Απόσπασμα του ποιήματος της Αγγελικής Γιαννέλου <Ο Παιδικός μου Φίλος>.
Τίτλος: <Ο Παιδικός μου Φίλος>.
Ο παιδικός μου φίλος γέρασε.
Τα μάτια του, κρυφή πηγούλα όλο θάρση,
π’ ανάβλυζαν τ’ Αύριο,
τα χέρια, που το ‘μέρευαν μ’ ορμή,
μ΄ ορμή, που χύνονταν στις ίνες τών γενεών,
μ΄ ορμή, που χύνονταν, ώς να πιστέψουν
Στη ρίζα τού λόφου, με τ΄ αγέραστα πεύκα τού Χτες,
τα κυπαρίσσια τού Αύριο
και τον μικρό, παντοτινό σταυρό
Στο δρόμο, που ‘ζωνε σφιχτά τον ανήφορο
– σαν φίδι, που ξέρει να παραμονεύει
τον πιο άπιαστο και να τον τιθασεύει πόθο
Οι καταρράχτες, τα νερά, τα γκρίζ’ αηδόνια
στις Λαμπρές,
που ρίζωσαν ΄κει που χτυπάει η ανάσα
Οι ιτιές, π’ ανθίζανε τριακόσιες τρεις φορές στην ποταμιά
και πέλαο φόρτωναν τα μάτια
Οι ασπρισμένοι βράχοι τών νερότοπων,
καταφύγιο ενυδρίδων κι Ονείρων
Η ξένη κιθάρα
Ο δικός μας ανήφορος
Πώς τα χάσαμε
Ο παιδικός μου φίλος
Δεν γυρίζουν πίσω τα μάτια του
Tα μάτια του – μυλόπετρες, π’ αλέθανε τον κόσμο –
σκοντάφτουν αλέθοντας τα Γιατί
Δεν ριγούν οι αυγές την αυγή – αργεί να ξημερώσει
Οι μικρές αύρες χαμήλωσαν και η σιωπή
τόσα σηκώνει σμιξίματα, τόσες φωνές τών ουρανών,
που’ χαμε πάρει – άοπλοι – στο κατόπι
Ανάσες
Γαλήνεψε πολύ η καταιγίδα, που ‘χε στα μάτια
Τώρα, στο μέτωπό του τα πουλιά
ψάχνουν για τις παλιές γραφές, για τους στίχους,
για τις ώρες τις ακριβές, που κράταγαν τη νύχτα αγκαλιά
και τής ορκίζονταν τον κόσμο
Στη ρίζα τού λόφου, με τ’ αγέραστα τα πεύκα,
με τ’ αγριοπερίστερα και τον μικρό σταυρό
Με το αντικρυνό παρτέρι τής Λησμονιάς,
που δεν ξεχάστηκε – επιμένει
Ακόμα βάφει στα μαβιά τών ζουμπουλιών την προίκα
Με τη σφραγίδα τών μύρων, την ανεξίτηλη
– στη Μνήμη
Το κάστρο, με τις κιτρινισμένες πέτρες
Την γκρεμισμένη πολεμίστρα
Την αγκαθομάνα, στο πρώτο σκαλί
Το βλέμμα τού Χρόνου στη γωνία – μπροστά μου
Ο παιδικός μου φίλος
Γέρασε.
Αγγελική Γιαννέλου.
Συλλογή:”σκεύη κεραμέως” / Δωδώνη 1997 (Απόσπασμα).
…………………………………………………………
Ευχαριστώ θερμά την εκλεκτή ποιήτρια Αγγελική Γιαννέλου για την άδεια δημοσίευσης του αποσπάσματος του εξαιρετικού αυτού ποιήματος της.
Εκπαιδευτικός της Μέσης Εκπαιδεύσεως η κ. Γιαννέλου ασχολείται με την ποίηση από νεαρή ηλικία , είναι πολυβραβευμένη για την ποίηση της- επάξια , το τονίζω αυτό-, και οι ποιητικές της συλλογές διακρίνονται για την ποιότητα τους.
Μελετώντας την ποίηση της, ανθρωποκεντρική, θρησκευτική, κι όλη την ευρεία γκάμα που καλύπτει ένα μένει στον έμπειρο αναγνώστη της τέχνης της ποίησης. Το προσωπικό στυλ γραφής της ποιήτριας τόσο ξεχωριστό που σαφώς της δίνει μια από τις πρώτες θέσεις στην σύγχρονη γυναικεία ποίηση.
Το παρουσιαζόμενο απόσπασμα ποιήματος της δεν σας κρύβω ότι μου προκάλεσε βαθιά συγκίνηση.
Συγχαρητήρια κυρία Γιαννέλου. Ευχαριστώ θερμά για την συμμετοχή σας στην στήλη.
Η Αγγελική Γιαννέλου είναι μέλος ΕΕΛ.
Πίνακας ζωγραφικής: Βασίλης Κοζανίδης.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
