Τουρισμός, αγαπητοί αναγνώστες μου, είναι – ως γνωστόν – η επίσκεψη ατόμων ή ομάδων σε άλλες περιοχές της χώρας τους ή του εξωτερικού, με στόχο κυρίως την αναψυχή (Λεξικό Μπαμπινιώτη) και όχι μόνο (σ.σ.: εκπαιδευτικός, χειμερινός, καλοκαιρινός, εσωτερικός κλπ.). Ακόμα, μαζικό τουρισμό καλούμε τη μετακίνηση μεγάλης ομάδας επισκεπτών, συνήθως των λαϊκών στρωμάτων. Ένα είδος μαζικού τουρισμού είναι και τα διάφορα συνέδρια («το τερπνόν μετά του ωφελίμου» κατά τους αρχαίους ημών προγόνους) εκεί που άλλοι μορφώνονται και άλλοι… σεργιανίζουν.
Η λέξη «τουρισμός» αποτελεί αντιδάνειο (πάντα κατά τον Γ. Μπαμπινιώτη) με απώτερη ελληνική αρχή που προέρχεται από αρχαϊκό «τόρνος»! (το θαυμαστικό δικό μου).
Και τώρα ο ορισμός του σωσιβίου. Αποφεύγω τον ορισμό του εκλεκτού κ. Μπαμπινιώτη, διότι… «δεν φουσκώνει πάντα με αέρα». Θα έγραφα εν συντομία ότι: «είναι μια συσκευή που μας βοηθάει να επιπλεύσομε και να επιβιώσομε σε δύσκολες καταστάσεις μέσα στο νερό – γενικώς».
Το σωσίβιο λοιπόν είναι ένα «μέσο» που μας σώζει τη ζωή!… Άλλο τόσο και ο τουρισμός δύναται να μας βοηθήσει να «σώσομε» τη ζωή μας και τη ζωή των δικών μας, όταν μάλιστα δεν υπάρχει άλλος τρόπος επιβίωσης, όπως η βιομηχανία, η γεωργία, η κτηνοτροφία κλπ. κλπ.
Εγώ, ζώντας και μεγαλώνοντας σε ένα μεσαίου μεγέθους νησί, όπως είναι η πατρίδα μου η Χίος, πέρασα δύσκολες καταστάσεις και πεινάσαμε με την πραγματική έννοια του όρου, και κατά αλλά και με το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για πολλούς και διαφόρους λόγους. Το νησί, περιβαλλόμενο από θάλασσα, δεν μπορεί να ζήσει μόνο από αυτήν. Του λείπει η γεωργία (δεν είναι εύφορο), του λείπει η κτηνοτροφία, και βέβαια δεν έχει καθόλου βιομηχανία (οι τεχνίτες του φτιάχνουν ή επισκευάζουν κάποια μικρά σκάφη μόνο).
Εγώ, στα πρώτα χρόνια τα ζωής μου, βοηθούσα τους γείτονές μου τους ψαράδες… για ένα πιάτο ψάρια και αργότερα με έπαιρνε μαζί του ο πατέρας μου στα μεγάλα φορτηγά πλοία που ταξίδευε, προσπαθώντας να με πείσει να ΜΗΝ γίνω ναυτικός, πράγμα που το κατάφερε – κι έγινα γιατρός. Βέβαια σ’αυτά τα χρόνια χρησιμοποίησα… σωσίβιο πολλές φορές, διότι αγαπούσα τη θάλασσα (μεγάλη ιστορία). Αλλά… ξέφυγα από το θέμα μας.
Ζώντας στη Χίο λοιπόν, ως κάτοικοι δεν εκτιμούσαμε τις ομορφιές του τόπου μας. Τις θεωρούσαμε κάτι… φυσιολογικό! Ούτε εκτιμήσαμε ποτέ τη γειτονία μας με τον… ΟΜΗΡΟ και το σχολείο του! Το μνημείο του νεοέλληνα λογοτέχνη, του Γιάννη του Ψυχάρη, μας φαίνεται κάτι… «φυσιολογικό»(!), το βλέπομε κάθε μέρα. Τη Βρύση του Πασά, 30 μέτρα από την Πέτρα του Ομήρου, επίσης! Το Μοναστήρι της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας, με τις ομορφιές του και την ιστορία του, δεν μας προκαλεί εντύπωση πλέον!…
Κι όμως, αγαπητοί Αναγνώστες, τα πιο πάνω αποτελούν την ιστορία μας. Χωρίς ιστορία θα πάψομε να υπάρχομε!…
Επιβεβαίωση: Ενώ γράφω το κείμενο (Ψυχοσάββατο, 11/6/2022) με τα ίδια και τα ίδια, δηλαδή το πόσο αγνοούμε τον ΟΜΗΡΟ, ακούγονται από μέσα οι φωνές των παιδιών μου να με καλούν να δω… Χίο στην ΕΡΤ1. Πράγματι, η εκπομπή ήταν πάρα πολύ ωραία, θαυμάσια θα έλεγα, αλλά ησχολείτο για το… πώς φτιάχνουν τα… σαμάρια των υποζυγίων μας και το πώς μαζεύουν τη μαστίχα (το μαστίχι, αν προτιμάτε) στα Μαστιχοχώρια (Νότια Χίος). Πουθενά Βόρεια Χίος, πουθενά – και πάλι – ΟΜΗΡΟΣ!…
Αγαπητοί Αναγνώστες, μήπως βάζομε τα δάχτυλά μας και βγάζομε τα μάτια μας;`
Τελειώνω βάζοντας μια φωτογραφία από το εξώφυλλο του περιοδικού που βγαίνει στην… «Ομηρούπολη» της Αλάσκας!!! Για σκεφθείτε λίγο: πότε θα… βρέξει μυαλό ο Θεούλης μας μήπως… πέσει και λίγο στη Χίο και αποκτήσομε κι εμείς(;) οι πλέον μορφωμένοι λίγο και βοηθήσομε τον τόπο μας με το… ΣΩΣΙΒΙΟ που φέρει το όνομα ΟΜΗΡΟΣ; Πότε Θεούλη μας;
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Α. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός
Υ.Γ.: (1) Όσον αφορά το «μεταναστευτικό», δυστυχώς δεν τελείωσε. Το βεβαιώνω ως Χιώτης (παρά τις αντίθετες πληροφορίες)!…
(2) Ενώ έχω τελειώσει το κείμενό μου με το πρώτο υστερόγραφο, τελείως συμπτωματικά, ανακαλύπτω στο αρχείο μου ένα κείμενο από κάποιο φύλλο της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ» με ημερομηνία 3/1/2021, ημέρα Κυριακή. Υπογράφεται από τον κ. Τάκη Θεοδωρόπουλο[2], στη στήλη «Διαγωνίως», και έχει τίτλο: «Ο Όμηρος είναι σκουπίδι». Το κείμενο, το οποίο είναι μακροσκελές, δεν είναι δυνατόν να το αντιγράψω ολόκληρο, το διαθέτω όμως σε όποιον ενδιαφέρεται!… Τονίζω πάντως τελειώνοντας, ότι για κάποιους Αμερικανούς (Αλάσκα), ο Όμηρος είναι θησαυρός, όμως για άλλους (Wall Street Journal) είναι σκουπίδι (σ.σ.: !!!).
[1] Δεν γράφω τίτλους, ούτε ότι είμαι φίλος… του ΟΜΗΡΟΥ, γιατί θα καταντήσω… γραφικός!…
[2] Ο κ. Θεοδωρόπουλος (τον οποίο δεν γνωρίζω), απλά αντιγράφει κάποια επιχειρήματα της «ηλίθιας» (όπως την αποκαλεί) Αμερικανίδας, η οποία γράφει: «Να σταματήσουμε να διδάσκουμε όσα κείμενα προβάλουν τον ρατσισμό, τον σεξισμό, τον αντισημιτισμό και άλλες μορφές μίσους».
