ΕΝΑ ΠΤΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ Γράφει ο Αναστ. Τριπολίτης, Ιατρός

Όχι δεν ζήλεψα τη δόξα της Αγκάθα Κρίστι, ούτε βέβαια του Σέρλοκ Χολμς, αλλά διαβάστε παρακάτω για να με καταλάβετε.

Τέλος Σεπτεμβρίου λοιπόν κι ασχολούμαι με την πισίνα που έχω στο οικόπεδό μου, αδειάζοντάς την. Την πισίνα την έκανα προ 50ετίας, περίπου, τελείως τυχαίως. Φτιάχνοντας το σπίτι μου περίσσεψε κάποιο τσιμέντο το οποίο ήταν ήδη πληρωμένο. Επειδή λοιπόν στο νησί (Χίος) βλέπω θάλασσα (έχω τον Τσεσμέ – Κρήνη – απέναντί μου), σκέφθηκα να βλέπω λίγο νερό κι εδώ, δεδομένου μάλιστα του γεγονότος ότι έχω άφθονο και δωρεάν νερό από το πηγάδι που προϋπήρχε στο κτήμα που έκτισα το σπίτι μου. Η πισίνα βέβαια και έξοδα έχει (χημικά, αντλία να «ανακατεύει» το νερό κλπ. κλπ.), και κόπο (κάποιος πρέπει να ανακατεύεται με τον… καλλωπισμό της). Τέλος πάντων, επί κάμποσες δεκαετίες ασχολούμαι με αυτό το σπορ, με ανταπόδοση τα μπάνια που κάνω εγώ και η οικογένειά μου!…

Είναι λοιπόν τέλος Σεπτεμβρίου και με ανάμικτα συναισθήματα άδειαζα την πισίνα, όταν ξαφνικά βλέπω κάτι να επιπλέει, κάτι σαν με­γάλη κουκουνάρα. Πράγματι στην κεφαλή της πισίνας υπάρχει ένας πελώριος πεύκος ύψος 40-50 μέτρων[1], από τον οποίο πέφτουν τακτικά κουκουνάρες. Αυτή η «κουκουνάρα» όμως και μεγάλη και παράξενη ήταν! Με το κο­ντάρι λοιπόν που καθαρίζω το βυθό, την τράβηξα κοντά μου και διαπί­στωσα ότι ήταν ένα… πτώμα, και τι πτώμα, ένα πτώμα μικροσκοπικού… σκαντζόχοιρου! Πράγματι, αφού τον περιεργάστηκα, τον φωτογράφισα βάζοντας δίπλα του για σύγκριση ένα στυλό Bic!

Αναφέροντας το γεγονός στη γυναίκα μου, μου υπενθύμισε ότι προ ετών είχα… σώσει, είχα δηλαδή βγάλει ζωντανό από την πισίνα έναν μεγαλύτερο σκαντζόχοιρο. Και διερωτώμαι, αγαπητοί Αναγνώστες: ζω σε κεντρικό (σχετικά) μέρος, με πολυκατοικίες γύρω-γύρω, πού βρίσκονται τα ζώα της άγριας φύσης; Διαβάζω στο Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη (σελ. 928): «Σκαντζόχοιρος: μικρό εντομοφάγο θηλαστικό (!!! τα θαυμαστικά δικά μου), με βελόνες στη ράχη αντί για τρίχωμα!…». Και βέβαια, προ 50ετίας που είχα… κοτέτσι ήλθαν αλεπούδες και μου έπνιξαν τα κοτόπουλα! Τώρα όμως… διάγομεν το… 2021!

 

Αγαπητοί Αναγνώστες,

Διαβάζοντας για την «ημέρα των ζώων» και βλέποντας εκατοντάδες σκυλιά (μετά συνοδού) καθημερινά στους δρόμους (Μαρούσι και Χαλάνδρι), σκέπτομαι ότι αν αφιερώναμε 1 ώρα την ημέρα για κάποιον συνάνθρωπό μας, η κοινωνία δεν θα ήταν έτσι.

Ζώντας στα νοσοκομεία, λόγω επαγγέλματος, γνωρίζω πολύ καλά, ότι σε πολλούς ασθενείς δεν λείπει το πιάτο το φαγητό, λείπει η στοργή, λείπει η ανθρώπινη παρουσία ενός συγγενούς, ή ενός φίλου! Κάντε μια βόλτα στα νοσοκομεία και θα διαπιστώσετε ότι αυτά που γράφω δεν είναι λόγια του αέρα!

Αλλά… ξεστράτισα και πάλι. Το μικρό πτώμα που μάζεψα από την πισίνα, προσπάθησα να το ταριχεύσω, δεν είμαι όμως σίγουρος αν τα κατάφερα!…

Όταν έχω νέα, θα… επιστρέψω. Προς το παρόν σας χαιρετώ με το «αγαπάτε αλλήλους», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγαπάμε και τα ζώα!

 

 

Με εκτίμηση,

Αναστ. Ι. Τριπολίτης

Ιατρός

[1]     Όταν τον φύτεψα μερικές 10ετίες πριν, ήταν  περίπου  1-1,5 μέτρο!…

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.