Η γνωστοποιηθείσα -καλοπροαίρετη ασφαλώς και υπό την επήρεια των συναισθημάτων της στιγμής προφανώς- διατυπωθείσα σκέψη Δημοτικής παρατάξεως της νήσου μας να προτείνει την τροποποίηση της ονομασίας του «Ιωνικού» Κολυμβητηρίου της πόλεώς μας, με την προσθήκη σε αυτή των ονομάτων των προσφάτως διακριθέντων στους ολυμπιακούς αγώνες δύο εντοπίων υδατοσφαιριστών, δεν είναι δυνατόν παρά να αντιμετωπίζεται με έντονο σκεπτικισμό και όχι μικρή δυσφορία από τους προβληματιζόμενους πολίτες στην τοπική μας κοινωνία.
Και τούτο διότι η προσωνυμία «Ιωνικό» καλύπτει ιστορία χιλιετιών στην προσφορά σε παγκόσμιο επίπεδο των Ιώνων προγόνων μας στα Γράμματα, τις Τέχνες, τις Επιστήμες και τον όλο γενικότερα Πολιτισμό, οπότε η προτεινόμενη τροποποίηση της συγκεκριμένης ονομασίας υποβαθμίζει το εννοιολογικό περιεχόμενο του όρου προς ζημία, σε τελευταία ανάλυση, αυτής ταύτης της Ιστορίας. Παραπέμπει δε, επί πλέον, στη στηλιτευθείσα ήδη από τον αείμνηστο Κων. Άμαντο τακτική της σπουδής μετονομασίας στην πόλη μας ιστορικών τοποθεσιών, λόγω εφήμερης αίγλης προσώπων ή παραταξιακών σχέσεών τους και λοιπών συναφειών.
Πέραν τούτων, όμως, ας έλθουμε και στο προκείμενο, στην οιανδήποτε δηλαδή ολυμπιακή ή άλλη αθλητική νίκη, και απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις και στερεότυπα, ας διερωτηθούμε ψύχραιμα, αντικειμενικά και προ πάντων λ ο γ ι κ ά : Ποια πραγματική ωφέλεια θα έχει, αλήθεια, η κοινωνία του παρόντος και του μέλλοντος, εάν ο Χ ή ο Ψ δρομέας, άλτης, δισκοβόλος, κ.τ.τ. επιτύχει μία πρωτοφανή στο άθλημά του επίδοση; Η απάντηση είναι: Ουσιαστικά καμία, τουτέστιν μηδέν! Μάλιστα, όχι σπάνια οι αθλούμενοι, για να αναδειχθούν πρωταθλητές, αφιερώνονται «ψυχή τε και σώματι» στις προπονήσεις, παραμένουν ανεπάγγελτοι, με μηδενική συνεπώς προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ενώ όχι λίγοι καταλήγουν να ζουν παρασιτικά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον αείμνηστο συμπατριώτη μας Χρ. Μάντικα που, έχοντας χάριν του πρωταθλητισμού εγκαταλείψει το επάγγελμά του, γνώρισε στα τέλη του βίου του τη δυστυχία, καθώς είχε περιέλθει σε έσχατη ανέχεια και πενία.
Οι παραπάνω θέσεις, που ίσως φανούν σε πολλούς «αιρετικές», δεν είναι επινόηση του γράφοντος αλλά διαχρονικές, διατυπωθείσες ήδη από αρχαίους στοχαστές, με αντιπροσωπευτικό εκπρόσωπο τον ρήτορα Ισοκράτη να σημειώνει χαρακτηριστικά για εκείνους που πρώτοι συνέλαβαν την ιδέα διοργανώσεως των πανελληνίων αθλητικών αγώνων (Πανηγυρικός α΄, 1-2):
«Οι άνθρωποι αυτοί, ενώ έκριναν άξια μεγάλων αμοιβών τη σωματική δύναμη, δεν απέδωκαν καμία τιμή σε εκείνους που υποβλήθηκαν σε κόπους και δαπάνες, για να υπηρετήσουν το συμφέρον της ολότητας, και καλλιέργησαν τις ψυχοσωματικές τους δυνάμεις σε βαθμό που να είναι σε θέση και τους άλλους να ωφελούν. Και όμως, γι’ αυτούς ίσα-ίσα έπρεπε να προνοούν, διότι οι αθλητές επιτέλους και διπλάσια δύναμη αν αποκτήσουν, είναι για τους άλλους ανθρώπους ανωφελείς. Αντίθετα, ένας και μόνο άνθρωπος με φωτισμένο πνεύμα μπορεί να αποβεί χρήσιμος σε όλους εκείνους που θα θελήσουν να ωφεληθούν από τη σοφία του».
Θέλουμε, κατόπιν των ανωτέρω, να πιστεύουμε ότι η προτείνουσα Δημοτική παράταξη, που ειρήσθω εν παρόδω έχει μέχρι τούδε δώσει αρκετά δείγματα της υπευθυνότητάς της, θα επανεξετάσει την απόφασή της.
Κ. Ε. ΦΡΑΓΚΟΜΙΧΑΛΟΣ
.
