Τελικά η κατασκευή Δομής στο Θόλος “μπήκε στις ράγες” και προχωρεί προς υλοποίηση. ‘Ενας Υπουργός (ο κ. Νότης Μηταράκης, Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου-Βουλευτής Χίου), ένας αναπληρωτής Υπουργός, (ο κ. Στέλιος Πέτσας, αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών με καταγωγή από το Δομοκό Φθιώτιδας) και ένας Υφυπουργός (ο κ. Νικόλαος Ταγαράς, Υφυπουργός Περιβάλλοντος-Βουλευτής Κορινθίας), με τις υπογραφές τους, υλοποιούν, όχι προφανώς προσωπική τους επιλογή αλλά “ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ”.
Λόγοι που εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε (απλές υποθέσεις βέβαια κάνουμε), οδηγούν τα πράγματα προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτής που προκρίνουν, επιθυμούν και επιδιώκουν οι κάτοικοι, τόσο των ακριτικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου όσο και της παραμεθορίου περιοχής του Έβρου.
Στις υποθέσεις που κάνουν οι απλοί και απληροφόρητοι πολίτες (μεταξύ αυτών και ο γράφων), κυρίαρχη είναι αυτή που θέλει την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να αποδέχεται την “πίεση” ισχυρών παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κατασκευή των δομών στα νησιά, μιάς και σ’ αυτά είναι πιο εύκολος ο έλεγχος των προσφύγων και μεταναστών που μας έρχονται (λίγοι ή πολλοί αδιάφορο), ανάλογα με τις επιδιώξεις του Καθεστώτος Ερντογάν που ελέγχει τα πάντα, άρα και τους διακινητές.
Η Ευρωπαϊκή επιλογή για “εγκλωβισμό και διαλογή” των προσφύγων και μεταναστών στα νησιά, προφανώς βρίσκει σύμφωνη την Τουρκία και αυτό διότι εξυπηρετεί τους πάγιους στόχους της κατά της κυριαρχίας της Ελλάδας σε Έβρο και Αιγαίο. Μπορεί ο συλλογισμός να είναι απλοϊκός και να δείχνει αστήρικτος, όμως, με όσα βιώνουμε επί μισό αιώνα, μόνο αυθαίρετος δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Επομένως, οι ό,ποιες ενστάσεις, αντιδράσεις και εναντιώσεις στην, ήδη αποφασισμένη και προς υλοποίηση, Κυβερνητική επιλογή, ακόμη και αν φαντάζουν ως αντικυβερνητικές εκδηλώσεις, (εν μέρει είναι, αυτό όμως αποτελεί συστατικό στοιχείο του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος), δεν πρέπει να ξενίζουν ούτε και να ενοχλούν. Το ιδανικό θα ήταν να χρησιμοποιούσε η Κυβέρνηση αυτές τις αντιδράσεις ως όπλο της προκειμένου να επιδιώξει και ίσως να επιτύχει μιά νέα συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας τέτοια που να εξαλείφει κάθε πιθανό κίνδυνο για τα νησιά μας λόγω εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών σ’ αυτά.
Τί θα έπρεπε να επιδιώξει και τί θα μπορούσε ενδεχομένως να επιτύχει επ’ αυτού η, πολλαπλώς πιεσμένη, Ελληνική Κυβέρνηση, είναι το ζητούμενο.
Ιδέες έχουν ακουστεί και γραφεί αρκετές. Κυρίαρχη δείχνει να είναι αυτή που πρόσφατα διατύπωσε με άρθρο του, ο κ. Κων/νος Καραγκούνης, προβεβλημένο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας.
Υποστηρίζοντας ότι, η μέχρι σήμερα διαχείριση του όλου προβλήματος οδηγεί σε αδιέξοδα και ουσιαστικά θέτει σε κίνδυνο τα Ελληνικά συμφέροντα (προσωπικά έτσι ερμηνεύω το άρθρο του), προτείνει να πιέσει και να επιδιώξει η Χώρα μας όπως μη γίνουν νέες Δομές στα νησιά μας αλλά στην Τουρκία, με τα σχετικά κονδύλια της Ε.Ε. να κατευθύνονται εκεί. Αν αυτό συμφωνηθεί μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, τότε η “διαλογή” περί του ποιοί δικαιούνται άσυλο ή όχι, θα γίνεται επί Τουρκικού εδάφους παρουσία Ευρωπαίων παρατηρητών.
Μια τέτοια λύση-που έχει ήδη προταθεί και από νησιώτες-από τη μια θα αποτρέψει και άλλους πνιγμούς προσφύγων και μεταναστών στα νερά του Αιγαίου και από την άλλη θα αφαιρέσει από την Τουρκία ένα όπλο εκβιασμού της Ευρώπης και ένα ισχυρό μοχλό πίεσης προς την Πατρίδα μας.
Η λογική λέει ότι, μια τέτοια λύση, οι παράγοντες της Ευρώπης πιθανά θα την αποδεχόταν όχι όμως και η Τουρκία. Αλλά, αυτή την εποχή που η Τουρκία (και προσωπικά ο Ερντογάν) είναι πολύ πιεσμένη οικονομικά, διπλωματικά και από πλευράς συμμαχιών, ίσως θα μπορούσε να συζητήσει και να δεχθεί μια τέτοια συμφωνία αν αυτή συνοδευόταν από ισχυρά οικονομικά ανταλλάγματα. Άρα, η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να την επιδιώξει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η επιλογή κατασκευής και λειτουργίας νέας Δομής στο Θόλος (αλλά και στα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου), δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Οι αντιδράσεις και πάλι θα είναι έντονες και πολύ δυναμικές.
Θα ξανάρθουν μήπως τα ΜΑΤ μιάς και χωρίς την παρουσία τους νέα Δομή δεν στήνεται εύκολα; ΄Αραγε αντέχει η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κάτι τέτοιο, δηλαδή να στείλει ΜΑΤ στα νησιά για δεύτερη φορά; Προσωπικά εκτιμώ πως όχι. Τούτο γιατί, η ζημιά που θα προκύψει, θα είναι ανεπανόρθωτη. Διαφωνεί κανείς επ’ αυτού;
