Το σημερινό μου κείμενο έχει διττή σημασία μεταξύ των παιδικών αναμνήσεων και την περιρρέουσα παγκόσμια πολιτική ατμόσφαιρα που επικρατεί.
Μια φωτογραφία και ένα σκίτσο μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον και το ερέθισμα στο μυαλό και την φαντασία μου να οργιάζει με γεγονότα που συνέβησαν ανά την υφήλιο με την αναμπουμπούλα για την κατάλυση της μεγαλύτερης Δημοκρατίας του κόσμου.
Συγκεκριμένα βλέποντας στο σκίτσο… φωτογραφία αγκαλιά δύο τρελούς φοβισμένους και να τρέμουν έχοντας απέναντι τους τον γίγαντα με το λουρί στο χέρι και στο μπράτσο την Ελληνική σημαία, μου ήρθε στην σκέψη μου ένα από τα παιχνίδια της δεκαετίας του 1950 που παίζαμε στο χωριό μου την Καλλιμασιά της Χίου και όχι μόνο εμείς αλλά όλη η γενιά μας.
Αφού γράψω σωρεία από τα παιχνίδια θα περιγράψω τον τρόπο που παίζαμε το παιχνίδι του τίτλου” Τρείς και το λουρί της μάνας ” Α μπε μπα μπλόν, Σχοινάκι, Κουτσό Ανέβηκα στην λιρδινιά μπιρδινιά, Πεντόβολα ή Πεντόπετρες, Περνάει περνάει η μέλισσα, Μια δεκάρα η Βιολέτα τσιγκολέτα, Ένα λεπτό κρεμμύδι γκέο βαγκέο , Δεν περνάς κυρά Μαρία δεν περνάς, Τυφλόμυγα, Πινακωτή-πινακωτή από τ’ αλλο μου τ αυτί, Μπίζ , Κρυφτό, Κυνηγητό, Κολοκυθιά, Καραγκιόζης, Γύρω γύρω όλοι, Κορώνα- γράμματα, Γλιγλί, τσέρκι, πετροπόλεμος, κλέφτες κι αστυνόμοι, Αμάδες, Λέκο, μπίλιες, σβούρα ή ασγαβάδα ,Αραϊ μπουραεί, μπακίρες, Τσίτο, τενεκεδάκια, Μακριά γαϊδούρα και φυσικά μπάλα φτιαγμένη από κάλτσα και μέσα γέμισμα με άχυρο ή κουρέλια.
Αυτά ήταν τα παιχνίδια της γενιάς μας.
Είμαστε μια γενιά που σέβονταν τις αξίες! Ήταν φτωχά και ξέγνοιαστα χρόνια και υπήρχε γέλιο και χαρά και πολύ ζεστασιά.
Μια γενιά που πήγαινε με τα πόδια στο σχολείο και πολλές φορές χωρίς παπούτσια.
Μια γενιά που δεν είχε χρήματα για ιδιαίτερα μαθήματα.
Μια γενιά που ντρεπόταν να κάθεται στο κάθισμα στο λεωφορείο δίπλα σ’ ένα όρθιο γέροντα.
Μια γενιά που έπινε νερό από το λάστιχο του γείτονα! Μια γενιά που έπαιζε στις αλάνες και στις γειτονιές.
Εκεί παίζαμε και το “τρείς και το λουρί της μάνας ” είμαστε συνήθως αγόρια σπανίως συμμετείχε κορίτσι και καθόμαστε σε ένα κύκλο γύρω γύρω και στην μέση ο μεγαλύτερος που ήταν η μάνα και είχε ένα λουρί ή σχοινί ή φακαρόλλα ή ζώνη και σχημάτιζε ένα αντικείμενο ή φρούτο και όποιο παιδί έβρισκε τί ήταν έπαιρνε το λουρί και κυνηγούσε όλα τα παιδιά και όποιο προλάβαινε έτρωγε στην πλάτη με το λουρί και συνέχεια ο αρχηγός που ήταν η μάνα έλεγε το τρεις και το λουρί της μάνας μέχρι να πει το “τρείς και το λουρί της μάπας ή (φάπας) οπότε έπρεπε αυτός με το λουρί στο χέρι να το πάει γρήγορα στην μάνα γιατί εάν τον προλάβαιναν τα άλλα παιδιά του έδιναν φάπες και σφαλιάρες μέχρι να το παραδώσει!
Αυτές τις σφαλιάρες και μάλιστα με το λουρί ή το στελιάρι ή με βρεγμένη σανίδα σκέφτομαι ότι πρέπει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα των ημερών να αρπάξουν και άρπαξαν κατακέφαλα οι δύο άσπονδοι φίλοι της τρέλας της λυκοφιλίας και του παραλόγου με τις βίαιες πολιτικές συμπεριφορές και ενέργειες με τις δικτατορικές πράξεις και την προσπάθεια να καταλύσουν την δημοκρατία και μάλιστα με τέσσερις νεκρούς συμπολίτες τους ο ένας με το περουκίνι στην κεφαλή του και με την φυλάκιση χιλιάδων υπηκόους του ο Σουλτάνος.
Δυστυχώς οι καιροί και οι εποχές έχουν αλλάξει και οι αξίες της ζωής του ανθρώπου έχει χάσει το νόημα και την ουσία της λέξης.
Αυτό που μετράει για τους δικτάτορες είναι η εξουσία και η πίστη τους στον Θεό ΜΑΜΩΝΑ δηλαδή το χρήμα και το Dollar!
Πιστεύω ότι η κόλαση και ο Παράδεισος είν’ εδώ και ότι όλα εδώ πληρώνονται με την ξεφτίλα διεθνώς και την καταδίκη τους ίσως και την φυλάκιση τους για εσχάτη προδοσία εναντίον της πατρίδας τους και της Δημοκρατίας.
Ο ολοκληρωτισμός στην σημερινή συγκυρία και εποχή δεν είναι δυνατόν να επικρατήσει σε κανένα λαό της υφηλίου και όπου αν υπάρχει σύντομα θα ανατραπεί.
Πιστεύω ότι οι ηθικές αξίες και η αξιοπρέπεια πρέπει να επανέλθουν στην ζωή του σύγχρονου κόσμου για να υπάρχει ειρήνη και ασφάλεια σ’όλο τον κόσμο.
Καλό ξημέρωμα με τις γλυκές παιδικές αναμνήσεις μας!
Χίος, 8 Ιανουαρίου 2021
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
