Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1821 Γράφει ο Αναστάσιος Ι. Τριπολίτης, Ιατρός-Αγγειοχειρουργός

Σε προτροπή του κ. Ισίωρου Πρώιου, Προέδρου σήμερα του Δ.Σ. του «Δρομοκαϊτείου» Θεραπευτηρίου, να γράψω κάτι στην έκτακτη έκδοση του Νοσοκομείου μας (γιορτάζαμε το 2021, 200 χρόνια λευτεριά) σκέφθηκα καταρχάς να γράψω και για τους «αφανείς ήρωες» ή «ήρωες των μετόπισθεν», όμως κατόπιν σκέφθηκα να… ευλογήσω τα γένια μου (μας), όπως λέει ο σοφός λαός! Έτσι γράφω και σήμερα (όπως είχα ξαναγράψει παλαιότερα) για την «προσφορά των συναδέλφων μου στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821».

Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες γνωρίζουν ότι οΑδαμάντιος Κοραής[1] ήταν (και) ιατρός, άσχετα αν εξασκούσε το επάγγελμα ή όχι! Είχε τελειώσει την ονομαστή Σχολή του Μονπελιέ της Γαλλίας και με τα γραπτά του μόρφωσε δεκάδες γιατρούς, γνωρίζοντάς τους ποιος ήταν ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός κλπ.

Ξεκίνησα με Χιώτη γιατρό και συνεχίζω με Χιώτες άγνωστους στους περισσότερους από εμάς:

Οι αδελφοί Γλαράκη, Αλέξανδρος και Γεώργιος, οι οποίοι σπούδασαν ιατρική σε επώνυμο πανεπιστήμιο της Ευρώπης και προσέφεραν πάρα πολλά στην Ελλάδα μας υπηρετώντας σε διάφορες θέσεις, ως Υπουργοί, Γερουσιαστές κλπ.[2] Ο Ζυγομαλάς Ανδρέας[3] (1801-1870) επίσης προσέφερε πολλά ως Επιθεωρητής των Υγειονομείων του Κράτους το 1844!… Ο Μάρκος Πιτσιπιός (ή Μάρκο Πασάς), ο πιο επιτυχημένος Χιώτης ιατρός στην Κωνσταντινούπολη (Αρχίατρος του Σουλτάνου, Διευθυντής της Ιατρικής Σχολής της Κωνσταντινούπολης κλπ. κλπ.), και τέλος ο Κυριάκος Συγγρός, πατέρας του γνωστού εθνικού ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού.

Συνεχίζω με τους γιατρούς γενικώς, όπως τους περιγράφει ο κ. Λάζαρος Ε. Βλαδίμηρος, τον οποίο δεν έχω την τιμή να γνωρίζω, σε ένα πανέμορφο και πολυτελές βιβλίο 390 σελίδων μεγάλου σχήματος, με τίτλο «Οι ιατροί στην Παλιγγενεσία. Με το κορμί των και την επιστήμη των» (έκδοση 2021)! Σε αυτό το βιβλίο γράφει τη βιογραφία 379(!) ατόμων, ανδρών κυρίως και ελαχίστων γυναικών. Στον αριθμό αυτό των ιατρών, οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων, αρκετοί όμως είναι «πρακτικοί», ιδιαιτέρως οι γυναίκες που είναι σύζυγοι ιατρών και βοηθούν ως νοσηλεύτριες τους συζύγους τους. Επίσης αρκετοί είναι φαρμακοποιοί και παράλληλα βοηθούν ως ιατροί!…

Πολλοί ιατροί βοήθησαν την Ελλάδα από διάφορα πόστα, μερικοί δε από πολύ υψηλά πόστα, όπως ο Ιωάννης Καποδίστριας ως πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος με το γνωστό τραγικό τέλος!…

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συγγραφέας του πιο πάνω βιβλίου δεν εξιδανικεύει τους ιατρούς και την ιατρική τους, διότι δεν ήσαν όλοι… άγιοι, και αναφέρει και χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Π.χ., αναφέρει ότι ο γνωστός πολιτικός Ιωάννης Κωλέττης (1787-1897) εκτός από πολυσπουδασμένος ιατρός (Πίζα, Φλωρεντία, Μιλάνο και Πάβια, ήταν και… «σπουδαίος» τοκογλύφος», και υποκινητής του εμφυλίου πολέμου κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα!…

Άλλο ελεεινό άτομο (και ιατρός συγχρόνως) ήταν ο Παναγιώτης Σοφιανόπουλος (1786-1856), ο οποίος συμμετείχε και στη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου στη φυλακή της Ακροπόλεως, και επίσης «εβασάνισε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πάρει χρήματα, σέρνοντάς τον πεζόν και ξυπόλητον, έφιππος εκείνος, τρεις ώρες γύρω στα μεσάνυχτα»![4]

Επώνυμο ιατρό, τον Νικόλαο Βελισσάριο, πτυχιούχο όχι πρακτικό, έβγαλαν και τα Μικρά Ψαρά, καθώς και η Σάμος τον Λυκούργο Λογοθέτη (πρακτικό ιατρό, όχι πτυχιούχο πανεπιστημίου), ο οποίος μέσα στον ενθουσιασμό του και την πατριωτική του έξαρση, «πήρε στο λαιμό του» τη Χίο μας (την παρέσυρε στην επανάσταση χωρίς προετοιμασία, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα)!

Επειδή αρκετά έγραψα για τους επίορκους ιατρούς[5], πρέπει να τονίσω ότι η πλειονότης των ιατρών ήταν (και είναι) υπεράνω χρημάτων. Δηλαδή, εφόσον το επίσημο Κράτος τους αντιμετωπίζει σωστά, εκτελούν τα ιατρικά τους καθήκοντα προσφέροντας τις υπηρεσίες τους ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα! Οι περισσότεροι επαναλαμβάνω!…

Τελειώνοντας, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν αναφέρθηκα καθόλου στους ξένους ιατρούς που έδωσαν την περιουσία τους και τη ζωή τους ακόμα για να επιτύχει ο απελευθερωτικός μας αγώνας. Είναι αρκετοί και χρειάζονται ώρες για να τους περιγράψω! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ!

Ο απλός και αγνός συγχρόνως λαός συνοδεύει την προσφώνηση προς τον ιατρό με την αντωνυμία «μου». Πάντα τον προσφωνεί: «Γιατρέ μου»! Σε κανένα άλλο επάγγελμα δεν «κολλάει» το «μου». Για σκεφθείτε το!

Σας χαιρετώ προτρέποντας αυτό που πρωτοείπε ΕΚΕΙΝΟΣ: «Αγαπάτε Αλλήλους»!

 

 

 

Με ΑΓΑΠΗ,

 

Α. Ι. Τριπολίτης

[1]     Ξεκινάω με τους Χιώτες ιατρούς.

[2]     Για τον Γεώργιο Γλαράκη έχω αναφερθεί σε παλαιότερο εκτεταμένο κείμενό μου.

[3]     Τις πληροφορίες για το κείμενό μου (τις περισσότερες) τις έχω πάρει από το βιβλίο του κ. Λάζαρου Ε. Βλαδίμηρου «Οι ιατροί στην Παλιγγενεσία. Με το κορμί των και την επιστήμη των», όπου γράφει τη βιογραφία 379 ατόμων, ανδρών κυρίως.

[4]     Πάντα κατά τον κ. Λάζαρο Ε. Βλαδίμηρο!

[5]     Σε όλες τις εποχές υπήρχαν και, δυστυχώς, ακόμα υπάρχουν.

Σχετικές δημοσιεύσεις

Αφήστε ένα σχόλιο

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.