ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΕΓΩ
Συμπληρώθηκε μία εβδομάδα από τη μέρα που ένας ακόμη νέος άνθρωπος, ο Ματθαίος Χρυσούλης, έχασε άδικα τη ζωή του, πληρώνοντας με τραγικό τρόπο τις απαράδεκτες ελλείψεις του χώρου της υγείας στην περιοχή της Αμανής.
Κοντεύουν δυο μήνες από τη μέρα που κάποιοι κατάφεραν να χάσουν, μέσα από τα χέρια τους, το έργο της μαρίνας των Λιμνιών, ύψους 1,2 δις.
Υπάρχει κι’ ένα τρίτο εξ ίσου τραγικό γεγονός. Είναι η αντιμετώπιση των παραπάνω συμβάντων από τους αρμόδιους φορείς και η προσπάθεια υποβάθμισης τους. Είναι η διαπίστωση ότι πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και σφυρίζουν αδιάφορα.
Λες και η απώλεια της ζωής πολλών συνανθρώπων μας τα τελευταία χρόνια, επειδή δεν υπήρχε το προσωπικό και οι υποδομές που ήταν αναγκαία για τη διάσωσή τους, είναι ένα απλό στατιστικό θέμα.
Λες και η απώλεια της εξασφαλισμένης χρηματοδότησης για το μοναδικό αναπτυξιακό έργο των τελευταίων χρόνων στη Βολισσό και την ευρύτερη περιοχή είναι μια πράξη ήσσονος σημασίας.
Περίμενα μία εβδομάδα μετά το τραγικό συμβάν και πολύ περισσότερο χρόνο μετά την δυσμενή εξέλιξη στο θέμα της μαρίνας μήπως και κάποιοι από τους αρμόδιους παράγοντες, αντί να κρύπτονται πίσω από τον πολυτεμαχισμό των αρμοδιοτήτων, αναλάβουν την ευθύνη τους και κάποιος απ’ αυτούς υποβάλλει την παραίτησή του, για λόγους ευθιξίας. Αλλά δυστυχώς το δέσιμο με την καρέκλα είναι μια συνηθισμένη τακτική αν και ζημιογόνα για τον τόπο.
Θα περίμενα, έστω, να ζητήσει κάποιος συγγνώμη για όσα συνέβησαν: Για το θάνατο ενός ανθρώπου που πάλεψε με τις φλόγες και τον καπνό για να σώσει την περιοχή μας. Για το θάνατο πολλών συνανθρώπων μας τα τελευταία χρόνια, είτε γιατί δεν υπήρχε ασθενοφόρο, είτε γιατί δεν υπήρχε οδηγός, είτε γιατί δεν υπήρχε γιατρός. Για την υποστελέχωση του «κατ’ ευφημισμόν» Πολυδύναμου Ιατρείου. Για τους κινδύνους που απειλούν καθημερινά την υγεία και τη ζωή των κατοίκων. Για την αμέλεια που οδήγησε στην απένταξη (παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο) ενός τεράστιας σημασίας αναπτυξιακού έργου. Για τη συνεχή υποβάθμιση της περιοχής μας.
Όλα αυτά μόνο τυχαία δεν συμβαίνουν. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ασκούμενης νεοφιλελεύθερης πολιτικής που καταδικάζει τον τόπο και τους ανθρώπους του σε μαρασμό.
Μπροστά σ’ αυτή την απουσία ανάληψης ευθύνης και την έλλειψη ευθιξίας από τους διάφορους ανευθυνοϋπεύθυνους, για μένα η επιλογή είναι μονόδρομος.
Παραιτούμαι, λοιπόν, εγώ.
Είναι ο μόνος τρόπος να επισημάνω πόσο ζοφερά είναι αυτά που συμβαίνουν. Κι ας μην έχει το Συμβούλιο μας καμία απολύτως αρμοδιότητα. Κι’ ας το έχουν καταντήσει διακοσμητικό.
Προσωπικά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι στο μέλλον και άλλοι άνθρωποι θα προστεθούν σ’ αυτή τη μακάβρια αλυσίδα, αν δεν αλλάξει κάτι.
Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την επιλογή να αντιμετωπίζεται η υγεία ως εμπόρευμα και οι άνθρωποι ως αριθμοί που έχουν μερίδιο στις παροχές υγείας, ανάλογα με την περιοχή που κατοικούν και την οικονομική τους κατάσταση.
Δεν μπορώ να θεωρήσω τα οικονομικά μεγέθη υπέρτερα της ανθρώπινης αξίας.
Δεν μπορώ να μην αγανακτώ όταν οι κάτοικοι αυτού του τόπου θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας και δεν υπολογίζεται καθόλου η άποψή τους.
Δεν μπορώ να ανεχθώ την ανυπαρξία αναπτυξιακού οράματος που φτάνει μέχρι το σημείο να χάνονται κι’ αυτά που είχαν προχωρήσει στο τελικό στάδιο.
Δεν μπορώ να μην αντιταχθώ στην επιλογή της κεντρικής εξουσίας να οδηγήσει στην ερήμωση τις απομακρυσμένες περιοχές.
Δεν μπορώ να κατανοήσω το ροκάνισμα του χρόνου από τη ΔΕΥΑΧ που επιδιώκει να παραπεμφθεί στις καλένδες ο βιολογικός καθαρισμός.
Δεν μπορώ να μην εξοργιστώ με την εγκατάλειψη της Βολισσού που υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο, είτε αυτό οφείλεται σε ανικανότητα, είτε σε αδυναμία διοίκησης ενός τεράστιου γεωγραφικά Δήμου, είτε σε τιμωρία, προς παραδειγματισμό, όσων δεν «συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις».
Δεν μπορώ να δικαιολογήσω το συγκεντρωτισμό της δημοτικής αρχής, την απουσία διαλόγου με την τοπική κοινωνία, την πλήρη αδιαφορία γι’ αυτό τον τόπο, την ανυπαρξία έργων, τη διαιώνιση των προβλημάτων, τη σπανιότητα των επισκέψεων των Αντιδημάρχων, την απροθυμία αρκετών υπηρεσιών να ασχοληθούν σοβαρά με αυτή την απόμακρη γωνιά.
Δεν μπορώ να δεχθώ την αδιαφορία για τις προτάσεις που έχουμε υποβάλλει και τις επισημάνσεις που κατά καιρούς κάναμε.
«Στ’ αυτιά μου δε χωράνε υποσχέσεις
το έργο το ‘χω δει μη με τρελαίνετε
………………………………………………………
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε»
Μετά τη σημερινή προγραμματισμένη συνεδρίαση του Συμβουλίου μας θα υποβάλλω τη παραίτησή μου από τη θέση του Προέδρου και του μέλους του Συμβουλίου Κοινότητας Βολισσού.
Ευχαριστώ όσους – και ήταν πολλοί – μας συμπαραστάθηκαν από το Σεπτέμβρη του 2019 μέχρι σήμερα, ή βοήθησαν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Θα είμαι παρών σε κάθε προσπάθεια του Συμβουλίου Κοινότητας. Θα είμαι δίπλα σ’ αυτούς τους υπέροχους συνεργάτες που μαζί ξεκινήσαμε πριν 2 χρόνια, με ενθουσιασμό και όραμα για τον τόπο μας.
Στη Βολισσό και τους κατοίκους της αξίζουν τα καλύτερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΗΣ
Πρόεδρος Συμβουλίου
Κοινότητας Βολισσού
