Η Μαρία Μακρή ετών 29 ομολογεί ότι την έσωσε από την αυτοκτονία ο Γέροντας Αθανάσιος

Πήρα το θάρρος να γράψω το γεγονός που συνέβη σε μένα προσωπικά και που τελικά γλίτωσα στο παρά πέντε με την βοήθεια και την παρέμβασή του πατέρα Αθανασίου Μισσού από την Ρόδο.

Ονομάζομαι Μαρία Μακρή από την Θήβα. Ετών 29, πτυχιούχος παιδαγωγικής Ακαδημίας. Μετά από άσχημα παιδικά χρόνια ως θετή κόρη, έτυχε και μια σχέση με υπόδειξη των γονιών μου.

Πολύ μεγαλύτερος αυτός με διαφορά 14 χρόνια, πολύ ποιο χειρότερος, χωρίς αισθήματα, μόνο και μόνο για ότι θα έχει απογόνους και θα έδινε χαρά στους γονείς του, νόμιζε πως αγόρασε κτήμα και όχι ότι θα μπορούσε να προσεγγίσει μια γυναίκα με σκοπό τον γάμο.

Είμαι μια γυναίκα ευαίσθητη, καταπιεσμένη, αν γέλαγα με ρωτούσαν γιατί γελώ, ποιος και πως και γιατί γέλασα και πολλά άλλα από τους γονείς που εκμυστηρεύτηκα μόνο στον πατέρα Αθανάσιο Μισσό.

Ξεκίνησα πλέον να μην μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου, έπεσα σε κατάθλιψη και έκλαιγα. Τόλμησα να πάω σε γιατρό αλλά με τα φάρμακα που μου χορήγησε μου προκαλούσαν υπνηλία νύχτα μέρα. Δεν ήταν λύση αυτή και τα σταμάτησα μετά από 5 μέρες.

Τον Ιούνιο ήθελα να δώσω ένα τέλος στη ζωή μου. Περπατούσα στην ουσία παραπατούσα στην Λεωφ. Κηφισίας και βλέπω μπροστά μου ένα Ιερέα με κάτασπρα μαλλιά γένια, με δυσκολία στη βάδιση, δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ιερείς στο δρόμο, αλλά δεν μου ενέπνεαν κάτι.

Τον πλησίασα, με απέφευγε με τρόπο, τον ακολουθούσα, του ζήτησα να με ακούσει, ένα ζευγάρι που τον συνόδευαν με απωθούσαν να απομακρυνθώ, αλλά ο ίδιος είπε, παρακαλώ, αφήστε την κυρία να την ακούσω, έτσι και έγινε.

Μίλησα μαζί του πάνω από δυο ώρες. Εκείνο το βράδυ θα αυτοκτονούσα, θα κλεινόμουν στο δωμάτιο μου με σκοπό να πάρω και τα τρία κουτιά που είχα φάρμακα και δεν θα με έβρισκε κανείς άμεσα.

Μίλησα μαζί του, μου εξήγησε μου είπε πολλά, παραδείγματα και γεγονότα από την δική του ζωή, μ’ έβαλε στο δρόμο του Χριστού, αρχικά μου έδωσε αγιασμό σε μικρό μπουκαλάκι που είχε στη τσέπη του.

Εξαγόρευσα ότι είχα τόσα χρόνια μέσα μου και που δεν μπορούσα να τα πω σε κάποιο άλλο άτομο και ελάφρωσε η ψυχή μου και έκλαιγα από γαλήνη σαν να άλλαξε όχι σελίδα αλλά τόμο – βιβλίο η ζωή μου.

Διαβάζω, ακούω ότι λέει και γράφει που είναι πραγματείες των ιερών πατέρων, εκκλησιάζομαι, άλλαξε την ζωή μου με τις νουθεσίες του και τις κατευθύνσεις του, με το πονεμένο χαμόγελο του, αλλά με πολύ δύναμη μέσα του, που μπορούσε εκείνη τη στιγμή όχι να σώσει μόνο εμένα αλλά δεκάδες άλλες ψυχές.

Σαν μου πήρε την ψυχή και την ζύμωσε από την αρχή. Άλλαξε η αυτοπεποίθηση μου, άλλαξαν όλα, πήρα την ζωή στα χέρια μου.

Με υπομονή και επιμονή και με ότι μου έλεγε από τους κανόνες της Εκκλησίας θα έκανα τεράστιο σφάλμα αν παρά τη θέληση του Θεού, θα έβαζα εγώ τέλος στη ζωή μου.

Δεν είχα σχέση με εκκλησίες και παπάδες, δηλαδή δεν ήμουν της προσευχής ή να πηγαίνω εκκλησία κάθε Κυριακή, παρά μόνο το Πάσχα.
Με απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο του Θεού, που μ’ έσωσε από αυτοκτονία. Που τον κούρασα πάρα πολύ, που δεν είμαι η μόνη με προβλήματα, που έγινα καλά με τις συμβουλές και τα παρηγορητικά λόγια του, με υπομονή μέχρι πτώσεως του, από κούραση.

Ο Θεός πάνω στην απόγνωση μου για να μην χαθώ, έπεσα μπροστά σε Ιερέα που δεν διέμενε στην Αθήνα χωρίς να ξέρω κάτι, από την μορφή του και σαν να με έσπρωχνε ένα χέρι.

Αν σας πω και οι γονείς μου άλλαξαν τρόπους, στάση απέναντι μου. Πάτησε πόδι που λέμε με γενναιότητα και τους είπε με ανδρεία τα λάθη τους, αλλά και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα τους.

Ζούμε διαφορετικά και γαλήνια πλέον. Φυσικά το προξενιό με τον τύπο έπαυσε από μένα. Το τελευταίο ; Θα διοριστώ στα Δωδεκάνησα !

Εκφράζω ένα μεγάλο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω στον πατέρα Αθανάσιο Μισσό !

Πηγή: ekklisiaonline.gr

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.