Έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους για αυτό που είναι. Γιατί δεν μπορώ να τους αλλάξω, όσο και αν προσπαθώ. Έμαθα να γελάω με τα ελαττώματά τους, τα λάθη τους, να προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά τους. Δε θέλω πια να τους κρατάω κακία, βαρέθηκα να χαραμίζω την ψυχή μου σε πάθη και μίση. Έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους, και εκείνους που με πίκραναν, μου φέρθηκαν άσχημα ή με εγκατέλειψαν. Παραπλανημένοι άνθρωποι μπορεί να ήταν και αυτοί που δεν χρειαζόντουσαν το μίσος μου. Ίσως το χαστούκι της αγάπης να είναι αυτό που χρειάζονται για να έρθουν ξανά σε ένα σωστό δρόμο, για να λιώσει μέσα τους ο πάγος που κρατάει κρύα την καρδιά τους.
Δε θέλω να μισώ κανέναν άνθρωπο. Μακριά μου να είναι μόνο και ας είναι καλά. Κακό για κανένα δε θέλω, δεν έχω στην καρδιά μου μίση και απωθημένα. Δεν αξίζει να χάνω τον εαυτό μου για κανέναν άνθρωπο, όσο μικρός και αν είναι, όσο άσχημα και αν φέρεται. Δεν αξίζει. Η ζωή δίνει μόνη της χαστούκια, γιατί να χαλώ την ψυχή μου σε μίση ανώφελα;
Να μάθεις να αγαπάς τους ανθρώπους. Όταν βρίσκονται ανάξιοι της εμπιστοσύνης σου, όταν σε προδίδουν, σε απογοητεύουν. Δεν μπορώ να αλλάξω κανέναν, μόνο τον εαυτό μου μπορώ να ελέγχω και να αλλάζω. Αν ένας άνθρωπος δε μου κάνει θέλω να είναι καλά, δεν εύχομαι το κακό μου. Απλώς απομακρύνομαι αθόρυβα από τη ζωή του, χωρίς φασαρίες και θορύβους. Δεν είναι για μένα αυτοί οι άνθρωποι, καλά να είναι όμως.
Πλέον έμαθα ότι το μίσος δε βλάπτει κανέναν άλλο, παρά μόνο εμένα. Και δε θέλω να μισώ κανέναν, δεν αξίζεις να χαλάς τη ζωή, να δηλητηριάζεις την ψυχή σου.
Έμαθα να αγαπώ τους ανθρώπους. Να φεύγω όταν με πληγώνουν ή με αγνοούν. Αλλά να θέλω το καλό τους. Δεν αξίζει να χαλάς την καρδιά σου με μίσος. Μόνο να τη γεμίζεις με αγάπη.
Νίκος Ερμείδης.
Συγγραφέας-Καθηγητής.
