Αγαπητέ Γιώργη!
Γνωρίζω πολύ καλά πως η πορεία του ανθρώπου, έχει τέλος τον θάνατο…
Παρ’ όλα αυτά, η θέση αυτή είναι μόνο μια άποψη της πραγματικότητας.
Ωστόσο κάθε απώλεια, πόσο μάλλον η ανθρώπινη, αποτελεί αντικείμενο τής μνήμης, της οποίας εκτιμητής είναι ο άνθρωπος. Όσο και αν τη ζωή την βιώνει κανείς, εσύ έφτασες στο πρόωρο τέλος αυτής τής βιωτής στοχαστικός και ευπροσήγορος, γιατί κατόρθωσες να συναρμόσεις το λέγειν με το νοείν. Γνώριζες πολύ καλά το μηδέν άγαν της ισχύος και της ηθικής· γι αυτό όσοι σε γνώρισαν σε τοποθετούν στην πλευρά τού αξιόλογου καλού και ευχάριστου φίλου.
Γνώριζες πολύ καλά να λες όχι στο ψεύδος και την υποκρισία της σημερινής εποχής. Γιατί το να ζει κανείς, έχει την αξία τού να μην αποδέχεται αυτό που θέλει να τον πεθάνει… παρ’ όλα αυτά σε νίκησε ο βιολογικός θάνατος.
Όμως ήσουν και θα παραμείνεις ένας ενάρετος εραστής τού δέοντος, γιατί γνώριζες ότι η αλήθεια αναφέρεται στην αντικειμενική πραγματικότητα που πρέπει να λέγεται, χωρίς την πίεση αν θα γίνεις αποδεκτός, έστω και αν αυτή είναι η άρνηση. Έχω τη γνώμη πως εσύ αγαπητέ μου και αλησμόνητε φίλε Γιώργη τα πέτυχες και τα δύο!
Κ. Α. Ναυπλιώτης
