ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΧΙΩΤΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ Αναστασία Κατσικογιάννη - Μπάστα Συγγραφέας - Ποιήτρια

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα

Λίγο πριν τη λήξη του 2019 η Αναστασία Κατσικογιάννη – Μπάστα παρουσίασε την πρώτη της ποιητική δουλειά την: ‘Λόγοι άτακτοι για σώφρονες’ χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η πρώτη της αυτή ποιητική συλλογή αποτελεί ταυτόχρονα και την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα. Και γιατί το λέω αυτό;

Γιατί η Αναστασία διαθέτει μια αξιόλογη εργογραφία με ποικιλία τίτλων, θεμάτων εξειδικευμένων που απαιτούν γνώσεις και πολύ έρευνα όπως η σειρά λευκωμάτων έκδοσης του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος»- Διεθνές Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης-, 6τομο έργο με θεματολογία τους αρχαίους Πολιτισμούς του Αρχιπελάγους του Αιγαίου ,μνημειώδες έργο στην έκδοση του οποίου η Αναστασία είχε την Διεύθυνση και τον Συντονισμό.

Η Αναστασία αποφάσισε μετά από πολυετή παρουσία στα γράμματα, τις εκδόσεις και γενικά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας , αποφάσισε λοιπόν,να κυκλοφορήσει την πρώτη της ποιητική συλλογή.

Αναστασία «Λόγοι άτακτοι για σώφρονες» ο τίτλος της πρώτης σας ποιητικής συλλογής. Είναι ‘σώφρων’ ενέργεια η έκδοση μιας ποιητικής συλλογής στις μη …ποιητικές μέρες που διάγουμε;

– Είναι όντως σώφρων και χρήσιμη η έκδοση μιας ποιητικής συλλογής. Άλλωστε ,όπως είπε ο Sigmund Freud «Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί». Οι ποιητές έχουν φαντασία ,ανησυχίες , ανθρωπιά ,βασανίζονται και δεν πειθαρχούν. Νομίζω ότι στην εποχή μας χρειάζεται ένας επαναστατικός λόγος ,όπως ο ποιητικός ,για να γίνει επανατοποθέτηση των αξιών ,των αρχών του κόσμου μας. Χρειάζεται λόγος άτακτος ,να κινητοποιήσει το ασυνείδητο να γίνει συνειδητό, την αδιαφορία έννοια, το δε βαριέσαι , νοιάζομαι. Χρειάζονται οι φτερούγες του ποιητικού λόγου να σηκώσουν στα φτερά τους την καλοσύνη και να σκεπάσουν την ανθρωπότητα. Αγάπη χρειάζεται, απλωμένα χέρια και ανοιχτές καρδιές.

Προσωπικά κι από την πολυετή γνωριμία μας σας χαρακτηρίζω σαν ένα άτομο ασυμβίβαστο με την σκληρή πραγματικότητα, την φτώχεια, τον πόλεμο, την έκπτωση των αξιών. Ονειροπόλα οραματίστρια του καινούργιου. Αυτό το ‘καινούργιο’ θα έρθει ποτέ Αναστασία; Και πως; Κι αν .. δεν έρθει; Θα συνεχίσετε να είστε ονειροπόλα;

– Συνεχίζω να είμαι αθεράπευτα αισιόδοξη. Η ζωή είναι μία και δεν χαρίζεται στο σκοτάδι … Ένα γεγονός. Θα ‘ρθεί η μέρα που θα φύγεις.Ένα γεγονός είναι και μόνο μια φορά μας χαρίζεται η ζωή , γι’ αυτό πρόσεχε ,λέω …Πρόσεχε να μην βουλιάξεις μέσα στο τίποτα, πρόσεχε να μην τσακιστείς με το καράβι της πραγματικότητας που σου επιβάλλανε, πρόσεχε να μην ξεχάσεις να ζήσεις πριν χαθείς. Να ρισκάρεις, να ‘χεις συνοδοιπόρο το φόβο σου, να ελπίζεις, να έχεις υπομονή και πείσμα, να έχεις πάντα ένα στόχο, ν’ ακολουθείς τα όνειρα σου. Μονάχα εκείνα ξέρουν το δρόμο να σε οδηγήσουν. Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου, να ερωτεύεσαι με πάθος κάθε φορά, να μην αφήνεις τις πληγές του παρελθόντος να σε καθιστούν ανάπηρο στο παρόν, να έχεις γύρω σου ανθρώπους που σ’ αποδέχονται και σ’ αγαπάνε γι’ αυτό που πραγματικά είσαι, να εκτιμάς κάθε πρωινό που ξημερώνει, να δίνεσαι εκεί που αξίζει ,να μην αναλώνεσαι σε τρύπιες αγκαλιές, να χάνεσαι μέσα σε ψιθύρους, να κοιτάζεις γύρω σου και να βλέπεις, να γελάς δυνατά με την ψυχή σου, ν’ ακούς, να μην ξοδεύεις άσκοπα τον χρόνο σου, κάθε στιγμή είναι πολύτιμη, να μην αφήνεις τη μιζέρια και τη θλίψη να σε παρασύρουν στη δίνη τους, να βουτάς μες τα σκοτάδια σου και να βρίσκεις μέσα τους το φως σου, να τα χαρίζεις τα ”σ’ αγαπώ” σου, να λυγίζεις όταν δεν αντέχεις άλλο, να προσπαθείς…Ξανά και ξανά…κι εκεί που νομίζεις ότι δεν αντέχεις άλλο κι έχεις φτάσει στο ζενίθ, να θυμάσαι ότι αντέχεις άλλο τόσο κι ακόμα περισσότερο…Κρύβεις μέσα σου δύναμη που ούτε εσύ ο ίδιος δεν ξέρεις πως κατέχεις. Να ’χεις πάντα το κεφάλι σου στραμμένο προς τ’ αστέρια…Ακολούθησε τα…Εκείνα ξέρουν το δρόμο… αυτή είναι η προτροπή μου στους ανθρώπους

-Έχω μελετήσει για τις δράσεις σας στον εθελοντισμό και μάλιστα ότι έχετε αποσπάσει και βραβεία από την ΕΕ γι αυτές τις δράσεις. Εθελοντισμός-ανθρωπισμός. Άτομο λοιπόν με ανθρωπιστικές αξίες αυτό ακριβώς που πρέπει να χαρακτηρίζει έναν ποιητή. Υλισμός κι ατομικισμός τα κυρίαρχα της εποχής μας. Τι λέτε, η ποίηση θα βγει νικήτρια από αυτή τη μάχη;

– Πιστεύω στην ποίηση που γεννάει την ελπίδα .Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουμε γεννηθεί όχι μόνο για να ζήσουμε αλλά για να απολαύσουμε την εμπειρία της ζωής. Αλλά συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι δεν απολαμβάνουν την εμπειρία της ζωής αλλά την εμπειρία του πώς μπορείς να μην ζήσεις. Την εμπειρία του πώς θα γεμίσεις τη ζωή σου από υποχρεώσεις και δεν θα έχεις χρόνο να βιώσεις όλα αυτά που αξίζεις. Την ίδια στιγμή αναρωτιέμαι πως μπορούν οι άνθρωποι να συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο από αυτό που ξέρουν, έστω και υποσυνείδητα, ότι αξίζουν να ζήσουν; Έχεις νιώσει ότι κάτι δεν πάει καλά αλλά είτε δεν ξέρεις τι είναι είτε δεν ξέρεις πως να το αλλάξεις; Έχεις πιάσει τον εαυτό σου, να σου λες και να σε πιστεύεις, ότι ο κάθε άνθρωπος απλώνει τα χέρια του μέχρι εκεί που φτάνει; Γιατί πίστεψες αυτούς που στο είπαν και δεν άφησες τον εαυτό σου να σκεφτεί ότι μπορεί να μην φτάνει το χέρι σου αλλά έχεις και δύο πόδια που μπορείς να κάνεις όσα βήματα θέλεις μπροστά ώστε να φτάσει το χέρι σου εκεί που θέλεις; Και αυτό που εννοώ είναι ότι όλα είναι θέμα οπτικής. Αλλά η οπτική που έχεις για τη ζωή εξαρτάται από τις γνώσεις σου και το βαθμό της εκπαίδευσης σου. Η ζωή είναι ένα υπέροχο παιχνίδι, τουλάχιστον για εμένα και όσους θέλουμε να είναι ευτυχισμένοι. Το όραμα και η ποίηση θα σου δώσουν δύναμη, κατεύθυνση, έμπνευση και ενθουσιασμό. Το όραμα θα σε βάλει σε μια κατάσταση που θα μειώσει στο μέγιστο δυνατό την φαινομενική δυσκολία των συνθηκών. Τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχουμε είναι ,αυτοπεποίθηση , κοινωνικότητα ,γνώσεις , δεξιότητες και αγάπη .Η αγάπη είναι το μόνο συναίσθημα που υπάρχει στο σύμπαν. Όλα τα άλλα συναισθήματα είναι υποπροϊόντα της ψευδαίσθησης του μυαλού μας. Όταν υπάρχει έλλειψη αγάπης θα συναντήσεις το φόβο, το θυμό, τη λύπη, τις ενοχές κ.α. Έτσι έχουμε το τρόπαιο να συνεχίσουμε την ζωή μας χωρίς να ξεπουλήσουμε τίποτε και να είμαστε περήφανοι για ότι καταφέρνουμε. Και αυτή η περηφάνια γεννάει την ποίηση και το αντίστροφο.

Πολυετής η συναναστροφή σας με λογοτέχνες, γενικά με τα γράμματα Αναστασία . Επομένως ,μας δίνετε μια σύντομη εικόνα της κίνησης γύρω από το χώρο της λογοτεχνίας;

– Νομίζω ότι μετά από μια άνυδρη εποχή ,γεννιέται πάλι η λογοτεχνία η ποίηση ,η ελπίδα ,ο νέος λόγος . Πάντα οι ποιητές περιμένουν την άνοιξη. Και η άνοιξη έρχεται μετά το σκοτάδι και την ευτέλεια. Ο λόγος ,οι Τέχνες ,οι συγγραφείς μέσα από μια δύσκολη κύηση γεννούν την νέα εποχή ,γεννούν την χαρά , την δοτικότητα, με πλεύσεις δύσκολες. Όσο πιο δύσκολο το ταξίδι , τόσο πιο λαμπρός ο προορισμός . Νομίζω ότι ζούμε σε μια εποχή που γεννά αριστουργήματα μέσα από τις δυσκολίες και το φως του ανθρώπου θα φέρει μια νέα αναγέννηση στο βιβλίο και την λογοτεχνία.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΣΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Ένα άτιτλο ποίημα της συλλογής.

Πάντα ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο,
και με ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
οι άνθρωποι δεν κατάφεραν να γράψουν
μια καινούργια και όμορφη ζωή,
καλύτερες και ζωγραφιστές σελίδες
στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Γίναν τα ιδανικά μας σανίδες από
απομεινάρια παλιών σκαριών που ταξιδεύουν
σε σκοτεινά νερά και αφήνουν σινιάλα.

Αλλά η γη, τι όμορφα μυρίζει!
Τα λουλούδια που βρίσκουν τη δύναμη να ανθούν…

Χορδές της ζωής που τις παίζουμε με τα δάχτυλά μας
και αντηχεί το χάος και το άπειρο μαζί.

Θα αποδοθεί δικαιοσύνη σε αυτή τη γη;
Συνηγορούν τα άστρα για την ανθρωπότητα;
Aς δώσουμε τα χέρια.
Πάλι τα άγρια λουλούδια
που τα φυσάει ο άνεμος,
μας εγκαλούν για τη ζωή!

Καρφώνουμε τις λέξεις μας και απλώνουμε τα χέρια.
Δεν αφοπλίσαμε την ποίηση.

………..

Λαμπρή εκδήλωση- παρουσίαση της συλλογής της λογοτέχνιδας θα πραγματοποιηθεί στις 9 του Μαρτίου και στις 19.00 στο Ίδρυμα Τσάκος στο Π.Φάληρο.

Στη Χίο μας; Ίσως η Αναστασία να προχωρήσει και σε παρουσίαση της συλλογής της στο νησί στο προσεχές μέλλον.

Λόγοι άτακτοι

για σώφρονες