Του Αλέξανδρου Οικονόμου
Καλοκαιρινές Αγάπες
σκορπισμένες όλες χάμω,
στα γαλάζια των νησιών μας
και θαμμένες μες την άμμο.
Χρυσοκέντητε ήλιε
σκόρπισε λίγο απ ΄ το φως σου,
στα λευκά ακρογιάλια,
στα βουνά των θεών σου.
Ω΄ Σελήνη των ερώτων
ρίξε λίγο από το θάμπος
στις ψυχές που το ζητάνε∙
φώτισε γλυκά αν θες
τους νυχτόβιους εραστές.
Θεϊκοί τροβαδούροι
τραγουδούν Αγάπες Θείες,
οι Σειρήνες ζητάνε
θρυλικές μελωδίες.
Ήσουνα η πρώτη Αγάπη
στα κατάστιχα της νιότης,
παραδείσια πουλάκια
της μοιραίας αθωότης.
Δαφνοστόλιστε Δία
στα ψηλά όπου μένεις,
με Αγάπη ή μίσος
τους θνητούς περιμένεις.
Καλοκαιρινές Αγάπες
απ ΄ το θάμπος της Σελήνης
στα νησάκια του Αιγαίου
και το μπλε της Σαντορίνης.
Περιπέτειες χαμένες
στο μελτέμι του ονείρου,
ανθοστόλιστες Αγάπες
του παντοτινού απείρου.
