Η ευχή έχει αξία όταν αυτή υπενθυμίζει τον εξανθρωπισμό του ανθρώπου.
Παράλληλα η ευχή όταν σχετίζεται με τη λιτότητα των λόγων τους οποίους εννοεί, είναι βασική έκφραση δημιουργίας‧ εκφυλίζεται όμως όταν γίνει ένα άδειο στερεότυπο.
Σήμερα η αξία των ευχών, βρίσκεται κοντά στην κατάφαση που ενθαρρύνει μιά λεκτική επανάληψη που απέχει από την πραγματικότητα, τη γέννηση την ακμή και το θάλος γιατί ανταποκρίνεται σε μιά διαταραγμένη ανθρώπινη πορεία που δεν σβήνει την πυρκαγιά της ύβρης που κορέννυται από την πλεονεξία και το ανθρώπινο μένος που κυνηγάει τον θάνατο χωρίς να γνωρίζει, ή το χειρότερο χωρίς να αμφιβάλλει, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο ρυθμιστής της ανθρώπινης τάξης.
Ωστόσο πρέπει να γνωρίζει πως η συμμετοχή του στην περιοχή τής ανθρώπινης πράξης, έχει οικοδομηθεί στη δυσκολία και όχι στην ανθρώπινη δικαιοσύνη που δεν σχετίζεται με ευχές, παρά μόνο στην πράξη και στην ελευθερία. Δυστυχώς όμως κυβερνήτης σ’ αυτή την πράξη είναι η ανάγκη…
Το να εύχεσαι λοιπόν είναι φρόνιμο‧ όμως τις λέξεις που πρέπει να σκέφτεται κανείς είναι “από το πενιχρό της πίκρας λεξιλόγιο, δύο καν τρία λόγια: ψωμί, καημός, αγάπη” .
