Απόβροχο Οχτώβρη της Καισαριανής, για να αλλάξω το στίχο της Κικής Δημουλά.
Βουρκωμένο ήταν το απόγευμα της Παρασκευής, στις 12 του Οχτώβρη 2018, στην Καισαριανή. Σιγά- σιγά άρχισαν να συγκεντρώνονται συγγενείς, φίλοι, παλιές φοιτήτριες. Άλλοι προτίμησαν τη σιωπή, ανακαλώντας στο νου τους μνήμες από το Στέριο Φασουλάκη, το συγγενή τους, το φίλο τους, τον πανεπιστημιακό δάσκαλό τους. Άλλοι μιλούσαν χαμηλόφωνα, για το αναπότρεπτο. Τραγική φιγούρα, η σύζυγός του, η κυρία Άννα που έμεινε πίσω, για να ζει την απώλεια
«Στέψης σκέψης που έκανα για σένα»
«Θυμάσαι, πόσες φορές ήταν που ερχόσουν στο σπίτι; Και τι δεν σου έλεγε ο Στέριος! Και τώρα;». Μου ΄λεγε πολλά, η κυρία Άννα, το απόγευμα με το απόβροχο στην Καισαριανή. Όλα για το δάσκαλό μου και για την αναπότρεπτη ματαίωση της ζωής που έφερε ο θάνατός του.
Σε μία σεμνή τελετή στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου τον αποχαιρετήσαμε. Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, κ. Μάρκος. Ήταν εκεί όσοι ταίριαζαν να είναι, για το πρεπό στον Στέριο Φασουλάκη, στον σεμνό και αξιοπρεπή άνθρωπο και επιστήμονα, ο κ. Φαφαλιός, η κ. Φαφαλιού, ο κ. Παληός, ο κ. Διλμπόης, ο κ. Ζησιμόπουλος, ο κ. Τσικής, ο κ. Πρώιος, η κ. Ψαρρού, η κ. Μαστρομιχαλάκη, η κ. Φαϊτάκη, ο κ. Τριπολίτης, ο κ. Ζαχαριάδης, ο γιατρός του, ο κ. και η κ. Φράγκου, συγγενείς του από τους Βαβύλους. Τη Φιλοοσφική Σχολή του ΕΚΠΑ εκπροσώπησε ο καθηγητής, κ. Ταξιάρχης Κόλιας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, κ. Μάρκος μίλησε για την Ιστορία, της οποίας άξιος θεράπων υπήρξε ο Στέριος Φασουλάκης. Μίλησε για το Χιολάτρη και Χιοδίφη Καθηγητή, ο οποίος έγινε πλέον αυτός ο ίδιος Ιστορία.
Ψηφίσματα έστειλαν όσοι έχουν την ευαισθησία και το ανάστημα να αναγνωρίσουν και να υποκλιθούν στο έργο και στην προσφορά του στην Επιστήμη και στη Χίο: Η Βιβλιοθήκη Κοραής, που ήταν το σπίτι του, ο Σύλλογος Φίλων της Βιβλιοθήκης Κοραής, ο Σύλλογος Φιλολόγων Χίου, ο Διευθυντής Π/θμιας Εκπαίδευσης Χίου, ο Σύλλογος Δασκάλων Χίου, ο Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Βαβύλων και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαβύλων .
Θυμάμαι, όταν μπήκα στη Σχολή, μετρούσαμε στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού τους δημοκράτες καθηγητές. Το όνομά του ήταν το πρώτο που λέγαμε. Και από τότε και για σαρανταδύο ολόκληρα χρόνια είχα την τύχη να διδάσκομαι από το δάσκαλό μου την πνευματική ελευθερία, το μόχθο του μυαλού στην κριτική προσέγγιση της γνώσης και την παρρησία του επιστημονικού λόγου.
Ευτυχία Μ. Βλυσίδου Γιάννης Παληός
