Ερμηνεύοντας τη λέξη «μέθοδος», θα δούμε πως αυτή είναι ο τρόπος έρευνας ενός θέματος, ο οποίος ωστόσο θα πρέπει να στηρίζεται στη λογική αν θέλουμε να επιτύχουμε τον επιδιωκόμενο σκοπό.
Στο σημερινό σημείωμα απλώς θα επισημάνουμε «κάποια πράγματα»∙ παρόλα αυτά
θα αποφύγουμε τα «πάνω» και τα «κάτω».
Επί του θέματος λοιπόν!
Ο γνωστός για τη μεθοδικότητά του τροχονόμος της Χίου πήγε να κάνει τη δουλειά του δηλ. να βεβαιώσει την παράβαση, και προφανώς βρήκε τον μπελά του!
Προφανώς ο τροχονόμος αυτός δεν γνωρίζει, πως στις δημοκρατικές κοινωνίες τα πράγματα είναι περίπλοκα και γι αυτό δεν ισχύει η αυθεντία της εξουσίας η οποία αναλαμβάνει να συμμορφώσει τους παραβάτες – πολίτες μέσω της δύναμης και του φόβου του νόμου, η οποία είναι βέβαιο ότι επισκιάζει την κρίση. Και πώς να κρίνει άλλωστε όταν πιστεύει; πως αγωνίζεται φροντίζοντας για το καλό σου. Επομένως, όσοι κρίνουν και κατακρίνουν, δεν…καταλαβαίνουν! Όμως, στην ουσία αυτοί που δεν καταλαβαίνουν, είναι εκείνοι που ασκούν τη βία της εξουσίας η οποία επιβάλλεται με ειρηνικό τρόπο, μέσω της αδίστακτης βίας τού κράτους που κάνει τον βίο αβίωτο στους ανθρώπους, ασκώντας νόμιμα; και την οικονομική βία. Επανερχόμενοι όμως στην περιπτωσιακή βία, (η οποία δεν απέχει από την κρατική βία) να επισημάνουμε, πως, αυτοί που καταλαβαίνουν, δεν αγνοούν τη θέση του Αριστοτέλη, ότι «ουδείς γαρ ον φοβείται φιλεί» δηλ. κανένας δεν αγαπάει αυτόν που φοβάται. Παρόλο που γενικά η βία είναι κατακριτέα- πόσο μάλλον η προσωπική- και πρέπει να τιμωρείται, είναι πρέπον να εννοήσει και ο εντεταλμένος της τάξης, πως και ο ίδιος ασκεί βία μέσω του φόβου, και γιατί όχι, της οικονομικής αιμορραγίας τών παρανομούντων – παραβατών και ας μη γνωρίζει αυτούς που την υφίστανται. Ωστόσο ο φόβος (δεν) φυλάει τα έρημα και γράφων θα υποστηρίξει τη θέση τού Καζαντζάκη που μας λέει: «Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα σηκωθεί να φύγει». Είναι φανερό πως ο Κρητικός θα είχε μελετήσει και τον Κυνικό φιλόσοφο Διογένη και γνώριζε πως: «Το σοφόν ού κατά τους κειμένους νόμους πολιτεύεσθαι, αλλά κατά τον της αρετής».
Παρόλα αυτά, στην περίπτωσή μας, η αρετή υπερβαίνει το προτέρημα τής ανδρείας στον πόλεμο αφού σχετίζεται με την κρίση και τη λογική εκτίμηση των πραγμάτων.
Κ. Α. ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ
