Μια σοφή συμβουλή, όμως πόσο δύσκολο μας είναι να την ακολουθήσουμε.
Τι μας εμποδίζει να ζούμε με γνησιότητα και αυθεντικότητα;
Ο αληθινός εαυτός αρχίζει να εμφανίζεται πολύ νωρίς στη ζωή μας, καθώς εκφράζουμε τον εαυτό μας στον κόσμο της πρώιμης ζωής μας.
Τότε, απλά είμαστε και εκφράζουμε τον εαυτό μας με έναν τρόπο που ρέει αυθόρμητα από τον πυρήνα της ύπαρξής μας.
Ωστόσο, το παιδί μπορεί εύκολα να απορροφήσει το μήνυμα από τον κόσμο ότι ο αυθόρμητος εαυτός του δεν είναι πολύ ευπρόσδεκτος.
Μπορούμε να λάβουμε το μήνυμα ότι η οικογένεια ή άλλα περιβάλλοντα απαιτούν από εμάς να «επεξεργαζόμαστε» και να «λογοκρίνουμε» τους εαυτούς μας και τις γνήσιες αντιδράσεις μας.
Όπως λέει ο Winnicott, όταν συμβαίνει αυτό, ο αυθορμητισμός του βρέφους κινδυνεύει να παραβιαστεί από την ανάγκη συμμόρφωσης με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες των άλλων.
«Όλοι γεννηθήκαμε ως παιδιά γεμάτα ζωή, με μια αίσθηση θαύματος και με την επιθυμία να εξερευνήσουμε και να δημιουργήσουμε.
Τα παιδιά δεν έχουν παρελθόν ή μελλοντικές ανησυχίες. Έτσι εκφράζουν αυτό που αισθάνονται και δεν φοβούνται να αγαπούν άνευ όρων.Θα πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε τον αυθεντικό εαυτό μας και θα δούμε τη διαφορά του από τον ψευδή εαυτό.
Αυτή η ψεύτικη εικόνα είναι αυτό που με ψυχολογικούς όρους είναι γνωστό ως το ” εγώ “.
Είναι υπεύθυνο για αυτή την ανάγκη να είμαστε πάντα «σωστοί».
Πρέπει να νιώσουμε ότι έχουμε δίκιο και να αποδείξουμε ότι άλλοι κάνουν λάθος επειδή θέλουμε να προστατεύσουμε αυτήν την ψευδή εικόνα που προβάλλουμε στον έξω κόσμο.
Για να είμαστε λοιπόν ευτυχισμένοι χρειάζεται να περάσουμε από το εγώ στο εμείς.
Να θυμηθούμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολλά περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν.
Να μας αγαπάμε λοιπόν …
Φωτογραφία από το διαδίκτυο.
Αναστασία Κατσικογιάννη – Μπάστα.
Συγγραφέας-Ποιήτρια.
