπουδαίους ανθρώπους και αθλητές να διαπρέπουν! Άλλωστε όλα τα επίθετα και τα παρατσούκλια έχουν την δική τους ιστορία!
Αυτές είναι οι μνήμες και οι γλυκές αναμνήσεις μου από την γειτονιά μας στην Καλλιμασιά της Χίου που πάντοτε θυμάμαι με νοσταλγία!
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη όλων όσων έχουν αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο και να γνωρίζουν ότι όσοι τους αγαπάμε πάντα είναι στο μυαλό την καρδιά την σκέψη και την ψυχή!
Καλό βράδυ και καλό μήνα!
Χίος 3 Νοεμβρίου 2020
Λευτέρης Πυκνής Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
