Η Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε για να αναδείξει το ρόλο των γυναικών στην διαμόρφωση της ιστορίας και για να θυμίζει πως ασχέτως των όσων βημάτων έχουν ήδη γίνει στην (αυτονόητη) κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, είναι ακόμη πολλά που πρέπει να ακολουθήσουν.
Οι γυναίκες πλήττονται δυσανάλογα, από τις πολιτικές εργασιακής ανασφάλειας που εφαρμόζονται. Η όξυνση των προβλημάτων, που επέφεραν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές στις εργασιακές σχέσεις, έχουν σοβαρές επιπτώσεις σε βάρος των γυναικών και μάλιστα , συνδέονται, σε πολλές περιπτώσεις, με την εγκυμοσύνη και την μητρότητα. Οι έγκυες εργαζόμενες, ή εργαζόμενες που μόλις έχουν επιστρέψει από άδεια μητρότητας, «παραγκωνίζονται», ή «υποβαθμίζονται» εργασιακά και όλο και συχνότερα, «σπρώχνονται» σε εκ περιτροπής απασχόληση, με αντίστοιχη μείωση αποδοχών.
Συχνά η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται ως πρόφαση και μοχλός πίεσης από τους εργοδότες, ιδιαίτερα απέναντι στις γυναίκες εργαζόμενες, για καταπάτηση ωραρίου, αλλαγή μορφής εργασίας και (δυστυχώς με αυξητική τάση) για σεξουαλική παρενόχληση.
Με τις όποιες κοινωνικές δομές, που έχουν απομείνει, να καταργούνται, να υποβαθμίζονται, ή να μην επαρκούν (βρεφονηπιακοί σταθμοί, ολοήμερα σχολεία), οι γυναίκες αναγκάζονται να αναπληρώσουν το κοινωνικό κράτος, με διπλά και τριπλά ωράρια, φροντίζοντας παιδιά , ηλικιωμένους, αρρώστους, αποκλεισμένες στο σπίτι.
Έτσι, αντί η προσπάθεια για έξοδο από την κρίση, να οδηγήσει στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων όλου του δυναμικού της χώρας, ανδρών και γυναικών, τα συντηρητικά στερεότυπα έρχονται στο προσκήνιο, πιο έντονα και οδηγούν σε αποκλεισμούς. Οι πολιτικές αυτές, οξύνουν τις πατριαρχικές αντιλήψεις και οδηγούν σε έξαρση των φαινομένων βίας κατά των γυναικών και ιδιαίτερα της ενδοοικογενειακής βίας. Συμμετέχοντας ενεργά στους Συλλόγους και τα σωματεία μας, μπορούμε να ελπίζουμε πως δεν θα αντιμετωπίζουμε απλώς, αλλά θα έχουμε λόγο σε όσα μας αφορούν. Αντλώντας δύναμη από την μέχρι τώρα πορεία μας και από ό, τι έχουμε καταφέρει, με σκληρές προσπάθειες, συσπειρωμένες γύρω από τα συνδικάτα μας.
Ως Εργατικό Κέντρο Χίου, πιστεύουμε βαθειά, πως η ελπίδα μιας νέας άλλης πολιτικής στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, περνάει μέσα από τη συλλογικά οργανωμένη δράση που στηρίζεται σε συνειδητοποιημένους και ενεργούς πολίτες. Πιστεύουμε βαθειά, πως η συμμετοχή όλων μας και κυρίως των νέων γυναικών, θα δώσει ώθηση σ’ αυτή την προσπάθεια, με φρέσκιες ιδέες και νεανική ορμή, που τόσο έχουμε ανάγκη.
Οι γυναίκες ξέρουμε καλά, πως τα δικαιώματα μας, δεν χωράνε στο γκρίζο παρόν της κρίσης που βιώνουμε.
