αντιγραφέας Αριστείδης Ζαννίκος
Αγαπητέ σύντροφε Παύλο σε χαιρετώ,
Σου γράφω γράμμα για πρώτη φορά και μάλιστα μετά το δεύτερο εγκεφαλικό που ήπαθα στις τελευταίες εκλογές. Και γράφω σε σένα, από τη μια γιατί είσαι η μεγάλη μου συμπάθεια κι από την άλλη επειδή ο σύντροφος Αλέξης έχει εξαφανιστεί, λες και ήριξενε μαύρη πέτρα πίσω του.
Κατά που λε και το στεφάνι μου, μάλλον για να με πικάρει, στο τέλος θα χρειαστεί να γυρέψομενε τη βοήθεια της Νικολούλη, μπας και ανακαλύψει πού στο καλό βρίσκεται.
Τέλος πάντων. Ας έρτομενε στο θέμα μας. Από τα νέα της τηλεόρασης ήμαθα ότι, αντί να κατήβεις εσύ για αρχηγός, μιας και ξέρεις και τα λες άφοβα, ντόμπρα και σταράτα, ήφτασες να στηρίζεις πρώτος και μάλιστα φανατικά, ευτό το καινούργιο φρούτο που μας εκουβαλήθηκενε από την Αμερική. Μα είναι πράματα ευτά; ΄Ενας άντρακλας δυό μέτρα μπόι, με μια μουστάκα μισό κιλό, που τα βάζει λεβέντικα με όλους, ακόμη και με τον Άδωνη, είναι δυνατόν να στηρίζει ένα άγνωστο παιδαρέλι που μοστράρει σαν σπουδαγμένος εφοπλιστής και καμαρώνει επειδή είναι παντρεμένος με ένα όμορφο παληκάρι;
Παύλο, αγαπητέ μου σύντροφε, αν δεν πάθω τρίτο εγκεφαλικό, με βλέπω σύντομα στο Δρομοκαΐτειο να κάμνω τον Κολοκοτρώνη με περικεφαλαία και αλογοουρά.
Και νάχω και τη γυναίκα μου που αστεία-σοβαρά, μου λε νάχομενε μάτια δεκατέσσερα μην τυχόν και πάθομενε το στραπάτσο των Σπαρτιατών και στο τέλος βγάλομενε αρχηγό που θα του φύγουνε οι Βουλευτές ή θάχομενε Βουλευτές σκορποχώρι. Και άντε μετά να συμμαζέψεις την κατάσταση. Άφεις πια την καζούρα και το κράξιμο που θα φάμενε από δεξιούς αλλά και Πασόκους.
Μιας και είπα για δεξιούς και Πασόκους, άκου τώρα και τα τοπικά μας και, αν θες, γράψε μου τη γνώμη σου.
Προ ημερών, με πήρανε τηλέφωνο από τη Νομαρχιακή μας και μου είπανε ότι, για Δήμαρχο, στηρίζομενε τον Γιάννη τον Μαλαφή. Τος είπα ότι ο γιατρός είναι Νεοδημοκράτης.
– ΄Ητανε, μου απαντήσανε. Τώρα πια δεν είναι. Είναι αντάρτης, γι αυτό και πάμενε μαζί του. ΄Αλλωστε μονάχοι μας δεν εβγάζαμενε συνδυασμό.
Προχτές, χτυπά ξανά το τηλέφωνο. Πάλι από τη Νομαρχιακή μας.
– Μπάρμπα Ανέστη, να ξέρεις ότι για Περιφερειάρχη, ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την Χοχλάκα του ΠΑΣΟΚ.
– Είναι κι ευτή αντάρτισσα; ερώτησα.
– Όχι σύντροφε, ευτή είναι βέρα Πασόκα, αλλά έτσι διατάξανε τα Κεντρικά. ΄Αλλωστε, μονάχοι μας, δεν εβγάζαμενε συνδυασμό.
Σύντροφε Παύλο, κοίτα πού εκαταντήσαμενε. Να κάμνομενε τα πικρά γλυκά και να γλύφομενε εκεί που εφτιούσαμενε μέχρι εχτές. Παυλάρα, φίλε μου, όλα ευτά εγώ δεν τα αντέχω. Μούρχεται τρέλα. Πριν προλάβω όμως να σου γράψω τα υπόλοιπα που είχα κατά νου, η γυναίκα μου, που εκρυφοδιάβαζενε τα γραφόμενά μου, αρχίζει τα δικά της, τα γνωστά καρφάκια της:
– Ανέστη, μου λε, ήντα είν΄ευτά που γράφεις του συντρόφου σου; Εξέχασες που, στα πενήντα σου, από τη μια εφώναζες, μέρα νύχτα, το “Μητσοτάκη κάθαρμα” και το ΄89 εκάμετενε μαζί του Κυβέρνηση για να φάτενε τον Αντρέα;
Εξέχασες αντρούλη μου τις αγκαλιές σας με τους ακροδεξιούς του Πάνου του Καμμένου και τώρα σου βρώμισενε ο Μαλαφής και η Χοχλάκα; Ανέστη, και μη χειρότερα να λές. Έτσι και δεν βάλουνε μυαλό οι συντρόφοι σου αλλά και συ ο ίδιος, αργά ή γρήγορα θα δείτενε νάρχουντενε τα χειρότερα. Φτάνει πια ο φανατισμός σας. Πάρε παράδειγμα τον Κυριάκο, που οι μισοί Υπουργοί του είναι Πασόκοι.
Σύντροφε Παύλο, μετά από τον εξάψαλμο του στεφανιού μου, και για να μην πάθω καινούργιο εγκεφαλικό, σταματώ το γράψιμο εδώ.
Σε χαιρετώ συντροφικά ο μπάρμπα Ανέστης από τη Χίο.
