Αχ, αυτή η εμπιστοσύνη για τον άνθρωπο. Πόσα λέει αυτή η λέξη! Πόσα κλείνει μέσα της, χαρά ευτυχία, χαμόγελα , φως, λαχτάρα, σιγουριά, πληρότητα. Και πώς οι άνθρωποι την καταβαραθρώνουν, την αφήνουν να πορεύεται μόνη και ορφανή. Έπαρση και αλαζονεία, κακώς εννοούμενη βεβαιότητα, ψεύτικη σιγουριά, τόσο ψηλά η μύτη μας, μας εμποδίζει να βλέπουμε το ύψος του ανθρώπου και τη χαρά να απολαμβάνουμε το συναίσθημα του ” μοιράζομαι” ακουμπάω πάνω σου, σιγουρεύομαι για την αγάπη σου, απλώνω τα χέρια μου και γεμίζουν από την αγαπημένη παρουσία σου, το βράχο των συναισθημάτων σου. Εμπιστοσύνη, και ψηλωνουν τα λουλούδια, σιγουριά ότι ζεις και δεν υπάρχεις απλά. Ομορφαίνει η ζωή μας όταν γεμίζει η καρδιά συναισθήματα και μυρωδιές από καλοσύνη για αυτούς που είναι κοντά μας από αγάπη. Φροντίδα θέλει η ψυχή μας, αγάπη και χέρια να σου κρατούν τα δικά σου, και βαθειές ανάσες στις πύλες των ιδανικών συνυπάρξεων που παλεύουν καθημερινά για το καλό. Εμπιστοσύνη, ο ορισμός της συνύπαρξης των ανθρώπων, ο θρόνος της αγάπης που στέφεται νικήτρια στον αγώνα της ευτυχίας .
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα
Συγγραφέας-ποιήτρια.
