Τον αείμνηστο Παναγιώτη Βαρλά τον «έζησα» από κοντά ως φίλος του την τελευταία 50ετία!…
Ήταν ένας απλός άνθρωπος παρά την τεράστια μόρφωσή του! Είχε γεννηθεί στο χωριό Ζυφιά της Χίου στις 8/11/1929 και ήταν παιδί του Χαράλαμπου και της Καλλιρρόης, που ζούσαν διατηρώντας ένα καφεπαντοπωλείο στο χωριό. Είχε 3 αδέλφια, 2 αγόρια και 1 κορίτσι, εκ των οποίων, ο ένας, ο Μακαριστός Μακάριος (Θεολόγος και Οικονομολόγος) έγινε κληρικός, έφτασε στο βαθμό του Αρχιμανδρίτου και ήταν γνωστότατος στη Χίο, συμμετέχοντας στις εορτές και στις πανηγύρεις του τόπου μας!…
Ο αείμνηστος Παναγιώτης παντρεύτηκε την αείμνηστη επίσης Ζωή, με την οποία έζησε 45 χρόνια μαζί. Η Ζωή, μεγάλη επιστήμων επίσης (Χημικός), ήταν και πολύγλωσσος, και έφθασε μέχρι το βαθμό της Διευθύντριας του Γενικού Χημείου του Κράτους και της Αντιπροέδρου του Ανωτάτου Χημικού Συμβουλίου του Κράτους.
Ο γιος τους Μανώλης, επιτυχημένος τραπεζικός με Master στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων, παντρεύτηκε την Αλίντα, και τους χάρισαν ένα κοριτσάκι, τη Λεωνόρα-Ζωή, 15 ετών σήμερα.
Ο Παναγιώτης Βαρλάς, αφού τέλειωσε το Δημοτικό στο χωριό, τέλειωσε και το Γυμνάσιο Αρρένων Χίου με «Άριστα» το 1947, περπατώντας 16 (δεκαέξι!!!) χιλιόμετρα από το χωριό στη Χώρα, ιδιαιτέρως τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής! Ακολούθως πήρε πτυχίο και έκανε διδακτορικό στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς και μετεκπαίδευση με υποτροφία στη “SIEMENS A.E.” της Δυτ. Γερμανίας, σε θέματα «Οργάνωσης και Διοίκησης των Επιχειρήσεων» (δεν αναφέρω λεπτομερώς τις μετεκπαιδεύσεις του). Ήταν γνώστης της Γερμανικής και Αγγλικής γλώσσας.
Ο Παναγιώτης Βαρλάς δίδαξε από το 1960 μέχρι το 1968 ως Επιμελητής της Έδρας της Ψυχοτεχνικής και Οικονομικής Ψυχολογίας στην Ανωτάτη Βιομηχανική (αντικείμενο οι «Ανθρώπινες Σχέσεις»).
Από το 1968 έως το 1974 δεν ηργάσθη στο Δημόσιο (ηργάσθη ως Σύμβουλο Οργάνωσης στον ιδιωτικό τομέα), διότι απολύθηκε από τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Μετά επανήλθε και δίδαξε ως Καθηγητής του ΠΔ407 στον τομέα της «Διοίκησης και Οργάνωσης» στην Έδρα της Οργανωτικής των Εργοστασίων.
Από το 1975 και μετά διδάσκει ως Καθηγητής σε διάφορες Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές, ως Σύμβουλος σε άλλες, και τέλος για κάποιο διάστημα υπήρξε και Ορκωτός Εκτιμητής!…
Στις επιστημονικές του δραστηριότητες πρέπει να συμπεριλάβουμε τη συγγραφή διαφόρων επιστημονικών συγγραμμάτων, μελετών και άρθρων που αφορούν θέματα «Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων», καθώς και Εκτιμητικής.
Υπήρξε Ιδρυτικό Μέλος και πρώτος Πρόεδρος επί 6ετία του Επιστημονικού Σωματείου «Ελληνικό Ινστιτούτο Εκτιμητικής» (ΕΛ.Ι.Ε.). Ήταν μέλος διαφόρων επιστημονικών ενώσεων της Ελλάδος και του εξωτερικού (Ελληνικό Οικονομικό Επιμελητήριο, Ελληνική Εταιρεία Δημοσίων Σχέσεων, Μάρκετινγκ, Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ κ.α.).
Από πλευράς ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ήταν… υπερδραστήριος. Υπήρξε:
Ιδρυτικό Μέλος του Συλλόγου Χίων Σπουδαστών.
Ιδρυτικό Μέλος του Δ.Σ. και επί 3ετία Πρόεδρος του Δ.Σ. της ΟΧΣΑ (Ομοσπονδίας Χιακών Σωματείων Αττικής).
Μέλος και επί 6ετία Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Χιακής Αδελφότητος Αττικοβοιωτίας «Ο ΚΟΡΑΗΣ».
Ιδρυτής και Πρόεδρος επί 15ετία του Συλλόγου Ζυφιανουσίων Αττικής.
Πρόεδρος του Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού (ΕΔΠ) του Πανεπιστημίου Πειραιά (τ. ΑΒΣΠ).
Από το 1983 μέχρι το 2011 Μέλος και κατά διαστήματα Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» Νοσοκομείου Αττικής.
Από το 2011 υπήρξε «άτυπο» Μέλος στο «Λύρειο Ίδρυμα».
Από το 1990-1994 υπήρξε συνεργάτης στο «Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος» στην εκπομπή «Επαγγελματικός Προσανατολισμός», την οποία είχε ο μακαριστός αδελφός του, Αρχιμανδρίτης Μακάριος Βαρλάς.
Ήταν ακόμα Μέλος και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου «Φίλοι του Κάμπου της Χίου», και Μέλος και Αντιπρόεδρος της «Επιτροπής Στήριξης του Πανεπιστημίου του Αιγαίου».
Για τη δραστηριότητά του είχε λάβει τιμητικές διακρίσεις από τον «ΚΟΡΑΗ», το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών, και τέλος από την ΟΧΣΑ!…
Εγώ που τον έζησα επί 50ετία, μπορώ να βεβαιώσω ότι τόσο σεμνοί, εργατικοί και άκακοι άνθρωποι (πλην βέβαια της μορφώσεώς του) σαν τον Παναγιώτη, δεν έχουν περάσει από την ελληνική κοινωνία!
Καλό Ταξίδι Παναγιώτη Βαρλά!
Ίσως ξανασυναντηθούμε αν σου μοιάζω λίγο!
Ο – πάλαι ποτέ – φίλος σου,
Τάσος
