Γιατί μικρή μου θλίβεσαι
σαν με κοιτάς
έτσι μισόγυμνο
μες τα κουρέλια μου τ’ απομεινάρια του δικού μου χρόνου
Σώπα, σώπα πια, μη κλαις
σαν μ’ είδες έτσι πληγιασμένο
μη κλαις
για τούτες τις πληγές μου
στα αγκάθια της αγάπης μου περπάτησα ανυπόδητος
τα ματωμένα πόδια μου
απ’ αγάπη μη σκύψεις να φιλήσεις
τ΄ αρώματα των λουλουδιών
πως να αγκαλιάσεις μη με ρωτάς
Μη με λυπάσαι τώρα, μη μ’ αγκαλιάσεις πια
το ματωμένο πανωφόρι μου
με τις νωπές κηλίδες αίματος δε στο χαρίζω
Μη κλαις και μη μαραίνεσαι
για με λουλούδι του Μαγιού
πως να στο πω
ότι πονάω
πως να στο πω ότι αγαπάω
τι έμεινε πως να σου
τι να σου πω πως έμεινε μικρή μου
ένα χαμόγελο
μια χαρά
ένα δάκρυ
ένα στεφάνι
πέρα δες τ’ ανθισμένα ρόδα
τα χελιδόνια που ‘ρχονται την άνοιξη δες
το νερό ! άκου
γάργαρο κυλάει απ’ τις πηγές.
Takis Panos : Ο διαχειριστής σελίδας στο facebook όπου και εκθέτει τις απόψεις του και την ποίηση του. Από εκεί άντλησα κι εγώ-με την άδεια του- ένα μελαγχολικό ερωτικό ποίημα και σας το παρουσιάζω χωρίς να προσθέσω κάτι άλλο εφόσον ο δημιουργός του ποιήματος δεν διαθέτει στη σελίδα του βιογραφικό ή εργογραφία για να σας την παρουσιάσω.
Έτσι μένουμε απλά στο ποίημα που το συνοδεύει η εξαιρετική ζωγραφιά του Ζωγράφου Αριστοτέλους.
Ευχαριστώ τον πολύ γνωστό δημιουργό Ζωγράφο Αριστοτέλους για την άδεια δημοσίευσης του έργου του.
Επιμέλεια κειμένου
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια
