Μη βιαστεί κανείς να χαρακτηρίσει τα γραφόμενα ως γρίνια από κάποιον που «γκρινιάζει μόνιμα»! αλλά από κάποιον που λέει την άποψή του έστω και αν αυτή δεν αρέσει ή απευθύνεται σε ώτα μη ακουόντων…
Και για να εξηγούμαστε, από την αρχή λέω πως η ράμπα ήταν απαραίτητη, παρ’ ότι υπήρχε και διαφορετικός τρόπος πρόσβασης στη θάλασσα ίσως καλύτερος και ποιο μόνιμος. Όμως θα ήταν περίεργο να βρεθεί σε μια χώρα του…ράβε ξήλωνε! Παρόλα αυτά έγινε και πιστεύω πως διευκολύνει τα μέγιστα την πρόσβαση στη θάλασσα. Ωστόσο δεν έχουν μπει τάπες σε όλους τους σιδερένιους σωλήνες πράγμα άκρως επικίνδυνο να κόψει κανείς το χέρι του. Ακόμα είναι απαραίτητες δύο ομπρέλες για σκιά (σημειωτέον ότι οι βάσεις υπάρχουν).
Δεν γνωρίζω ποια υπηρεσία είναι υπεύθυνη για τη διαμόρφωση αλλά και την προστασία τής παραλίας, όμως είναι αναγκαίο να γνωρίζετε ότι πριν 50 χρόνια η παραθαλάσσια γη βρισκόταν τουλάχιστον 30 μέτρα μέσα στη θάλασσα. Ως εκ τούτου οι υπεύθυνοι έπρεπε να το γνωρίζουν και να πάρουν τα μέτρα που χρειάζεται, και όχι να κατηγορούν έναν πολίτη που έριξε βράχια αφενός για να προστατέψει την περιουσία του, και αφετέρου να δείξει στους υπεύθυνους αυτό που πρέπει να κάνουν.
Να σημειώσω ακόμα πως αν ο «παραβάτης» αυτός δεν έριχνε τα βράχια, σήμερα δεν θα υπήρχε δρόμος από τη βόρια πλευρά της παραλίας.
Όμως ο λαός μας το ξέρει καλά, πως, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει… δέκα χρόνια κοσκινίζει!
Κ. Α. Ναυπλιώτης
