Ένα άτιτλο ποίημα του γνωστού ποιητή και λόγιου Τάσου Νικολόπουλου φιλοξενεί σήμερα η αγαπημένη σας στήλη ΠΟΙΗΣΗ.
Άτιτλο.
Στα χείλη του ύπερου,
σαν φίδι ξεδιπλώνεται
ο χρόνος που κατανάλωσες …
Πόσα σύννεφα άδικα ξοδευμένα,
πόσα ηλιοβασιλέματα
και πόσα πρωινά
βαμμένα πορτοκαλιά
με άνθη…
Τώρα,
καιόμενος χρόνος,
τώρα,
σιωπή…
Τάσος Νικολόπουλος.
……………………………………………………………..
Σχόλιο: Το ποίημα γράφηκε εν θερμώ; Χαμηλοί τόνοι, συγκρατημένα και με επιμελημένο στίχο το ποίημα διακρίνεται για την μελαγχολική του διάσταση .
Έχω γράψει ξανά ότι η ποίηση του Τάσου Νικολόπουλου έχει ένα ιδιαίτερο προσωπικό ύφος γραμμένη με απλή γλώσσα που την χαρακτηρίζει όμως η μουσικότητα του τόνου κι η αρμονία.
Μουσική κι αλήθεια των στίχων συναντάμε στους δυο κορυφαίους λυρικούς Κωνσταντίνο Χατζόπουλο και Λάμπρο Πορφύρα. Τουλάχιστον όσο αφορά την μουσικότητα ο Τάσος Νικολόπουλος εντυπωσιάζει.
Δεν γνωρίζω αν ο δημιουργός συνέγραψε το ποίημα εν θερμώ ,σαφώς το έγραψε δουλεύοντας άριστα την τεχνική του και η αίσθηση που μένει στον αναγνώστη είναι η αισθητή παρουσία της σιωπής…
Το ποίημα άντλησα από την σελίδα του ποιητή: ΕΡΓΑ και ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΙΗΣΗΣ.
Τον ευχαριστώ για την άδεια δημοσίευσης.
Εικόνα: σελίδα Τέχνης-GÜZEL SANATLAR Sanat Köprüleri.
Για την diafaneia.eu
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
