Όσοι με γνωρίζουν σωστά (από κοντά) γνωρίζουν ότι λέω «τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη». Όπως γνωρίζουν επίσης ότι έχω αλλεργία στην πολιτική και τους πολιτικούς εν γένει! Αυτό βέβαια δεν με εμπόδισε στο παρελθόν να αναφερθώ με κολακευτικά λόγια για τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά, Υπουργό Υγείας επί ΠΑΣΟΚ, ο οποίος με ικανούς συνεργάτες (Μανώλης Σκουλάκης, Ελπίδα Τσουρή κ.α.) κατόρθωσε σε δύσκολα χρόνια να φέρει εις πέρας αυτό που με δύο φράσεις αναφέρεται ως «Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση». Με αυτόν τον επιστημονικό όρο εννοούμε τη μεταφορά των (περισσοτέρων) ψυχασθενών από τα κλειστά Νοσοκομεία στην ανοικτή Κοινότητα (Ξενώνες, προστατευόμενα διαμερίσματα κλπ. κλπ.). Εγώ λοιπόν και οι συνεργάτες μου, παρά το γεγονός ότι δεν ανήκαμε στο ΠΑΣΟΚ, τα «βρήκαμε» με τον αείμνηστο Γεννηματά και το επιτελείο του, και κάναμε «πράγματα και θαύματα». Ανανεώσαμε την κτιριακή υποδομή μας, «εντός των τειχών», και φτιάξαμε[1] (αγοράσαμε ή ενοικιάσαμε) αρκετές εξωνοσοκομειακές δομές!…
Αλλά για να επανέλθω στο θέμα μας, προ 2-3 μηνών είχαμε αναπάντεχη (απροειδοποίητη) επίσκεψη της Υφυπουργού Υγείας κ. Ζωής Ράπτη, η οποία είναι επιφορτισμένη και με τα θέματα Ψυχικής Υγείας! Εκεί λοιπόν βρεθήκαμε γνωστοί (είχε διαβάσει κείμενα που δημοσιεύω) και με τον διευθυντή της κ. Παναγιώτη Τσίγκανο. Προσφάτως λοιπόν, την ημέρα που εορτάζουν οι νοσηλευτές (14 Μαΐου), μας ειδοποιούν ότι θα περάσει πάλι να μας χαιρετήσει η κ. Υφυπουργός! Πράγματι, ήλθε απλά, χωρίς τυμπανοκρουσίες, και έμεινε λιγότερο από μια ώρα, αρκετά όμως για να νιώσομε τη ζεστασιά της και να νιώσει κι εκείνη τη δική μας.
Πρέπει εδώ να τονίσω, χωρίς να θεωρηθώ «γλύφτης», ότι δεν γράφω για να «εξυμνήσω» το βιογραφικό της, το οποίο είναι αρκετά βαρύ, αλλά για να τονίσω την ανθρωπιά[2] της και την απλότητά της! Άκουσε όλους τους εργαζομένους, από τον Πρόεδρο[3] του Δ.Σ. μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο και συνδικαλιστή! Ο Πρόεδρος στον πρόλογό του (στην προσφώνησή του) ανεφέρθη και στην Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, η οποία ως γνωστόν θεωρείται (και είναι) η ΨΥΧΗ της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας, δίνοντας το παράδειγμα στην παγκόσμια Υγειονομική Κοινότητα (στην Παγκόσμια Υγειονομική Οικογένεια, θα προτιμούσα να γράψω) του συνδυασμού της Ανθρωπιάς, του Εθελοντισμού και της Νοικοκυροσύνης. Για να επανέλθω όμως στην κ. Υφυπουργό, απήντησε σε όλες τις ερωτήσεις που τις απηύθυναν… «μικροί και μεγάλοι», κράτησε σημειώσεις κι έφυγε αθόρυβα όπως και ήλθε, χωρίς να προλάβει να πάρει κάτι από το «σεμνό» κέρασμα που είχαμε ετοιμάσει βιαστικά!…
Επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά ότι δεν είμαι «γλύφτης» (άλλωστε ευρίσκομαι εις το δυσμάς του βίου μου κι έχω χορτάσει προεδριλίκια και ακαδημαϊκούς και κοινωνικούς τίτλους). Όμως έχω αποκτήσει παράλληλα και κάποια εμπειρία και μπορώ να ξεχωρίζω αυτούς που μας «δουλεύουν» από τους ειλικρινείς, από τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Τελειώνοντας, και αφού ευχαριστήσω την κ. Υφυπουργό Ζωή Ράπτη και όλο το επιτελείο της για την όλη στήριξή τους και την ΑΝΘΡΩΠΙΑ τους, να ευχηθώ σε ΟΛΟΥΣ Σας, Χρόνια Πολλά και Καλά. Να αναφωνήσω ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, και να σας ευχαριστήσω που διαβάσατε το κείμενό μου.
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός, Γενικός και Αγγειακός Χειρουργός,
πρ. Πρόεδρος της Ελληνικής Αγγειολογικής Εταιρείας,
του Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου», των Χίων κ.α.
[1] Το Μουσείο, το αμφιθέατρο (το χειμερινό) και το θέατρο (ανοικτό θέατρο, που προϋπήρχε) δεν νομίζω ότι υπάρχουν σε άλλα νοσοκομεία, πανελληνίως!…
[2] Συνηθίζω να τονίζω ότι τη μόρφωση την παίρνομε (τη μαθαίνομε), η ανθρωπιά όμως ευρίσκεται (κατοικεί) στα γονίδιά μας!
[3] Ο Πρόεδρος προσφωνώντας την κ. Υφυπουργό, ανεφέρθη εν ολίγοις στο ιστορικό της Νοσηλευτικής Υπηρεσίας και ιδιαιτέρως στο άτομο που θεωρείται ότι την «έστησε» στην Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ.
