Μάνα, μητέρα, μαμά, μανούλα! Όπως κι αν ειπωθεί, εκφράζει την ίδια αγάπη και τρυφερότητα προς το μεγάλο μας στήριγμα. Πρόσωπο ιερό, λατρεμένο και αναντικατάστατο για όλους, μικρούς και μεγάλους. Η μορφή της μητέρας πάντα χαραγμένη στη σκέψη όλων. Οι διδαχές της τηρούνται ευλαβικά σαν μια αδιάκοπη παράδοση που δίνει αξία και νόημα στη ζωή μας: «Αυτό το έμαθα από τη μάνα μου…».
Μας έφερε στη ζωή, μας πρόσεχε και κουράστηκε αγόγγυστα για εμάς, η σκέψη και η έγνοια της μας ακολουθούσε πάντα. Στα πρώτα δειλά βήματα, στο ξεκίνημα του σχολείου, στο διάβασμα, στις εξετάσεις, στο παιχνίδι, στα προβλήματα, στον πόνο, στις στενοχώριες, τις αποτυχίες αλλά και τις χαρές και τις επιτυχίες. Πάντα παρούσα να συμμετέχει και να συμπάσχει. Αυτό δεν σταματά ποτέ, δεν μετρά χρόνο και ηλικία… Η μάνα είναι πάντα εκεί. Για να συμβουλεύει, να νουθετεί, να παρακολουθεί, να κάνει παρατηρήσεις, να νοιάζεται.
Η αναφορά στη όνομά της φέρνει στο νου έννοιες όπως στοργή, φροντίδα, αγάπη, ευαισθησία, προσφορά, αγωνία, πόνος, καημός, αυτοθυσία. Το μητρικό ένστικτο, το μητρικό φίλτρο είναι εκφράσεις με τις οποίες αποδίδουν οι άνθρωποι αυτή τον ιδιαίτερο δεσμό της μητέρας με τα παιδιά που έφερε στον κόσμο. Μια ανεκτίμητη σχέση αγνής αγάπης και αυταπάρνησης. Ίσως κάποιες στιγμές θυμώσαμε και είπαμε λόγια πικρά, επιδιώκοντας να δείξουμε σ’ εκείνη ότι τώρα πια μεγαλώσαμε, δεν γίνεται να αντιμετωπιζόμαστε σαν τα μικρά παιδιά που θέλουν καθοδήγηση! Για τη μάνα όμως είμαστε πάντοτε «τα παιδιά της» ανεξαρτήτως ηλικίας…
Η μορφή της, η παρουσία της, ο ρόλος της στη ζωή του κάθε ανθρώπου υμνήθηκε και τιμήθηκε ήδη από τους αρχαίους χρόνους ως το υπέρτατο όν, η προσωποποίηση της φύσης που γεννά όλο τον κόσμο! Η παρηγοριά, το στήριγμα, το απόλυτο δόσιμο, η δική της στέρηση και κούραση για να μη λείψει από τα παιδιά της το παραμικρό ενέπνευσαν πλήθος καλλιτεχνών και λογοτεχνών, που αποτύπωσαν στα έργα τους το μεγαλείο αυτής της παρουσίας που θεμελιώνει και στηρίζει την οικογένεια σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Σήμερα 10 Μαΐου οι θερμότερες ευχές μας συνοδεύουν όλες τις μανούλες του κόσμου!
Χρόνια πολλά Μητέρα!
Αξίζει να κλείσουμε το μικρό αφιέρωμα με λίγους στίχους που γράφτηκαν για Εκείνη:
Γεώργιος Μαρτινέλλης
«Η Μάνα»
«Μάνα» κράζει το παιδάκι,
«Μάνα» ο νιος και «Μάνα» ο γέρος,
«Μάνα» ακούς σε κάθε μέρος,
α! τι όνομα γλυκό.
Τη χαρά σου και τη λύπη,
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.
Εις τον κόσμον άλλο πλάσμα,
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί.
Την υγειά της, τη ζωή της,
όλα η μάνα τ’ αψηφάει,
για το τέκνο π’ αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα,
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει,
μ’ ανυπόμονη καρδιά.
Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια,
την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ’ απανταίνει,
με τα ολόθερμα φιλιά.
Δυστυχής όποιος τη χάνει,
ο καημός είναι μεγάλος.
Σαν τη μάνα δεν είν’ άλλος,
εις τον κόσμο θησαυρός.
Κι’ όποιος μάνα πια δεν έχει,
«Μάνα» κράζει στ’ όνειρό του.
Πάντα «Μάνα» στον καημό του,
είν’ ο μόνος στεναγμός!
Αιμιλιανός Κ. Ευαγγελινός
Καθηγητής Πληροφορικής
