——————————————————————-
Με την σκέψη μου στους Ήρωες της επανάστασης του 1821 και από τις λίγες γνώσεις μου στα γεγονότα της σκλαβιάς της πατρίδας μας στους κατά καιρούς κατακτητές είπα να ξαναγράψω λίγα στοιχεία που θα μείνουν για τις νέες γενιές που δεν περιέρχονται σε ιστορικά βιβλία που εμείς τουλάχιστον μάθαμε στα σχολεία που αποφοιτήσαμε το 1965.
Γιαυτό ακριβώς τον λόγο θα περιγράψω γεγονότα που έχουν συμβεί στην ιδιαίτερη πατρίδα μας τον Νομό Χίου Ψαρών και Οινουσσών!
Η συμβολή μας στον Εθνικό αγώνα από τους πατριώτες μας ήταν τεράστια σε όλους τους τομείς με πλοία, με Ήρωες αλλά και μεγάλη οικονομική συνεισφορά από ευεργέτες που δραστηριοποιούνταν στο εξωτερικό ανά την υφήλιο!
Μπουρλοτιέρης Κωνσταντίνος Κανάρης!
—————————————‐————————–
Γεννήθηκε στα Ψαρά το 1790 ή 1793 και απεβίωσε ως Πρωθυπουργός εν ενεργεία στις 2 Σεπτεμβρίου 1877 στην Αθήνα!
Σύζυγος του η Δέσποινα Μανιάτη ( 1817 )
Παιδιά: Νικόλαος, Θεμιστοκλής , Θρασύβουλος, Μιλτιάδης, Λυκούργος, Μαρία, Αριστείδης.
Μέσα σε 18 χρόνια έχασε πέντε από τα επτά παιδιά του σε ηλικίες (19-39) χρόνων οι τρεις σκοτώθηκαν σε αγώνες για την ελευθερία.
Έγινε πέντε φορές Πρωθυπουργός μία Αντιβασιλεύς και έφερε τον βαθμό του Ναυάρχου!
Κυριότερες πυρπολήσεις 7 Ιουνίου 1822 η Τουρκική Ναυαρχίδα στο λιμάνι της Χίου με 2.000 νεκρούς Τούρκους που έγινε η αφύπνιση σε όλο τον κόσμο.
Στις 29 Οκτωβρίου 1822 στην Τένεδο την αντιναυαρχίδα “Ρίαλα-Γεμισί” με 800 νεκρούς.
Τον Αύγουστο 1824 στην Σάμο την φρεγάτα του Χοσρέφ και μία κορβέτα στην Μυτιλήνη.
Έγινε και στις 10 Αυγούστου 1825 στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας Αιγύπτου απόπειρα πυρπόλησης αλλά άλλαξε ο άνεμος και δεν κόλλησε στα ύφαλα του πλοίου Μέλισσα.
Υπήρξε και μεγάλη συνεργασία με τον Λάζαρο Κουντουριώτη, με Μανώλη Τομπάζη, με Αντώνη Κριεζή, Αντώνη Βώκο, Μανώλη Μπούτη και άλλους.
Στις ιστοσελίδες και δημοσιογραφικές καταγραφές αλλά και σε βιβλία αναφέρεται η ζωή και η εν γένει πορεία της πλούσιας διαδρομής ως Μπουρλοτιέρης ως Ναύαρχος ως Αντιβασιλεύς και ως Πρωθυπουργός πέντε φορές μέχρι τον θάνατο του.
Από τον σοφό Ψαριανό γέροντα Δημήτρη Γ. Ανδριάνα πού είναι ο ίδιος ο πολιτισμός των Ψαρών γράφοντας στην διάρκεια του βίου του πάνω από 35 τόμους βιβλία για τα Ψαρά και έχει δημοσιεύσεις και συγγράμματα πάνω από 5.000 έμαθα ιστορικά γεγονότα που έχουν συμβεί και έχουν σχέση με την Καλλιμασιά και την Μονή Πλακιδιώτισσας και τους Ψαριανούς Κωνσταντίνο Κανάρη και Ιωάννη Βαρβάκη!
Επειδή την δεκαετία του 1950 πήγαινα κάθε Κυριακή και γιορτές και φόρενα ως παπαδοπαίδι στο Ιερό της Μονής της Πλακιδιώτισσας ένα Μοναστήρι που ιδρύθηκε το 1625 και το 1822 είχε 600 μοναχές οι περισσότερες σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους και άλλες εγκατέλειψαν, ενώ λιγοστές επέστρεψαν όπως η Καταφυγή Μαστρογιαννάκη που βρήκε με θαυματουργό τρόπο το εικόνισμα της Παναγίας.
Στις 4 Απριλίου 1822 η Βουλή των Ψαρών ανέθεσε στον Κωνσταντίνο Κανάρη και τον Κώστα Νικόδημο την αποστολή να ταξιδέψουν στην Χίο όπου είχαν αποβιβασθεί οι Τουρκικές ορδές και να σώσουν με κάθε τρόπο τον Αλεξανδρή Βλαστό και τον μαστρο-Σταμάτη τεχνίτη ναυπηγικής πού οι Ψαριανοί τους λογάριαζαν για ευεργέτες καθώς επίσης και την Μάννα του Ψαριανού Εθνικού Ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, Μαρία (Μαρού) που εγκαταβίωνε ως μοναχή στην Μονή της Παναγίας Πλακιδιώτισσας στο χωριό Καλλιμασιά στα Μαστιχοχώρια.
Κανάρης και Νικόδημος και μια ομάδα Ψαριανών παλληκαριών επιβαίνοντας στο πλοίο του Ψαριανού Αναγνώστη Ανδρέα Παπά έφθασαν στον κόλπο της Σιδηρούντας που βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Χίου.
Αλλά βρέθηκαν μπροστά σε πλήθος απελπισμένων Χιωτών που είχαν μαζευτεί δίπλα στην θάλασσα για να ξεφύγουν από τις χατζάρες των Τούρκων.
Μόλις έφθασαν κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος Συκούσης και το είδαν μέσα στις φλόγες μη έχοντας να προσφέρουν κάτι γύρισαν στο πλοίο τους που ήταν γεμάτο από Χιώτες πρόσφυγες και αναχώρησαν για τα Ψαρά.
Σύντομα όμως ξαναγύρισαν με κατεύθυνση στα Μαστιχοχώρια και συγκεκριμένα στην Καλλιμασιά όπου βρίσκεται και το Μοναστήρι της Πλακιδιώτισσας και παρά τους μεγάλους κινδύνους κατάφεραν να εντοπίσουν την μάνα του Ιωάννου Βαρβάκη (Μαρού) και να την μεταφέρουν σώα και ζωντανή στα Ψαρά, σώζοντας την από βέβαιο θάνατο, αφού σε λίγες μέρες οι Τούρκοι έσφαξαν όσες μοναχές βρήκαν στην Μονή.
Πάντοτε ο Βαρβάκης αναφερόταν με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για τον άθλον των συμπατριωτών του που κυριολεκτικά την απήγαγαν μέσα από τα χέρια των Τούρκων!
Τα ιστορικά αυτά γεγονότα μου ξύπνησαν γλυκές παιδικές αναμνήσεις τα χρόνια που έζησα και μεγάλωσα μέχρι τα δώδεκα μου στο χωριό μας την Καλλιμασιά και βρισκόμουν μέσα στο Ιερό της Μονής Πλακιδιώτισσας με τον υπέργηρο παπά Βαρκάρη που έμενε στο Μοναστήρι και μάλιστα είχε ακράτεια και τα στρώματα ήταν πάντοτε μούσκεμα και οι είκοσι περίπου μοναχές που ήταν τότε τα άπλωναν να στεγνώσουν!
Αυτά τα λίγα για να μην ξεχνάμε την Ιστορία του τόπου μας!
Υπάρχει πάνθεον παλαιών και νέων φωτογραφιών για να μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες στην ιστορία της Καλλιμασιάς και της Ελλάδας γενικότερα ως μικρό δείγμα για τα διακόσια χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας!
Χρόνια Πολλά Πατρίδα Χρόνια Πολλά Ελλάδα μας Χρόνια Πολλά ιδιαίτερη πατρίδα μας το χωριό μας η Καλλιμασιά!
Χίος, 20 Μαρτίου 2021
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
