Γράφει η Αγγελική Αναστ. Τριπολίτη
Μια κυρία στεκόταν όρθια έξω από έναν μεγάλο φούρνο στην Κηφισιά. Ήταν ντυμένη απλά, αλλά καλόγουστα και φαινόταν σαν να περίμενε κάποιον. Προσπερνώντας την άκουσα να μου ψιθυρίζει: «Συγγνώμη, πεινάμε»!!! Σταμάτησα κατάπληκτη, βέβαιη πως δεν είχα ακούσει καλά!!! Όμως η κυρία, με χαμηλωμένο βλέμμα, επανέλαβε τη φράση…
Μπήκα βιαστική στο φούρνο, αγόρασα, έκανα ψιλά και φεύγοντας της έβαλα στο χέρι ένα μικρό χαρτονόμισμα!!! Δεν μου πήγε η ψυχή να δώσω κέρμα… Πρόσεξα το χέρι!!! Ήταν περιποιημένο!!! Το ψιθυριστό «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» σχεδόν ΔΕΝ ακούστηκε…
Το συναπάντημα αυτό με συγκλόνισε, σα γροθιά στο στομάχι!!! Σίγουρα κάθε φτώχεια είναι οδυνηρή, αλλά η φτώχεια του νεόπτωχου αξιοπρεπούς αστού, είναι πιο ΣΚΛΗΡΗ!!! ΔΕΝ έχει μάθει στην ΕΝΔΕΙΑ, ζούσε ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ και ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΑ ΧΑΝΕΙ ΟΛΑ!!! Ο Άλλος που ζει χρόνια στη φτώχεια έχει ξεδιπλώσει στρατηγικές και άμυνες, τις οποίες ο νεόπτωχος δεν υποψιάζεται καν…
Μέχρι αυτό το σημείο το βρήκα γραμμένο από τον Νίκο Δήμου, από τη φίλη μου στο FB, Κατερίνα Τσεσμετζή.
Όταν το διάβασα αυτό, το μυαλό μου πήγε στον ΞΕΝΩΝΑ που έμεινα 6 χρόνια, λόγω οικογενειακών προβλημάτων!!! Οι κολλητές μου ΗΤΑΝ ΑΣΤΕΓΕΣ, οι περισσότερες από ενδοοικογενειακή βία, που επιβίωναν με το επίδομα της Πρόνοιας, και φυσικά αυτό μου κατέστρεφε την αισθητική μου (αφού αλλιώς είχα συνηθίσει εγώ στα ΒΠ) και μου ράγιζε φυσικά την ψυχή μου, γιατί ακούγεται εγωϊστικό μεν, αλλά φοβόμουν μην καταλήξω κι εγώ στην κατάστασή τους!!!
Εν τω μεταξύ, παρατηρούσα και την αντίδρασή τους, αφού βρισκόταν μεταξύ τους ένα πλουσιοκόριτσο… Με κοιτούσαν με μισό μάτι και αναρωτιόντουσαν, τι δουλειά είχα εγώ ανάμεσά τους, βλέποντας τα faux bijoux των 5 ευρώ από τα κινέζικα (που φάνταζαν σαν ατόφιο χρυσάφι επάνω μου, αφού κι εγώ με την Πρόνοια ψώνιζα κι εκεί μέσα δεν πληρώναμε τίποτα, παρά μόνο δίναμε 20 ευρώ την εβδομάδα, που ήταν παράνομο αυτό για το Κράτος και τώρα ρουφιανεύω…), και τα ποιοτικά μου ρούχα. Μία μάλιστα, μία φορά μου επιτέθηκε να με βγάλει από τη μέση, από κακία και από ζήλεια!!!
Βέβαια κι εγώ τις καταλάβαινα, γι’αυτό προσπαθούσα να φοράω κι εγώ μεταχειρισμένα ρούχα των 5 ευρώ από τη γειτονιά και να τις βοηθάω γενικά οικονομικά, έστω και μοιράζοντας τσιγάρα γιατί είχαν αρρωστημένο φιλότιμο και αξιοπρέπεια και δεν καταδεχόντουσαν τίποτα!!! Και μία φορά έκανα ένα πείραμα… Βρήκα στα σκουπίδια ένα σκισμένο μπουφάν, το έπλυνα, το απολύμανα και λόγω COVID, και πήγα κι έκατσα σ’ένα σουβλατζίδικο, χωρίς bijoux [ό,τι είχε κάνει δηλαδή ο Richard Gere στη Νέα Υόρκη (αν και ο έρωτας, ο βήχας και το χρήμα δεν κρύβονται…)], και παρατήρησα ότι αν ήμουν και μελαχρινή με κοντό μαλλί ή έστω με ένα καπέλο, κανείς δεν θα μου έδινε την παραμικρή σημασία και θα περνούσα εντελώς απαρατήρητη, σαν φάντασμα (κι αυτό επιδίωκα κιόλας), στην πιο εγκληματική και επικίνδυνη περιοχή που έμενα τότε (στην Αχαρνών), και φυσικά χωρίς καμία περιποίηση, ούτε lip gloss, ούτε τίποτα!!!
O Richard Gere δήλωσε μια φορά σε μια συνέντευξή του: «Μεταμφιεσμένος ως άστεγος στη Νέα Υόρκη, ΚΑΝΕΙΣ δεν με πρόσεξε!!! Θα μπορούσα να αισθανθώ αυτήν την ΕΜΠΕΙΡΙΑ… Οι άνθρωποι με προσπέρασαν και με κοίταξαν ΜΕ ΝΤΡΟΠΗ μέσα στην “ατυχία μου”» (και το βάζω σε εισαγωγικά γιατί ΔΕΝ είναι πραγματικά άτυχος, είναι STAR)! Και συνεχίζω: «Μόνο μια κυρία είχε την καλοσύνη να μου δώσει φαγητό! Ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ! Συχνά ξεχνάμε πόσο ευλογημένοι είμαστε! Σίγουρα δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το αύριο, γι’αυτό θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερη κατανόηση και συμπόνια, και αν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη, να βοηθήσουμε με όλη μας την καρδιά! Γι’αυτό, αφού τελείωσα, αποφάσισα να περπατήσω και να δώσω φαγητό σε κάθε άστεγο που είδα! Έκλαιγαν και ήταν πολύ ευγνώμονες! Όπως είπε ο και Mahatma Ghandi: “Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο”»!!!
Έτσι συμπεριφέρεται και ο Keanu Reeves, αφού έχασε τη σύντροφό του που κυοφορούσε το τέκνο του (κι αυτό μαζί φυσικά), του γυάλισε το μάτι μετά (Παρθενάκια όλοι και όλες στο ζώδιο, κι εγώ, και ο Richard Gere, και ο Keanu Reeves που κάνει κολλητή παρέα με αστέγους και άστεγες, κι εγώ κάνω και με εφοπλιστές)!!!
Παιδιά, μην είστε επιπόλαιοι… Μη βιάζεστε να βγάζετε συμπεράσματα! ΜΗΝ κρίνετε μόνο από την εμφάνιση! Κάντε υπομονή! Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, κι ας υπάρχει και η παροιμία «το γοργόν και χάριν έχει»!…
Στο κάτω-κάτω της γραφής: «Το μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης δεν είναι απλώς να μένουμε ζωντανοί, αλλά να βρούμε ένα λόγο για να ζούμε», όπως είπε χαρακτηριστικά ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι στο μυθιστόρημά του «Αδελφοί Καραμαζώφ»!
Κι εγώ, ανακάλυψα επιτέλους το λόγο ύπαρξής μου… Να βοηθάω, αν μπορώ, όσο μπορώ και όπου μπορώ!… («όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;» – Δημήτρης Λιαντίνης).
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!!
Αγγελική Α. Τριπολίτου
Υ.Γ.: (1) Παιδιά, καλό θα ήταν να μη φορτώνουμε τους άλλους με τα προβλήματά μας, ιδίως αυτούς που εμπιστευόμεθα περισσότερο, γιατί δεν θα μας αντέξουν, θα μας πετάξουν και θα μας αποτελειώσουν, και το γράφω αυτό πρωτίστως για μένα, γι’αυτό ας βγάζουμε τον πόνο μας, το θυμό μας και το άγχος μας σε ειδικούς, και σε κείμενα, και γενικά να βρούμε τρόπους και hobby να ξελαμπικάρουμε, για να ζήσουμε και λίγο παραπάνω, και ίσως και καλά… (2) Το DNA να είμαι ΨΥΧΟΠΟΝΙΑΡΑ και να θέλω να βοηθάω τους Αστέγους και τα ΑΜΕΑ, το κληρονόμησα απ’τον Σκορπιό ΜΠΑΜΠΑ μου που είναι έτσι, επειδή οι Σκορπιοί είναι ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΙ και ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΟΙ (και ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ) και ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ εύκολα, γιατί είναι ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ συναισθηματικοί και έχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ (ποσοτικό) ΕΝΤΟΝΗ ενσυναίσθηση και πονάει και με το παραμικρό, η ψυχούλα τους…
