Κατά τη διάρκεια των διακοπών μου στην πατρίδα μου, στον Βροντάδο της Χίου (πόσο γρήγορα πέρασαν!), εκκλησιάστηκα σε ένα παρεκκλήσι το οποίο έχει ολίγα χρόνια ζωής και εις το οποίο τιμάται ο Άγιος Νεκτάριος. Πλησιάζοντας, είδα ένα πανέμορφο νέο κτίσμα που «άστραπτε» από καθαριότητα! Μπήκα ευλαβικά, άναψα το κεράκι μου, εκκλησιάστηκα κι έφυγα προβληματισμένος, διότι δεν κατάλαβα ποιος θυμήθηκε το εκκλησάκι του Αγίου μετά από τόσα χρόνια από την κατασκευή του μέσα στα χωράφια του Αγίου Νικολάου[1].
Φεύγοντας προβληματισμένος σκέφθηκα ότι… πήγα… αδιάβαστος! Γνώριζα βέβαια ότι ο Άγιος Νεκτάριος είχε κάποια σχέση με τη Χίο, γνώριζα ότι είναι νεοφανής (κατετάγη εις τους Αγίους το 1961) δεν γνώριζα όμως τη βιογραφία Του. Έτσι, απεφάσισα να το ψάξω και – γιατί όχι; – να εκδίδαμε κι ένα φυλλάδιο με τη βιογραφία Του. Όμως μας είχαν προλάβει άλλοι!… Με πληροφόρησαν λοιπόν ότι στα… «θυρανοίξια»[2] εδόθη ένα βιβλίο(!) που περιέγραφε τον βίο του Αγίου! Το βιβλίο είναι δίτομο(!!!) και ο πρώτος τόμος που κρατώ στα χέρια μου έχει 320 σελίδες!
Από το βιβλίο (πνευματική εργασία του κ. Μανώλη Μελινού, ο οποίος γράφει ότι έζησε κοντά του στο «βλογημένο» Μοναστήρι, στο χαριτωμένο – όπως γράφει – νησί την Αίγινα, δίπλα στον Άγιο από το 1904 μέχρι το 1920), θα αντιγράψω κάποια στιγμή τη «Συνοπτική Βιογραφία του Αγίου Νεκταρίου» (σελίδες 17 έως 20)!
Πέρα από το δίτομο βιβλίο του κ. Μελινού, διαβάζω στην ΕΣΤΙΑ της 17/9/2021, στη Στήλη «Επιστολές», μια επιστολή του κ. Γεώργιου Τρανταλίδη (δικηγόρου) με τίτλο: «Ταινία με διδάγματα για την παράλυτη ιεραρχία», στην οποία αναφέρει ότι τελείως τυχαία, κάποια διάσημη Σέρβα (κ. Πόποβιτς) – «ευλογημένη» την αναφέρει ο κ. Τρανταλίδης – μετέφερε με κινηματογραφικό film τον βίο του Αγίου σε «ταινία ορόσημο που σπάει τα ταμεία», όπως χαρακτηριστικά γράφει! Γράφει λοιπόν ο κ. Τρανταλίδης ότι ο Άγιος εδιώχθη (καθαιρέθηκε, εξορίσθηκε, αναθεματίστηκε, από την εκκλησιαστική εξουσία), διότι βοηθούσε τους αδυνάτους, τους πένητες, τους ανέστιους, αδιαφορώντας για τη θρησκεία τους, αδιαφορώντας αν ήταν Άραβες, μουσουλμάνοι κλπ. Δώριζε τον γλίσχρο μισθό του στο νοσοκομείο, τα παπούτσια του στους φτωχούς, το φαγητό του στους πεινασμένους, και σφουγγάριζε ο ίδιος γονατιστός τις τουαλέτες. «Η ταινία χτυπά το εκκλησιαστικό κατεστημένο και αποτελεί ένα ράπισμα αφύπνισης για την παράλυτη ιεραρχία», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο κ. Τρανταλίδης, «διότι η ΔΙΣ[3] βρίσκεται σε λήθαργο (προφανέστατα λόγω γήρατος), απραξία, απραγία και δεν αφουγκράζεται τα μηνύματα των καιρών»[4].
Αγαπητοί Αναγνώστες,
Όπως κατ’επανάληψη αναφέρω, «γηράσκω αεί διδασκόμενος». Έτσι μαθαίνω από την ύλη που μάζεψα, ότι ο Άγιος Νεκτάριος έζησε στη Χίο επί 10ετία κι ότι σε ηλικία 20 ετών εδίδαξε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού Λιθί! Επειδή όμως… σας ζάλισα με την πολυλογία μου, αν θέλετε να μάθετε το βίο του Αγίου υπάρχουν ήδη έντυπα τα οποία είναι εύκολο να τα βρείτε!…
Εγώ κλείνω, αφού ευχαριστήσω τις κυρίες που μου έδωσαν το υλικό στο οποίο βασίστηκε το παρόν δημοσίευμά μου. Ευχαριστώ κι εσάς που το διαβάσατε και ο Άγιος Νεκτάριος να είναι βοήθειά μας.
Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης
Ιατρός – Αγγειοχειρουργός
[1] Άγιος Νικόλαος είναι η εκκλησία (η ενορία μου) στην οποία ανήκει το παρεκκλήσιο του Αγίου Νεκταρίου.
[2] Γιατί θυρανοίξια; Το εκκλησάκι έχει γίνει 1-2 δεκαετίες πριν! Αλλά και γιατί όχι; «Κάλλιο αργά παρά ποτέ». Εύγε και στον Σεβασμιώτατό μας και σε όσους βοήθησαν και συνέβαλαν με τον α΄ ή τον β΄ τρόπο!…
[3] ΔΙΣ: Διαρκής Ιερά Σύνοδος.
[4] Εγώ, ανεξαρτήτως αν συμφωνώ ή όχι με τον κ. Τρανταλίδη, αντιγράφω απλώς το γραπτό του.
